Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

zaterdag 21 april 2018

De dididindi

Voglio una casa, la voglio bella

Piena di luce come una stella

Piena di sole e di fortuna

E sopra il tetto spunti la luna

Piena di riso, piena di pianto

Casa ti sogno, ti sogno tanto

Dididindi, Dididindi...




Ik wil een huis, ik wil het mooi
Vol licht als een ster
Vol zon en geluk
En boven het dak verschijnt de maan
Vol rijst, vol tranen
Ik droom van je, ik droom zo over je
Dididindi, Dididindi ...


Voglio una casa, per tanta gente

La voglio solida ed accogliente,

Robusta e calda, semplice e vera

Per farci musica matina e sera

E la poesia abbia il suo letto

Voglio abitare sotto a quel tetto.

Dididindi, Dididindi...


Ik wil een thuis, voor veel mensen

Ik wil het solide en gastvrij,

Robuust en warm, eenvoudig en waar

'S Morgens en' s avonds muziek maken

En poëzie heeft zijn bed

Ik wil onder dat dak leven.

Dididindi, Dididindi ...


Voglio ogni casa, che sia abitata

E più nessuno dorma per strada

Come un cane a mendicare

Perchè non ha più dove andare

Come una bestia trattato a sputi

E mai nessuno, nessuno lo aiuti.

Dididindi, Dididindi...


Ik wil elk huis, dat bewoond is

En niemand slaapt meer op straat

Als een hond om te bedelen

Omdat hij niet meer hoeft te gaan

Als een beest dat met een spit is behandeld

En nooit niemand, niemand helpt hem.

Dididindi, Dididindi ...


Voglio una casa per i ragazzi,

che non sanno mai dove incontrarsi

e per i vecchi, case capienti

che possano vivere con i parenti

case non care, per le famiglie

e che ci nascano figli e figlie.

Dididindi, Dididindi... 



Ik wil een thuis voor jongens,
wie weet nooit waar te ontmoeten
en voor de oude, ruime huizen
die bij familieleden kan leven
woningen niet duur, voor gezinnen
en dat er geboren zonen en dochters zijn.
Dididindi, Dididindi ...


De laatste reis

Wellicht ja, met het Dafje

Noord-Frankrijk, nabij Bethune


nog een laatste keer in Parijs


richting Blois



nog een keer over de Loire


overal barst het voorjaar los

hoe menigmaal heb ik hiervan genoten



Chinon



oudbouw

en een silo

nabij Vierzon, de zon breekt door


weer de Loire; GIEN


op weg naar Sezzane





de laatste dag, mist

...en ik ga een onvoorspelbare toekomst tegemoet...

De Turluru



vrijdag 20 april 2018

Mustafa, Bibi en Bob


Oude bekenden, maar niet zozeer bekend als schakers.





Bob Dylan

Eveneens Bob D. 

Bibi Netanyahu, rechts


Mustafa Kemal Pasja Atatürk

De ontmanteling

Met nog een laatste reis deed ik voor de laatste keer Het Franse landschap, dat zich kleurde en geurde in haar eerste bloesems, aan.  Een blik op Parijs, de Noord-Franse glooiingen, een oversteek over de Loire, Sézanne en een laatste maaltijd bij Jojo aan de Frans-Belgische grens.

Daarnaast heb ik mij er de laatste tijd op toegelegd mijzelf zo veel als mogelijk is digitaal te ontmantelen; wellicht dat ik ook dit blog van mij af laat drijven; de oneindige zee, de volstrekt oneindig lijkende internetzee in; wie zal er over honderd, tweehonderd jaren 't nog koesteren?

Afgelopen week: het voertuig stilgezet; een wilg gezocht maar niet aangetroffen zodat het stuur zich nog steeds in de stuurhut bevind.

Bovendien: het schrijven valt me de laatste tijd even wat zwaar; en wellicht dat ik zo nu en dan de draad weer even op pak.  Maar neen: met de vracht op pad zal vanaf vorige week verleden tijd heten: even nog, vrijdag de dertiende, nota bene!  Vrijdag stond ik voor 't altijd welwillende voertuig waarmee ik reeds zoveel had beleefd, wees in haar richting en sprak tot een omstander: "Dit wás mijn voertuig" waarna ik afscheid nam en voor een laatste keer salueerde.

En inmiddels zet ik de ontmanteling door; prijs mij gelukkig dat ik een sport beoefen waarbij de mobile telefoon uit moet staan.  Zo ver gaat dat dus.

En buiten kleurt de lucht hemelsblauw; slechte een verre witte baardwolk tekent zichzelf in de verte als een geheimzinnig eiland; voor digibronnen onbereikbaar.  en ik verlang ernaar zo'n wolk te zijn.

Aldus schreef ome Willem