Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

maandag 30 november 2009

Maandag, 30 november (N.C.).

Koud. Koud en schraal vandaag en dat speelt mij altijd parten. Het is daarom dat ik altijd bij bedrijven werk en werkte waar men hoofdzakelijk naar het zuiden ging/gaat. De keren dat ik boven Flensburg kwam is op twee handen te tellen! Maar goed, vanmorgen het voertuig naar Amsterdam gebracht, gelost en daarna "prive" met de trein naar Alkmaar afgereisd om een (civiele) kwestie voor de rechtbank aldaar te bepleiten, daarne teruggekeerd en het voertuig geladen weder in ontvangst genomen en daarna een uurtje naar het oosten afgereisd. Weinig te melden dus deze dag, of het moet u opvallen dat oostwaards gaan wat uit de toon is, en dat is juist. Daarover morgen meer.

Aldus schreef ome Willem.
---

zaterdag 28 november 2009

Leuk manouvreerwerk

Altijd aardig op zonder brokken je voertuig op dit soort plekken te krijgen, zoals hier in Zofingen (Woensdag)

Lago Maggiore

Drie korte fragmenten die ik vanuit de kabine opnam tussen Brissago en Verbania, een niet al te brede weg maar wel rustiger en korter dan dat ik daar naar toe zou gaan over de "grote weg" Lago is meer, Maggiore betekend groot, het grote meer dus.  Geniet u rustig mee.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXxXXX

De grens bij De Planck

De grens bij De Planck

---

Zinloze zebra

Zinloze zebra
Hiermee help je de voetganger van de wal in de sloot. Deze krankjoremheid is te vinden op de weg Aubel-Eupen.
---

Weer thuis.

Wat zal ik er nog over schrijven als ik van Lure op gebruikelijke wijze naar huis rij: Epinal, Nancy, Weiswampach, Maastricht etc.? En wat zal ik antwoorden op de vraag van velen of steeds hetzelfde traject rijden op de duur niet saai word? Welnu, om met het tweede te beginnen: deels juist dat sommige trajecten beginnen te vervelen, maar anderzijds maken wisselende weersomstandigheden en jaargetijden alsmede oorzaken als andere tijd dat je het traject rijd en afwisselende verkeersdrukte het zo dat eigenlijk iedere keer de "rit" weer anders is. En wat het eerste betreft: toch wel wat meegemaakt dat het vermelden waard is. Nee, niet de file ingaande Luxemburg, dat is niet het vermelden waard, ook niet de opstopping in Nederland op de weg Roermond-Venlo omdat de "beroemde" roertunnel nog steeds niet mag worden gebruikt. Maar wel aardig was de kleine variant die ik aanbracht door na Verviers over het stadje Aubel, waar de fabriek staat waar de Luikse stroop wordt gemaakt, bij De Planck Nederland kwam binnenrijden en dat ik daarna bij Noorbeek met een omleiding werd geconfronteerd en over boerenlandweggetjes naar Gronsveld werd omgeleid. En dan als laatste aardigheid van deze week mijn telefoongesprek met mijn achtennegentigjarige schaakvriend, een oud-eerste kamer parlementariër die nog een leuke anekdote vertelde over Hare Koninklijke Hoogheid Wilhelmina, die op bezoek was in IJmuiden. Het waaide hard en op zeker moment zou ook de pier worden bezocht en vanwege de storm sprak de burgervader van IJmuiden tot de koningin: "Majesteit, het waait wel heel erg hard!". Waarop de majesteit op voorname toon reprimanderend de burgervader toebeet: "Ik dacht niet dat ik bij u geinformeerd heb naar het weer".


Aldus schreef ome Willem.
---

donderdag 26 november 2009

Zwitserland-Italie

Zwitserland-Italie
De kleine grens Brissago-cannobio aan de rand van het meer.
---

Eiland in Lago

Eiland in Lago
Dit kasteeleilandje krijgt kennelijk de nodige opknapbeurt.
---

26-11-2009, donderdag.

Vanmorgen heb ik nog getracht een foto van de overkant te maken, maar dat bleek niet mogelijk omdat er over het "lago" een dichte waterdampsluier hing en de overkant daardoor aan het zicht werd onttrokken en ik u helaas geen deelgenoot kan maken van het zich aan de overzijde bevindende Vairano waar ik gisteren over schreef. Maar desalniettemin was de weg over Cannobio naar Verbania weer prachtig. Het is daar altijd prachtig, wat voor weer of jaargetijde het ook is. De terrasvormige betuinde hellingen die vol met vele soorten palmen staan, de in herfstbladeren getooide treurwilgen aan de waterkant en de kapitale huizen en hotels, alles ademt een verrukkelijke heerlijkheid uit die doen denken aan de Hof van Eden. Na dit prachtige intermezzo de "partij" naar het eindspel gemanoeuvreerd door na Verbania en het wekelijkse boodschappen doen een teruglading opgehaald in het plaatsje Grodo, een transitdocument laten opmaken in Dommodossola en vervolgens de Simplonpas opgereden om te constateren dat er een stuk minder sneeuw lag dan twee weken geleden hetgeen er op duidt dat de temperatuur in dit deel van de Alpen aardig is opgelopen. Na de bult te zijn afgedaald nog even doorgezet, gebruikelijke route als voornoemd elders op dit log, Sion, Pontalier en tot slot Lure, waar ik nu sta. Morgen nog de laatste zetten en dan is ook deze reis in de tas.

Aldus schreef ome Willem.
---

woensdag 25 november 2009

Zofingen.

Zofingen.
Midden in dit stadje lossen wij vaak.
---

Lago Maggiore, 1958 (?) -2009.

Ruim vijftig(!!) Jaar geleden heb ik hier leren zwemmen toen ik hier, of nee, daar aan de overkant, met vakantie was met mijn ouders, zus en drie broers allemaal in een mercedes 180 D gepropt om drie weken hier aan de overkant in Vairano in een huisje te verblijven.
Vanmorgen bijtijds vertrokken naar mijn eerste adres van vandaag en de laatste in Duitsland, Ueberlingen en toen ook daar de juiste pakjes achterbleven naar de overkant van de Bodensee gevaren en op de boot van de aldaar geserveerde cappucino en het voorbijglijdende uitzicht genoten. Helaas duurde de afhandeling van de douane dramatisch lang hetgeen mijn humeur tot onder het vriespunt deed dalen, maar eindelijk, na vijf uur wachttijd was het gedaan en stoof ik als een haas naar Olten, zette er een pallet af en ging door naar Zofingen waar ik midden in het oude stadje met behendigheid achteruit een smal straatje in moest om ook aldaar de juiste pakjes er uit te zetten en daarna in een prachtig stadje aan de oostzijde van het Vierwoudstedenmeer nog een adresje van drie palletten gelost, net op tijd want ze waren bijna dicht. Welaan, en toen maar even doorgegaan door die beruchte verlichte rioolpijp die onder de St Gotthardpas doorloopt hetgeen niet zonder hindernissen gelukte omdat je eerst via een stauraum en vervolgens later weer via een doseringslicht eindelijk door die pijp heen mag. Maar daarna kom je in Ticino dat door de meesten als Tikino wordt uitgesproken wat onjuist is omdat het uitgesproken dient te worden als Titzino, in het duits Tessin. Dan volgen de namen Airolo, Faido, Biasca en dan Bellinzona alwaar ik de grote weg verliet om richting Verbania te gaan waardoor je door Locarno komt. En dat is nu juist de plek waar ik meer dan vijftig jaar geleden drie weken op neer keek, zo aan het Lago Maggiore, waar ik, ik schreef het reeds, voor het eerst werkelijk zwom.

Aldus schreef ome Willem.
---

dinsdag 24 november 2009

Idar-Oberstein.

Idar-Oberstein.
Al vanaf mijn vijfde vraag ik mij af hoe en waarom de daar op die plek dat kerkje neerzette alsof het tegen de rotswand zit geplakt.
---

Dienstag, 24-11-2009.

Om zes uur ging de poort al open, wat? Voor zessen reeds en bij bijna voorjaarstemperatuur loste ik de eerste pallet voor vandaag en vertrok, even terug naar Saarlouis en vervolgens langs de Fortfabrieken richting Trier en bij Ninweiler richting Kaiserslautern, maar sloeg af bij Birkenfeld waar ik het tweede adresje achter liet. Toen over Idar-Oberstein naar Bad-Kreuzenach. Idar-Oberstein, daar kwam ik voor het eerst toen ik vijf was, ik kwam er langs met de bromfiets en later nog een paar keer en heb mij er altijd over verwonderd hoe ze daar een kerkje tegen de rotswand aan hebben geplakt en waarom juist op die plek er zo nodig een Godshuis moest komen.
Het dorpje bergt dus een zeer vroege herinnering uit mijn jongelingsjaren. De omgeving is trouwens ook niet te versmaden en een weekeindje hier op toeren komen is geen nare bezigheid. Dan, na Bad-Kreuzenach mijn russische pakjes afgegeven en daarna volgde nog Darmstad, Hanau en tot slot Gross Umstadt even onder Dieburg daarna vanaf een uur of twee recht naar beneden door het Odenwald gereisd, alweer een schitterende omgeving, waarna ik bij de Neckar uitkwam die ik volgde tot Heilbron waarna het even afzien werd vanwege het saaie stuk autobahn wat dan volgt, eerst Stuttgart met zijn Stammheimgevangenis waar Andreas Baader en Ulrike Meinhoff, kopstukken van de Rote Armee Fraction werden bewaard, en dan de lange weg naar beneden, naar Singen, waar ik tot voor 30 kilometer stil kwam te staan, niet vanwege te weinig dieselolie of motorpech, maar vanwege het feit dat de maximale tien rij-uren waren opgesoupeerd. Dus gaan we morgen weer verder met uren souperen.

Aldus schreef ome Willem.
---

maandag 23 november 2009

Alweer een maandag!

De hele, maar dan ook werkelijk de hele dag vandaag stond ik het teken van het neerkomen van hemelwater alsof dat onuitputtelijk was. Vanmorgen vroeg voor de verandering naar Leiden afgereisd alwaar ik in storm en regen werd getrakteerd op afgesloten wegen, omgevallen hekken en dat alles in een stortregen, maar uiteindelijk na wat omzwervingen toch gekomen op het losadres. Daarna in Amsterdam verder wat pakjes achtergelaten en een nieuwe lading in de oplegger gedaan waarna in in Amsterdan zelf bij een klein winkeltje alweer in de stromende regen 33 pakjes voor diverse bestemmingen in Rusland oppikte die overigens in Duitsland worden afgeleverd bij een bedrijf die voor verdere distributie zal zorgen. Daarna als vanouds over .s-Hertogenbosch en Weert Belgie ingereden en daarna via Sankt-Vith het land van Bofferding en spanverkel binnengereden, aldaar ook wat dieselolie ingeslagen en toen doorgekacheld naar waar in nu sta, een oude mijnbouwstreek en het ooit nog eens door de fransen bezet Duitsland. Juist ja. Saarland, Saarland heeft iets aparts, met zijn mooie natuur en oude industrie.
Morgen gaan we meer door Duitsland karren en heel wat adressen af. Ja, deze week heb ik het druk, zult u voor mij duimen? Vandaag had ik al wind tegen!

Aldus schreef ome Willem.
---

zaterdag 21 november 2009

De beer.

De weg tussen Autun en Nevers leent zich uitstekend voor het beluisteren van de beer.

Dat had ik natuurlijk bij onderstaand filmpje er nog mij moeten schrijven.

Symphonie 82, F.J. Haydn, de beer.

Deze omgeving leent zich voor deze symphonie, al is de geluidskwaliteit er een die je voormaals via 78-toerenplaten te horen kreeg.

Bar sur Aube

Zo gaat dat met een beetje vrachtwagen en het is een leuk stadje.

vrijdag 20 november 2009

Bieten, graan en champagne.

Bieten, graan en champagne.
Op de voorgrond nog de suikerbieten, daar achter het wintergraan en op de heuvel de wijnstruiken.

---

Sancerre-huis.

Na een diepe slaap schrok ik vanmorgen reeds om drie uur wakker waarna ik niet meer in slaap kwam terwijl ik niet mocht vertrekken. Gek eigenlijk dat je dan je tijd moet uitzitten want elf uur stilstaan is voor mij vaak veel te lang vooral als je eindelijk naar huis wilt. Dus dan maar een boek er bij gepakt om het zinloze wachten wat minder zinloos te maken. Buiten was het weer aardedonker, een flamboyante sterrenkoepel boven mij en het maanschilletje van avond was niet meer te zien. Om tegen half zes het verhikel gestart en in alle donkerte koers gezet naar Auxerre waar ik zelfs pardoes de weg even kwijt was, maar na deze te hebben hervonden de richting van Troyes opgegaan en pas na Troyes kwam de zon op en verlichtte het net opgekomen wintergraan van de franse graanschuur. Daarna kwam ik weer door de champagnestreek van Vertus waar de druivenstruiken, in het algemeen de chardonnay, geheel kaal waren, en daarna van Reims via Charleroi en Brussel naar Antwerpen gereden waar het licht begon de miezeren. Vanaf Antwerpen richting Bergen op Zoom gegaan maar bij Stabroek de weg verlaten en bij Putte de oude grens over. Putte, ik geloof de enige voormalige grensplaats die aan beide zeiden hetzelfde heet, Putte gemeente Woensdrecht en Putte gemeente Stabroek. Daarna de oude weg gevolgd, langs (voormalig?) legerbasis Ossendrecht naar Hoogerheide waar ik de deellading die ik in Sancerre had opgehaald daar af leverde. Betrokken firma moet er nu voor zorgen dat die lading in Cork (Ierland) terechtkomt. Daarna naar huis en toen kwam ik echt in Nederland hetgeen wil zeggen dat ik mij achteraan in de file heb aangesloten. De reis Roosendaal huis nam bijna net zoveel tijd in beslag als Auxerre Brussel. Ik neem er nu maar een dormeuse op. Tot volgende week maar weer.

Aldus schreef ome Willem.
---

donderdag 19 november 2009

Door de Morvan.

Na een frisse nacht de reis voortgezet en nog in het donker door Bagnols en Montelimar heengegaan en toen een lekker kopje franse koffie, un petit cafe, genuttigd en toen uiteindelijk de zon aan de kim verscheen de voetjes weer op de trappers gezet en koers gezet tot voorbij Lyon, om precies te zijn naar Puligny Montracet, even onder Beaune in Bourgondië, waar een zeer dichte mist hing, en aldaar weer wat lading opgepikt. Daarna, en ik was toen al aardig aan de vracht, nog naar een laatste adres vertrokken waardoor ik door de Morvan, een prachtig mooi tamelijk onbekend heuvelachtig natuurgebied, kwam. Vanuit Puligny eerst richting Autun en bij het stijgen verdween de mist en lag er een landschap voor mij in de zon te baden. Na Autun via Chateau-Chinon, dat midden ik de Morvan ligt, naar wederom, gelijk vorige week, Sancerre, terwijl ik onderweg er naar toe de beer heel toepasselijk vond klinken bij het verlaten heuvellandschap, de beer, symphonie 82 in c-dur van Joseph Haydn. Vlak voordat ik bij mijn laatste adres aankwam ontving ik een meeltje van het thuisfront met als inhoud dat de firma Clairant het niet zo prettig vond dat ik de wantoestand in een filmpje aan de kaak had gesteld. Elders op dit log kunt u daar nog even naar kijken, (geschiedenis begin november of eind oktober) hoelang weet ik niet, want in het "vrije" europa komt ook dit soort vrijheid meer en meer onder druk te staan.
Zou er ooit een dag komen dat men mij het schrijven op dit log gaat verbieden? Dan ga ik meteen de illegaliteit in!

Aldus schreef ome Willem.
---

Vanuit de Morvan gezicht op Loiredal

Vanuit de Morvan gezicht op Loiredal

---

woensdag 18 november 2009

PS

Jawel, een PS-je, want inmiddels heeft zich boven mij een schitterende sterrenhemel ontrold en aangezien het nieuwe maan is en ik hier ook geen last heb van lichtvervuiling en dus alles aardedonker is zijn er nu veel meer sterren dan gewoonlijk te zien. Jammer dat ik er geen kiekje van kan maken.
Mooi moment om de 41e symphonie van Wolfgang M op te zetten, de Jupiter dus.

Ome Willem.

---

Hersttooi

Hersttooi
Carignan, prachtig geel. Het blad blijft er heel lang aanzitten

---

Puebla

Puebla
Doortocht door een puebla, vlak bij Figuras.
---

Aquaduct

Aquaduct
Deze aqauduct nabij Beziers werkt nog steeds. Op de voorgrond kale struiken.
---

Woensdag, 18 november 2006 (N.C.).

Vanmorgen vroeg ik het donker op mijn gevoel zo ongeveer naar het losadres in Granollers afgezakt en daar het krieken afgewacht. Heb trouwens maar een keertje hoeven te vragen en toen zat ik er al vlakbij: inderdaad, ik heb geen tomtom, pietpiet, tinustinus of andere navigatierommel, maar sociale contacten, een mond om te vragen en verder rij ik altijd met de willemwillem hetgeen inhoud dat ik in het algemeen de weg goed onthoud en dus op mijn intellect rij. Zo!
Daarna genoten van het overheerlijke weer en daarnaast na het lossen een heerlijke bocadilla caliente als brunch verorberd en daarna een aardige lading in Figuras opgehaald en daarna verder gagaan naar Carcasonne en daar in de omgeving nog een paar paletten in het voertuig laten zetten. Onderweg werden de in herfsttooi versierde wijngaarden prachtig door het zonlicht beschenen en hadden zo de mooiste kleuren, dieprood, donkergeel en lichtgeel, al naar gelang de soort, Carignan is vaak lichtgeel en Grenache donkerder, terwijl ook de scheuten van de reeds geheel kale soorten donkerbruin gekleurd waren. Na Carcasonne is het volgende adres morgen middag, Puligny, in de buurt van Beaune en ben maar met karren opgehouden tussen de stadjes Ales en Bagnols sur Seize, in de buurt van Lussan.

Aldus schreef ome Willem.

---

dinsdag 17 november 2009

Dimarts, 17e novembra 2009

Jawel, ole, maandag op zijn Catelaans, want daar ben ik nu en de kenners van schaakopeningen konden dat zaterdag reeds weten. Vanmorgen koffie gedronken bij uncle Leo and aunty Dondy die mij om half zeven uitzwaaiden waarna ik richting Nimes ging en net voor de grote hoos Lyon achter mij liet. Na een stief uurtje kwam de zon op die haar stralen aan mijn rechterzijde op de bergen van de Ardeche wierp, een fascinerend schitterend gezicht, en ter linker zijde een silhouet van de Alpen weergaf waarover zij hijgend heen trachtte te komen wat haar na enige tijd ook gelukte en mij daardoor deels het zicht benam terwijl de temperatuur bleef stijgen. De eerste kilometers gingen trouwens ook vergezeld met een sterke Mistral maar bij Montelimar was die niet meer te merken. Nadat ik via Bagnols sur Seize in de buurt van Nimes kwam reed ik meer en meer onder een stevig wolkendek die tot na de Pyreneeën boven mij bleef hangen. Maar eerst gelost in Nimes waarbij ik het geluk had dat ik niet om vijf uur (volgens een rendez vouz, afspraak), maar reeds om twee uur mijn brik voor de losramp kon zetten hetgeen resulteerde dat ik al voor drie uur koers zette naar het spaanse deel van de unie. Daarbij reed ik voor de aardigheid langs Port Leucate, het dorpje aan de kust waar kennelijk menseneters wonen want men leeft daar zeer intensief van bad- en strand-gasten die helaas voor de bewoners dit deel van het seizoen schitteren door afwezigheid en het spreekt vanzelf dat ik wijselijk in mijn DAFje bleef en doorging via Le Boulou over de streep naar La jonguera en na een korte pauze doorging en halt hield even voor Barcalona, bij een aardige uitbater die mij wat lekkers voorschotelde, een bocadille caliente con tortilla formatge (queso). Dus eindelijk weer eens in het land van Gento en Amancio (als deze namen u nog wat zeggen), of tapas en tortilla. Welaan, ik ga mij nu ten ruste leggen.

Aldus schreef ome Willem.

---

Franse kust

Franse kust
Hier het Etang de Salses waar zeer veel op schelpdieren wordt gevist.
---

maandag 16 november 2009

Maretak.

Maretak.
Maretak, Vogellijm of Mistletoe, hier bij deze populieren, Maretak zit bijna altijd op populieren, zijn ze goed te zien. Het is een parasiet dat zijn voedsel onttrekt aan de boom en pas in de winter als de bomen bladloos zijn goed te zien.
---

Maandag, 16e novembre

Vandaag om een uur of half drie kreeg ik Dijon in het oog en had 7.45 rijtijd op de teller staan, Dijon, waar ik voor de eerste keer in 1960 kwam en ik weet nog goed dat mijn pas overleden broer toen aan het rijden was in onze Anglia-Perfect. Hij had toen net zijn rijbewijs en we hadden er toen ruim twee dagen over gedaan deze stad te bereiken. Dat waren nog eens tijden. Vandaag waaide het stevig en door de ferme wind valt nu overal het blad af waardoor bij de populieren veel Maretak tevoorschijn komt en een prachtig gezicht geeft. Voor het overige was de route vandaag bijna een kopie van enkele weken geleden, vanaf huis naar Brussel, Charleroi, Vitry, Bar sur Aube, en zo door naar Dijon en Lyon. Thans ben ik bezig een bezoekje te brengen aan ome Leo en lezers van dit log weten dan wie ik bedoel En Dondy is iets lekkers aan het maken.

Aldus schreef ome Willem.


---

zondag 15 november 2009

Lyon, een impressie.

Een klein stukje Lyon op een mooie herfstdag.

Chauffeursergernis

Op dit filpje is te zien dat de weg totaal leeg is. Het vrachtverkeer zou nu heel gemakkelijk kunnen doorrijden. Maar NEEEN!!! Op een vrije dag als er geen file staat moet ook het vrachtverkeer aan de kant en de volgende morgen moet het vrachtverkeer weer lekker in de file gaan staan! Hoe zinloos is zo'n verbod, vooral als men bedenkt dat dit tussen 22.00 uur, dus ook nog eens de hele nacht, en dan de hele dag wederom tot 22.00 uur ligt.

zaterdag 14 november 2009

Optrekje.

Optrekje.
Dit alleraardigste optrekje vindt u langs de Loire bij Sancerre.
---

Uitgestrekt.

Uitgestrekt.
In het noorden van Frankrijk kom je vaak op stille wegen in een uitgestrekt landschap. Hier ergens tussen Soissons en Laon.
---

Verlaten

Verlaten
Stille wegen vindt je ook in de grensstreek van Frankrijk en België. Hier tussen Hirson en chimay.
---

Eindelijk thuis

Dat was een moeilijke bal, een zware partij deze week die ik gisteravond laat eindeliklk heb kunnen afsluiten. Vroeg in de morgen vertrokken en bij ongeluk (het is bij ongeluk en per abuis, dus niet per ongeluk) de verkeerde weg naar Parijs genomen want ik nam de N 7 in plaats van de A 7, maar gelukkig was het niet al te druk zodat ik ver voor de drukte richting Metz reed en na zestig kilometer nog steeds in diepe duisternis de grote weg af ging om in het dorpje Charley sur Marne nog een laatste adresje te laden. In het dorpje eerst nog een uurtje bijgeslapen en daarna net na openingstijd de doel er in gezet en vervolgens met zware vracht het dal uitgekropen en al snel koers gezet naar de stad Soissons, daarna Laon, Vervins, Hirson alwaar ik bij het motorcroscircuit Mommignies het koninkrijk der Belgen binnenreed. Onderweg overigens nog een douanecontrole gehad, maar alles was uiteraard in orde. Vanuit Belgie de partij op gebruikelijke wijze afgemaakt via Brussel en Breda waartussen nog enig oponthoud was omdat er weer zonodig twee voertuigen tegen elkaar op moesten rijden. In Amsterdam eerst nog alles lossen, daarna weer wat handel er in en toen koers gezet naar mijn woonplaats achter de utrechtse heuvels. Met een ferme hoordpijn kwam ik thuis en na een warme douche meteen maar gaan snurken. Volgende week wordt de opening vergelijkbaar aan:
e2-e4. e7-e5 Pg1-f3. Pb8-c6 Lf1-b5....... Kenners weten nu in welk deel van de unie ik volgende week vertoef.

Aldus schreef ome Willem.
---

donderdag 12 november 2009

Langs de Loire

Langs de Loire
Dan dit. Prachtige wegen in de buurt van de Loire

---

Paris la Defense

Paris la Defense
Vreselijke gebouwen in handelscentrum Parijs.
---

Paris, Rungis, novembre 12, 2009 (A.C).

Gisteren, zo,n wachtdag. Het leek er veel op dat mijn tegenstander heel lang over een zet zat na te denken, voor zover we mijn werk met een van mijn vele vrije tijdsbestedingen willen vergelijken. Inmiddels loop je in zo'n situatie de zaal op en neer, kijkt bij andere (schaak)borden hoe het anderen vergaat, haalt een kopje koffie etc. etc. Zoiets was het gisteren, en daarom vandaag een lastige dag, alsof de tegenzet na het lange denken zeer goed was. Na eerst in Decize een adresje te hebben opgehaald naar Sury en Veaux gereden dat in de buurt van Sancerre ligt waar erg dure voornamelijk witte wijn van de Sauvignondruif vandaan komt. Ook een weinig rood van de Pinot Noir, maar andere druiven zul je er niet vinden. Daarna over Pithiviers, een stadje met een onwijze spitse kerktoren naar Nanterre, een buitenwijk van Parijs, gereden en ook aldaar weer wat spul opgehaald waarna ik van Parijs-west naar Parijs-oost zou moeten hetgeen verschrikkelijk veel tijd kostte. Vanwege het rijurenlimiet de kar maar op Rungis, de markthallen van Parijs neergezet. Daar sta je veilig en er is parkeerplek en een dertigtal eetgelegenheden (heeft u meteen een indruk hoe groot het hier is) die daar tot je beschikking staan. Morgen weer verder naar Charley. Charley? Ja, Charley sur Marne, een dorpje op een slordige tachtig kilometer westwaarts van Parijs. Ergo, het is een lastige partij aan het worden.

Aldus schreef ome Willem.
---

woensdag 11 november 2009

Lyon

Lyon
De kathedraal met als bijnaam de omgekeerde olifant ---

Elfde van de elfde, 2009 (N.C).

Vandaag werd hier niet eens het einde, maar de wapenstilstand van de eerste wereldoorlog herdacht, de oorlog die ten einde kwam niet zozeer door wapengekletter, maar door een ernstige griepepidemie die meer doden vroeg dan de slagvelden in vier jaar tijd. Inmiddels ben ik weer bij mijn voertuig teruggekeerd terwijl hij, het voertuig dus, de hele dag tussen de druivenstruiken heeft staan grazen. Een zotte vertoning, die rijverboden op feestdagen: terwijl de wegen vanaf gisteravond 22.00 uur er eenzaam en verlaten bij liggen en ik ook vandaag op een doodstil en uitgestorven stuk snelweg richting Lyon reed, een stuk waar normaal altijd een file staat, mag het vrachtverkeer niet rijden, maar wordt wel weer gedwongen om morgenvroeg op dezelfde plek met het forenzenverkeer mee in de rij te staan. Een totaal averechts werkende maatregel dus. Nu heb ik dan de mazzel op goede voet te staan met een aardige wijnboer waarvan ik een personenvoertuig kon lenen, maar de meeste jongens staan zich op zo'n dag stierlijk te vervelen, ook al omdat je met je voertuig bijna nergens mag komen en parkeren en dus bent aangewezen op die plekken waar niets te beleven valt. Maar goed, met het karretje vanmorgen naar ome Leo in Franceville, een buitenwijk van Lyon, gegaan en daar getracht alle wereldproblemen in een paar uur op te lossen, een overheerlijke maaltijd, opgediend door vrouw Dondie Hendriks, naar binnen gewerkt, een rondje met de hond gewandeld en toen we inzagen dat niet alle problemen voor een oplossing vatbaar waren, in het voertuigje gestapt en Lyon in gereden, daar wat rondgekuierd en vervolgens weer naar mijn ex-werkgever gegaan en daar een heerlijke goulashsoep, gemaakt door de vrouw des huizes, verorberd waarna ik weer in het citroentje klom en naar mijn oude trouwe DAFje terugkeerde die braaf in het weiland stond te wachten. Ik ga maar weer eens even naar de radio luisteren. Wellicht dat zich inmiddels een nieuw probleem heeft aangediend waar ik het de volgende keer met ome Leo over kan hebben.

Aldus schreef ome Willem.
---

Lyon.

Lyon.
Lyon vanaf de westelijke heuvel gezien.
---

dinsdag 10 november 2009

Langs de Doubs

Langs de Doubs
Fraaie weg tussen Morteau en Pontalier
---

Le Chaux de Fonds

Le Chaux de Fonds
Bij de klant voor de deur

---

Ville Morgon en Beaujelais Nouveau 2009.

Inmiddels is het avond en een prachtige maanloze sterrenhemel heeft zich boven mij ontrold terwijl de temperatuur tot onfranse waarde aan het dalen is. Zoals ik gisteren al vermoed had, kwam ik, nadat ik vertrokken was en een stuk hoger kwam, besneeuwde weilanden en wegen tegen. De "partij" verliep vandaag wel erg boeiend, ook toen ik de Zwitserse grens passeerde, de lading afleverde in Le Chaux de Fonds en vervolgens door het fraaie landschap terugkeerde naar Frankrijk. Daarna via Morteau langs de Doubs gereden naar Pontalier, even daarvoor een lekker stuk kaas gehaald voor de wijnproeverij en vervolgens naar Champagnole, een zeer fraai stuk Frankrijk dat tamelijk onbekend is, en daarna gekoeteld naar Lons le Saunier waar de fabriek van La Vache qui rire staat. Even voor Lons werd de omgeving sneeuwvrij. Daarne nog even doorgegaan via Bourg en Bresse naar Belleville en, om precies te zijn even naast Belleville in Saint Jean d'Ardieres halt gehouden en alvast de Beaujelais Nouveau in de achterbak gezet. Ik schreef het hiervoren al eens en heb een maand geleden van de wijnboer en boerin zelfs een filmpje gemaakt die u nog terug kunt zien. Morgen een rijverbod in verband met een feestdag, maar niet getreurd, de wijnboer heeft mij een citroentje ter beschikking gesteld waar ik morgen mee naar Lyon naar ome Leo, mijn ex-werkgever ga. Vanavond trouwens nog even in de wijnkelder van Marcel te Morgon geweest en daar even van de overheerlijke pas geperste en tot wijn geworden druivensap gesmikkeld. Jawel, u kunt en mag best jaloers op mij zijn. Daar geef ik niets om.

Aldus schreef ome Willem.
---

DE WINTER.

DE WINTER.
Op de weg naar Morteau, mist, koude en sneeuw.
---

maandag 9 november 2009

Maandag, 9 november 2009, 20 jaar after.

De opening van deze week was, om in schaaktermen te spreken, nauwelijks anders dan vorige week, met dat verschil dat nu niet eerst Aubange, maar Klein-Umstadt werd aangedaan en hoewel daarna de reis een copie was van vorige week, toch door die eerste afwijking een hele andere partij wordt. Inmiddels heb ik het gebied van de ex-muur en ex-gordijn achter mij gelaten (dat was vorige week pas op dinsdagmorgen) en ben, deze keer niet belaagd zijnde door twee twee-armige bandieten, inmiddels gevorderd tot voorbij Montbeliard dat bekend staat om zijn worst die ik niet lekker vind. Onderweg waargenomen dat de borden bij Limburg (D) vervangen zijn van 40 KM naar 60 KM per uur, de borden bij de lange afdaling die er ooit gekomen zijn toen een onbesuisde collega in de jaren zestig van de vorige eeuw met meer dan 120 KM per uur over de linkerbaan naar beneden bolde met de lichten uit zodat hij niet kon worden waargenomen door de politie die verderop vanuit een hoog punt hierop aan het controleren was. Echter wilde de hoofdcommissaris deze praktijken wel eens zien en toen het gevaarte de helling af denderde ging de politieauto ook naar de linkerbaan om de wetsovertreder aan te houden, maar reed niet al te hard terwijl de vrachtwagen niet meer voor hem kon remmen en de auto met inzittenden vermorzelde. Sindsdien stonden er jarenlang die borden van 40 KM voor vrachtverkeer. Vandaag ook de hele dag zeer veel regen gehad, de herfst zet aardig door en de temperatuur wordt zo langzamerhand onaangenaam. Nog even, en winterse omstandigheden zullen zich aandienen.

Aldus schreef ome Willem.
---

zaterdag 7 november 2009

Clairant, Palazzola Milanes, Chauffeursergernis

Bij betrokken multinational ga je lekker vroeg naar toe om de milanes file voor te zijn. Er is parkeerplek voor wel 10 voertuigen, maar de portier heeft opdracht geen auto's toe te laten vóór achten. Gevolg, voertuigen op de rijbaan, op voor personenvoertuigen bestemde parkeerplaatsen, kortom, een krankjoreme toestand. Achter mij een tankwagen met gevaarlijke stoffen!!Let ook op het begin, waar een woeste portier naar buiten komt omdat ik deze toestand aldus aan de kaak stel. Achteraf is hij nofg aardig tekeer gegaan tegen mij, maar ik kreeg gelukkig hulp van mijn italiaanse collega's die dit ook een totaal idiote toestand vinden. Overigens wel een eigenaardige opvatting van de vrijheid van meningsuiting van de portier. Op de openbare weg mag niet gefilmd worden (maar niet heus).

vrijdag 6 november 2009

Vrijdag.

Welaan, vandaag vanaf Nijmegen naar Amsterdam gereisd en na het lossen van mijn Italiaanse vracht bij de firma waar ik in dienst ben weer eens in Aalsmeer geweest voor een terugvrachtje. Aalsmeer, waar ik ooit nog eens op school ben geweest. Vandaag sloeg ik weer eens de kassen gade waar ik allerlei nieuwe toepassingen ontdekte, zoals kunststof zonnewerende en hoogrendement lichtdoorlatende delen die bovendien ook nog isolerend zijn, terwijl op mijn vraag aan een ras-echte aalsmeerder of er nog houten kassen staan als antwoord kreeg dat die zeer zeldzaam zijn geworden. Houten kassen waren een jaar of dertig geleden nog zeer algemeen en ik weet nog dat ik met mijn klasgenoot op een stage de roeden nog heb geteerd. Dat deden we door wijdbeens op de houden roeden te gaan staan en van boven naar beneden met de kwast de teer aan te brengen waarbij je moest oppassen niet mis te stappen omdat je dan niet alleen door het tuinbouwglas viel, maar over het algemeen ook nog eens in de daaronder groeiende rozen terecht kwam en dat was echt geen lolletje. De lading die ik oppikte in Aalsmeer was tuinaarde voor Frankrijk wat maar niet al te veel moet gebeuren zo wij ons land niet kwijt willen raken. Na Aalsmeer in de amsterdamse haven wat goederen bijgeladen, de oplegger op de zaak neergezet, mijn eigen oplegger er achter gekoppeld en geladen voor volgende week en toen afgetaaid naar huis. Volgende week gaan we weer verder.

Ome Willem.
---

Firenze of???

Firenze of???

Ook dit bouwwerkje is aardig. Door de vensters in de toren naar boven toe steeds groter te maken lijkt het of de toren onder smaller is dan boven. Deze staat in Villadossola, een andere, bekende, staat in Firenze (Florence).
---

IJspegels

IJspegels
De eerste pegels hangen reeds als fraaie versiering aan de overkapping. Een aardig kiekje dacht ik zo.
---

Haven Amsterdam

Haven Amsterdam

---

donderdag 5 november 2009

Donderdag

Het was best koud vannacht, maar met het kacheltje aan heb ik best kunnen slapen. Vanmorgen vroeg uit Pontalier vertrokken en zoals enkele weken geleden naar huis gereden. Toch is het steeds weer anders omdat het weer de omgeving veranderd, steeds weer opnieuw. Onderweg in Frankrijk en Luxemburg halt gehouden en wat lekkernijen voor de keuken thuis meegenomen. Ja, ik geniet er nog steeds van terwijl ik vandaag Cosi fan Tutte heb getracht te analiseren, want deze muziekstukken hebben volgens mij allemaal een dubbele danwel driedubbele bodem. Volgens mij ligt bij Cosi fan tutte de sleutel in de uitspraak van die geheimzinnige dokter, die overigens gewoon een verklede Despinetta is, namelijk de woorden: il libery de sieta del morte (bevrijd zijn ze uit het rijk van de dood). Een dergelijke wending kom je ook tegen bij die Zauberfloete en Don Giovanni. Maar daarover wellicht een andere keer weer. Ik ga nu te bed, want het is reeds laat.

Ome Willem.

---

Populieren

Populieren
Prachtige doorgaande weg, nietwaar? ---

Dorpje Simplon

Dorpje Simplon

---

woensdag 4 november 2009

Woensdag, vier november 2009 (N.C.).

Vanmorgen weer erg vroeg weggegaan, uitsluitend om Milaan voor de verkeersdrukte binnen te gaan, Milaan, waar ik aan de noorkant moest wezen bij de multinational Clairant in Palazzolo di Milanese, midden in het centrum van deze voorstad alwaar ik een chauffeursergernis tegenkwam. Clairant heeft voor de slagboom een parkeerplaats met wel plek voor zes vrachtwagencombinaties, maar de portier heeft opdracht geen vrachtwagens toe te laten voor achten wat tot gevolg heeft dat de vrachtwagens in het stadscentrum op de rijbaan moeten wachten en dit weer tot -terechte- ergernis van het plaatselijk verkeer, maar in plaats de multinational er op aan te kijken worden wij er op aangekeken. Maar goed, alles went op den duur, ook dit soort tonelen. Na bij deze klant na achten de spullen te hebben gebracht terug gereden richting Dommedossola alwaar ik nog voor de middag mijn terugvracht er in had. Maar om verder te gaan eerst naar de dogana voor een transitdocument voor Zwitserland, die om twee uur klaar zou zijn en de tussentijd heb ik gebruikt om wat heerlijke italiaanse artikelen zoals reggio parmenzana, parmenzaanse kaas, in te kopen. Trouwens, op het bedrijf waar ik laadde had men heerlijk lasagna in de bedrijfskantine dewelke ik ook niet mijn neus voorbij kon laten gaan. Wat het weer betreft: er kwam een heerlijk zonnetje door en de temperatuur steeg wel tot 16 graden maar toen ik weer de bergen in ging om over de pas wederom in de Valais te komen somberde het weer weer. Bij dit mooie onstuimige herfstweer tussen Brig en Sion vond ik het toepasselijk om een onstuimig deel van de opera Cosi fan tutte te beluisteren, vooral dat deel waar de verklede vrienden net doen alsof ze een arcenicumvergiftiging hebben opgelopen. Tussen Brig en Sion kom je trouwens door het plaatsje Leuk. Grappig land dat Zwitserland, bij Zuerich heb je ook nog lachen: heel wat gezelliger als buurland Oostenrijk met zijn Wenen en Klagenfurt. Oh, ja, toen ik langs Lausanne reed belde ik nog even met een aldaar wonende kennis die net in de supermarkt van Lausanne boodschappen aan het doen was en die mij vreugdevol meedeelde dat hij deze week weer pappa was geworden. Samen keken wij, hij vanuit de supermarkt en ik vanuit de cabine, over het meer naar de lichten van Thonen en Evian en ik feliciteerde hem. Na een goed uur was ik weer in La Douce France en sta nu even voorbij Pontalier. De ergernis van gisteren ben ik kennelijk al weer vergeten.

Ome Willem.
---

Een dal vol Larixen

Een dal vol Larixen
Ondanks de nevel toch een mooi uitzicht. Morgen kom ik hier weer en misschien levert dat nog mooiere beelden op.
---

Larixen op de simplon

Larixen op de simplon

---

dinsdag 3 november 2009

Larixen op de simplon


---

De tweearmige bandiet en de sneeuw.

Vandaag heb ik geleerd dat beoefenaars van mijn beroep ten minste twee dingen tegelijk kunnen doen: tanken en rijden, toileteren en rijden, snel wat lossen en rijden, ergo, alles wat binnen het kwartier vermag te geschieden: daarbij kunnen wij rijden. U niet, tenzij u een collega van mij bent. Dat zit zo: vorige week maandag reed ik tussen Dordmund en Kassel en aldaar stopte ik om 8.57, dronk samen met mijn kleinzoon een drankje en vertrok om 9.13 uur, exact een kwartier. Daarna reed ik verder en hield stop na vier en een half rij-uur, de maximale wettelijk toegestane europese rijtijd van een blok. Anders gezegd: ik begon om zes uur en stond om kwart voor elf stil. Vandaag, acht dagen later, werd ik staande gehouden door twee franse gendarmes die bij mij een controle hielden. Na ruim een half uur kwamen zij naar buiten en deelden mij mede dat ik in dat "blok" vier uur en drie kwartier had gereden. Toen ik hun er op wees dat er een (minimaal geldige) rustpauze van 15 minuten tussen zat, zeiden ze dat het minder was, twaalf minuten volgens hun. En nu komt het: de tijd minder dan een kwartier stilstaan wordt eventjes voor het gemak maar bij de rijtijd opgeteld! Koffie gedronken, toiletgang gemaakt en toch gereden! Welaan, u weet waar ik naar toe wil, in het casino staan eenarmige bandieten, de europese wegen worden onveilig gemaakt door tweearmige bandieten in uniform. Je recht halen als nederlander buiten Nederland is niet mogelijk. Na het betalen van 135 euro vervolgde ik mijn weg die ik deze mogen begon in Achern, deed eerst nog een klant aan en nog in het donker passeerde ik de rijn en reed het land van stokbrood en enge blauwe uniformen binnen voordat ik bij Colmar staande werd gehouden.
Vlakbij Basel, aan de franse kant, ging de volgende klant er uit en vluchtte daarna Zwitserland binnen waarbij ik de neiging om aldaar maar politiek asiel aan te vragen nauwelijks kon onderdrukken. Via Bern en het Lac Leman kwam ik in de Valais wat door de duits sprekende inwoners foutief Wallis wordt genoemd en passeerde de prachtige in herfstkleuren getooide wijngaarden van de Dole en de Fendan. De meeste druiven in de Valais zijn Dole, een variant van de franse Gamay uit de Beaujelais, licht vrolijk, en de Fendan, een witte, naar fondant smakende witte wijn. Daarbij vreesde ik voor het vervolg van de reis omdat een donker wolkendek tussen de bergen hing en kachelde met gezwinde spoed door naar Brig waarna ik aan de beklimming van de Simplon begon en reeds op de eerste helling kwam ik in een ruwe sneeuwstorm terecht en zakte de temperatuur boven op de berg tot min vier graden. Overigens bleef de weg redelijk begaanbaar en vooral bij de afdaling genoot ik volop van de bruine naaldbomen die binnen korte termijn hun naalden wel zullen laten vallen. De weg over de Simplon, in het italiaans Sempione geheten en onder het bewind van Napoleon gebouwd, staat vol met Larixen, voor zover ik weet de enige naaldverliezende boom die er is. Zakkend naar beneden hield de sneeuw op en passeerde ik de douane en toen langs dommedossola, langs het Lago Maggiore (overgezet zijnde, meer groot), daarna links af en sta nu stil in de buurt van Milaan waar een aardige gelegenheid is waar het eten wordt geserveerd door chi- en milanezen. Straks lekker slapen, nadat ik een sambuca tot mij heb genomen en dan alle ergernis van hedenmorgen geheel vergeten.

Ome Willem.
---

Is de sneeuwval te zien


Is de sneeuwval te zien op groot scherm?

---

Leger

Leger
Dit is niet de pastoenvallei waar navo-lui de Taliban bestrijden, maar gewoon de zwitsers die kennelijk een inval van de italianen verwachten.
---

Sneeuw

Sneeuw
De winter is vroeg dit jaar. De adelaar staat reeds in de sneeuw.
---

maandag 2 november 2009

Verloren voorwerp

Verloren voorwerp
Je vraagt je af hoe je een dergelijk voorwerp van ca drie meter doorsnede in de binnenbocht kan verliezen
---

Maandag, allerzielen, 2009 (N.C.).

Vandaag is het een bijna vergeten Rooms Katholieke feestdag, of, beter gezegd, een herdenkingsdag en het komt er op neer dat men vroeger veel, maar thans nog steeds, de kerkhoven afloopt en diegenen gedenkt die reeds het tijdelijke voor het eeuwige hebben verwisseld. Vandaag ook vroeg vertrokken en reeds om zes uur in de morgen kreeg ik te maken met een omleiding op de Peel-route en later nog twee keer, bij Maastricht en Liege (Luik). Desalniettemin niet getreurd en wat mij betreft dankzij de onstuimige regen genoten van de reis door de Ardennen, Bastonge (bekend om zijn ham en koeken) en dan Martelange, dat eigenaardige plekje waar de weg door Belgisch grondgebied loopt, maar de oostelijke berm Luxemburgse grond is en die de creatieve luxemburgers hebben gebruikt om daarop een hele rits benzinestations neer te zetten teneinde hun goedkopere dan in Belgie-produkten aan de voorbijgangers te slijten wat ze ook aardig lukt. Nadat ook ik een slordige zeshonderd liter dieselolie had ingeslagen vervolgde ik mijn weg naar Aubange, mijn eerste adres vandaag, en toerde daarna door Zuid Luxemburg richting Schengen (juist ja, dat dorpje aan de Moezel van dat verdrag) alwaar ik Saarland binnenkwam. Saarland is na de tweede wereldoorlog nog een stukje apart Duitsland onder frans beheer geweest en heeft zelfs enige jaren zijn eigen munteenheid gehad. Nu reed ik langs de Saar richting Zweibruecken en ging daar Frankrijk in en genoot volop van de overdadige herfstkleuren die toch anders zijn dan in de streek waar ik vorige week was. Na Bitche achter mij te hebben gelaten kwam Hagenau in zicht terwijl ik in het voorbijgaan een kokertje (zie foto) zag liggen die een collega van mij verloor.
Na Hagenau de rijn overgestoken en in Bad Sandwijler mijn laatste pakjes voor vandaag afgeleverd. Morgen gaan we weer verder. Het is zo meteen tijd voor Sauerkraut of Schwarzwaldschinken. Immers sta ik weer eens tussen de twee linies, de Siegfried en de Maginot, in, maar het is thans rustig.

Ome Willem.
---

Kleurschakering

Kleurschakering
Erg veel diverse kleuren bruin zijn hier te zien, op de grens Duitsland Frankrijk.
---

Heftst

Heftst
Ook tussen Zweibruecken (D) en Hagenau(F) zijn de kleuren adembenemend.
---

zondag 1 november 2009

De afloop en de toets.

Na Praha(hahaha) achter ons te hebben gelaten en de volgende dag langs (Hahahaha)hannover kwamen na ons nachtje in Magdeburg loste ik in Amersfoort een deel der lading en de ukkepuk zodat ik alleen verder ging naar Amsterdam waar de inhoud van de oplegger werd verwisseld, nog even langs de DAF-garage gegaan en toen laat thuis, terwijl ik zaterdag zeer vroeg op ging om een vijfjarige ADR-toets (voor het vervoer van gevaarlijke stoffen) te doen bij "examintoren" die er zelf weinig van af weten. Dat is voor mij altijd een aardige verzetje en ook deze keer werden er ten minste vijf onregelmatigheden door mij jegens het CCV (een zelfstandig onderafdeling van het CBR voor het beroepsgoederenvervoer voor het afgeven van bepaalde certificaten)opgemerkt waarover ik onverbiddelijk in de pen zal klimmen. Zo was tot twee keer toe mijn naam onjuist op het examenformulier genoteerd terwijl al sinds 1993 een besluit standaardschrijfwijze persoonsgegevens is uitgevaardigd (staatscourant december 1993) door de Minister van Binnenlandse Zaken waarin werd opgenomen dat diacritische tekens moeten worden gebruikt en nu nog steeds blijken er overheidsinstanties te zijn, ditmaal het CCV, die niet aan deze regelgeving voldoen. Vervolgens werden er twee multiplechoice-vragen gesteld waarvan twee van de drie antwoorden goed waren (alleen een antwoord mocht worden gegeven) en een vraag waar geen enkel juist antwoord mogelijk was en tot slot ging in de mondelinge toets de examinator volledig onderuit omdat hij geen kaas had gegeten van scheikunde en maar wat onzin wouwelde over de temperatuur die de tot vloeibaar gemaakte stikstof in een druktank heeft en daarnaast enige vragen stelde die niets met het wegvervoer hadden te maken en waarop ik geen antwoord wilde geven. Het mag u wellicht verbazen dat ik met een acht weg kwam, maar de man kon niet anders. Desondanks is het natuurlijk uitermate kwalijk dat een overheidsinstantie op deze wijze het boekje ver te buiten gaat en het geeft zonneklaar en onomwonden weer dat dergelijke toetsen er zijn tot vreugde en (leed)vermaak en als werkverschaffing dienen voor een stel "betweters" die over de rug van de transportsector een aardige bijverdienste hebben gecreëerd. Maar daarover later wellicht meer.


Ome Willem
---

Nog enkele foto's van afgelopen

Nog enkele foto's van afgelopen week. Eerst een herfstfoto tussen Plzen en Tabor, de overige komen uit Praag, het standbeeld van de eerste koning, twee van de Vlatva (Moldau), het Centraal station en het Dwars_door_tsjechieOever_van_de_vlatva  dansende gebouw. Museum_praha_en_standbeeld_eerste_k

VlatvaCentraal_station_te_praha_3 

Het_danzende_gebouw_in_praag