Eerste sneeuwreis van 't seizoen

Ach, en het viel eigenlijk best wel mee.

Toch: de eerste sneeuwplaatjes tijdens een reis naar 't oosten.

Over de Spessart

En hier, in het Figtelgebergte, vlak voor de Tsjechische grens

Vervallen ouderwets restaurant

Op weg van Karlovy Vary naar Praag, waar bijna geen sneeuw lag

Een route die melancholiek uitstraalt

Indruk van de doortocht door Slany

dan naar Terezín

Doksany

Teresin, Theresienstadt

Terug naar huis; mistig en wit. De weg naar Most

Van Chomutov omhoog, het Ertsgebergte in

Later, n'a Leipzig, breekt de zon door

en op weg naar Hameln zet het avondrood zich in

Vrijdag in de haven, de haven van Amsterdam

Mšené-lázně

Noord-Tsjechië

Verzonden vanaf mijn BlackBerry®-toestel van T-Mobile

De oorsprong

Het duister; wie kent haar herkomst? Elke verklaring faalt, hoe scherpzinnig ook verwoord. Het enige is dat we het duister ervaren, erkennen en weten dat ze er is, maar dat is het dan wel.

Duister om mij heen, Karlovy Vary, door velen bezocht; Kemal Atatürk, Bach, Beethoven -woonde in Juli/August 1812 het huis "Auge Gottes" aan de Wiese Nr. 311-
Fjodor Dostojewski,
Sigmund Freud,
Johann Wolfgang von Goethe, Keizer Joseph II, Franz Liszt, Tsaar Peter de Grote en op Schloßplatz woonde tussen 1874 en 1876 Karl Marx; in gedachten tracht ik terug te gaan naar hun tijd. Om mij heen besneeuwd landschap, boven sterrenloze lucht; de klim naar boven, de weg naar Praha. Onwerkelijk allemaal, hier, achter het IJzeren Gordijn dat niet meer is. Karlovy Vary - Praag, helaas! Met het versnelweggen van de route vergaat een prachtig stuk folklore.

De zon! Ja, de zon weet niet wat donker en duister is; trouwens: totale duisternis heeft nog nooit iemand gezien. Altijd weer dat sprankje waardoor het donker nooit helemaal duisternis is. Tot het duistere. Verder komen, kunnen we niet.

Lossen, opzij van de hoofdstad. Een jonge jongen, opgegroeid ná het openschuiven; hij kent het alleen van verhalen, van foto's misschien en ik besef dat er hier een andere wereld ontstond.

Stoffijne sneeuw dwarrelt neer, tijstert het landschap. Laaghangende wolken, en elke echo verstomd; grijs en wit zover je maar kijken kunt. Terug, richting Slaný. Dan zie ik een wegwijzer naar Terezin en nog bij daglicht aanschouw ik de vele graven, de grote, bruine kruis en daarachter de grote מגן דוד אדום, Magen David, de twee vervlochten driehoeken. Drie bussen wachten op de vrijwel verlaten parkeerplaats; ik blik richting oude vesting, bewust van het niet in te leven afschuwelijke leed.

Wie is er niet geneigt zich terug te trekken in 't duistere, in 't middelmatige; het volle daglicht wordt niet verdragen. Van 't absolute duister wordt men krankzinnig; slechts een enkele stameling.

Even verderop kabbelt de Labe; elk licht vindt zijn oorsprong in 't duister. Oorsprong van Gene Zijde.

Aldus schreef ome Willem.
Verzonden vanaf mijn BlackBerry®-toestel van T-Mobile

Spessart

Het eerste wintergezicht

Verzonden vanaf mijn BlackBerry®-toestel van T-Mobile

De brokken

Vanaf Canada, steeds verder naar 't oosten, steeds verder; langs Groot-Brittannië, en dan nog verder.

Maandag, nog voor maansondergang al op pad, en terwijl een heldere maan wegdook ik 't westen, waren reeds Jupiter en Mars aan de oosthemel geklommen, en Venus pal erachteraan: de lange avonden en donkere morgens maken 't somber; evenwel sterren en planeten, mitsgaders een bijna volle maan maken veel goed; een gespannen boog van de Orion.

Pas ver in de middag kwam de lading uit Canada in Amsterdam aan; een volle container die werd overgeladen in de oplegger waarmee ik de goederen nog verder naar 't oosten breng. Inmiddels is 't weer koud geworden; een kilte is over 't noorden van Europa neergedaald.

Vanmorgen vertrok ik van huis en spoedig bereikte ik de oosterbuur, raasde over een lang stuk weg waar ik talloze herinneringen tegenkwam; gaat het nog? Gelaten stormde ik verder; voor de derde of vierde keer wordt de weg Oberhausen-Köln rigoureus veranderd; flitsen van de oude situatie projecteer ik op de nieuwe en voor de tweede keer zie ik dat de borden veertig bij de Katzenberg zijn weggehaald en dender met honderd naar beneden.

Na Frankfurt am Main stuur ik 't voertuig de binnenlanden in, pal naar, juist, in oostelijke richting, dwars door de Spessart waar ik de eerste winterse omgeving zag; snorde eenzaam over een lange zwarte slang die zich kronkelde door het sneeuwwitte landschap tussen de vele kale eiken- en beukenbomen die het gebergte rijk is door.

Later volgde het geheimzinnige Figtelgebergte, eveneens wit en daarna zou 't landschap wit blijven, ondanks de invallende duisternis. Rond het avonduur kwam ik aan voor de poorten van Eger, Cheb; een bijna volle maan tracht het dunne nevelgordijn te slechten en angstvallig kijk ik om me heen of ik geen hond zie; luister naar het afwezige gehuil van wolven.

Honden, nee, nu even niet. Morgen nog verder naar 't oosten. Met hondenbrokken uit Canada.

Aldus schreef ome Willem.
Verzonden vanaf mijn BlackBerry®-toestel van T-Mobile

Even genieten van de late herfstreis

Onderweg maar weer, onder bewolkte omstandigheden

Rethel

mosterd onder de wolken

Treinviaduct bij Chaumont

Het oude hotel, nog steeds niet verkocht

Nabij Dijon, de zon breekt door

de weg naar Dijon

De volgende dag, nabij Nyons

klare zonneschijn

druiven in rust

Rasteau, Rhônegebied

Nabij de bergen te Beziers

Bomen als lange poort

Alhier, bij een adresje te Carcassonne

Het enorme dal ten noorden van de Pyreneeën

Nabij Méze, let op de schaduw en de zon

door Montaignac

bijzonder wolkmotief

Knaagscguur Séte sûr Séte

In de Alpen, le Burlandier

Nantua

de Ain

Geitenpad

naar Orgelet

zwaar weer op komst

maar de schapen grazen door

Orgelet

In de Bresse

dorpje met feestverlichting

In de Bourgogne

Dijon-centrum

Door stromende regen terug naar huid, hier de weg nabij Sedan.