Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

zondag 11 november 2018

De laatste

Het was omdat hij het mij vertelde dat ik het weet, nog zo goed weet, al is het alweer jaren terug.

Eindelijk, eindelijk voorbij, die gruweltijd, thans, honderd jaren terug. De strijd had in vier jaar meer dan acht, wellicht meer dan negen miljoen doden gekost; het had nog erger kunnen zijn. 

Inmiddels was hij aangekomen in San-Francisco en had zich, met zijn ouders, aangemonsterd op een passagiersschip met bestemming Indonesië; het schip wachtte nog een dag voor vertrek.

Afgelopen week even terug in de Beaujolais voor het halen van de eerste wijn; niet meer met een grote truck, maar met een bescheiden voertuig.  Weerzien met oude bekenden, bekenden die ik al zolang ken en het weerzien van, wederom, de herfstkleurige heuvels; wijngaarden, zich gereedmakend voor de komende winter.

Heen en terug, dwars door het oude strijdtoneel; geen soldaat te zien dan aleen duizenden graven; rustend, ook alweer, honderd jaren...

Het had nog erger kunnen zijn; hoewel...?  Toen echter van Gene Zijde werd ingegrepen vielen er in vier maanden tijd meer slachtoffers dan in de voorgaande vier gruweljaren; de Spaanse griep ijsde miljoenen levens op van de verzwakte bevolking en de vermoeide soldaten; Europa kermde als nimmer tevoren.

Soldaten sneuvelden aan de griep die zelfs door geen gasaanval tegen gehouden kon worden.

En over die honderd jaren daarna leefde ik de laatste jaren, en mijn naamgenoot, Willem, de eerste periode.

Toen hij als negenjarige op het schip dat ik de haven voor vertrek te wachten lag, hoorde hij overal om zich heen het geluid van talloze stoomfluiten, stoomfluiten van alle schepen die in de haven voor anker lagen.  Het had zoveel indruk op hem gemaakt dat hij het ruim tachtig jaar later nog niet was vergeten; bij één van mijn bezoeken verhaalde hij er uitvoerig over; over de stroomfluiten van San-Francisco! 

Vandaar dat ik weet dat hij  niet lang daarvoor van Engeland naar Amerika voer, en vervolgens door het oude Amerika reisde.

bij Mons sneuvelde de laatste soldaat; de laatste soldaat van die vreselijke Grande Guerre...

Intussen wankelde menig Europese monarch; de Russische tsaar was reeds vermoord en het keizerrijk Oostenrijk stortte in; de Europese kaart werd grondig gewijzigd; de Duitse keizer zocht en vond asiel in Nederland.

Samenloop van wegen, die vervolgens weer, ver verwijderd van elkaar, uiteen gelopen zijn.

Inmiddels ligt, nu honderd jaar later, de eerste beaujolais van dit jaar in de kelder; om deze komende donderdag soldaat te maken.  Opnieuw de laatste soldaat.

Aldus schreef ome Willem


Even weer terug...



Even voorbij Nancy, een Frans dorpje

Kanaal langs de Moselle

Even terug in de heuvels van de Beaujolais


Een vallende avond.....

zaterdag 3 november 2018

De ingreep

Reeds alweer de derde november; hoe snel verglijd de tijd, als mul zand door de vingers.

Inmiddels was hij wellicht reeds aangekomen aan de westkust; in ieder geval zal dat iet ver meer geweest zijn.  hij was nog klein, geboren te 's-Gravenmoer op 5 mei 1909, dan was hij nog slechts negen jaar en ik wroeg in mijn herinneringen wat ik deed op negenjarige leeftijd.  Toen was ik veel in de dierentuin te vinden; ik had op mijn verjaardag een abonnement voor Artis gekregen; mijn oude vriend, toen, reisde in de tijd van zijn negende levensjaar dwars door Amerika. Dat moet een nimmer te vergeten belevenis zijn geweest. Zelfs zijn verhalen hebben een onvergetelijke indruk op mij gemaakt.

Hoe toch bepaalde herinneringen blijven hangen! Tussen zijn reis door Amerika en nu liggen honderd jaren, jaren waarin gruwelijke oorlogen plaats vonden.

Tijden van genocide; een waarlijk Europese ondergang en het is verbazingwekkend hoe snel men tot twee keer toe uit het diepe dal geklommen is.

Nog even, en de eerste Grote oorlog zou voorbij zijn, nog even!

Maar niet zonder ingrijpen van elders, van een ingrijpen van Gene Zijde.

Zonder dat zou wellicht het einde de oorlog nog veel langer op zich hebben doen laten wachten.

Ondoorgrondelijke samenloop van de geschiedenis waarvan hij, de reiziger in Amerika in het eerste bedrijf toefde, en ik het tweede bedrijf voor rekening neem.

Plotseling, door een onverwacht ingrijpen waar niemand rekening mee hield.  Bijna niemand, waneer de tijden kantelen.

Aldus schreef ome Willem





Haarlemse Meesters

Recht tegenover Laurens Janszoon....


..vond het toernooi Haarlemse Meesters plaats

..met, onder meer, links de 72-jarige Basman...


..en enkele clubgenoten...

..en Internationaal Meester Manuel B.

die zonet met zwart de aanval opende...

..en recht, Henk Vedder, tegen zijn Duitse tegenstander...