Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

vrijdag 31 juli 2009

Vrijdag, de laatste dag in juli 2009 (N.C).

Zo, deze dag zit er weer op, maar het was wel afzien. Vanmorgen in Weiswampach, super Noord Luxemburg, nog boodschappen gedaan, maar helaas bleek het Bofferdingbier uitverkocht, de eerste tegenslag. Daarna over een betrekkelijk saaie weg weer naar Amsterdam gereden om voor -hopelijk- drie weken afscheid te nemen van Dafje, want er zijn tegenwoordig collega,s die er een behagen in scheppen om van onderhavige vervoersmiddelen botswagentjes te maken en dus was het wellicht de laatste keer dat ik Dafje kustte omdat bij mijn ommekomst misschien alleen nog een treeplank over is, de tweede zure appel waar ik doorheen moest. Tot slot moest ik een aangenaam verpozen in ons bedrijfsrestaurant met een verjarende collega laten lopen vanwege een door Miep, die eigenlijk gewoon Ineke heet en een vroegere verkering van mij is in wiens voertuig ik nu, nevenzittende, aan het snellen ben, gearangeerde verplichting elders. Dus de derde bittere tegenslag, maar ja, het is nu een tijdelijk vaarwel.
Dit betekend echter niet dat u mij gaat missen, NEEN HET.
Ik zal u blijven vervelen of vermaken (de keus is aan u) door ook in de vakantietijd het Log bij te houden. Immers behoren de komende drie weken ook tot het leven van een vrachtrijder, nietwaar!?! Al zal het misschien niet elke dag zijn en er is kans dat ik samenvattingen maak van enkele dagen.

Dus niet vaarwel maar tot spoedig.
Ome Willem.
---

donderdag 30 juli 2009

Donderdagavond 30 juli 2003 (N.C.), laat

Jawel, laat, maar dat komt doordat ik anders de maaltijd gemist had hier in Wemperhard bij Weiswampach waar men, zoals u eerder heeft kunnen lezen, op donderdag ongelimiteerd spanverkel, het luxemburgs voor speenvarken, serveert en aangezien het knorrebeest, toen ik aankwam, al voor meer dan de helft door andere spanverkelliefhebbers reeds werd verslonden was uiteraard haast geboden en ben eerst maar aangeschoven om het restant van knorretje op te peuzelen en daarbij zo intensief genoot dat ik bijna deze web-logbijlage vergeten was. Welnu, vanmorgen werd ik wakker na een uitzonderlijke nachtrust op 2000 meter hoogte, heb nog een mooie foto van het Dafje genomen en deze kunt u reeds hieronder glimlachend bewonderen. Daarna afgedaald naar de Valais, u weet wel, de vallei dewelker naam de aldaar deels duitssprekenden inhoudelijk kennelijk niet begrepen hebben en verbasterden tot Wallis en vervolgens de voor mij bekende route over Lausanne, Pontalier en Epinal vervolgd en toen ik bij Nancy aankwam moest ik concluderen dat een nederlander weer zo aardig moest zijn om een wiel van zijn sleurhok te verliezen hetgeen nogal wat oponthoud gaf. Tot slot dus, na hier goedkoop brandstof voor Dafje ingeslagen te hebben, lekker eten en nu, na de maaltijd, even tandjes poetsen en lekker knorren. Alsof het biggetje dat ik at weer even tot leven komt. Gelukkig voor mijn medeweggebruikers sta ik hier alleen zodat niemand er last van heeft.
Tot morgen dan maar weer.

Ome Willem ---

IMG00481-20090730-0637.jpg

IMG00481-20090730-0637.jpg
Hier slaapt men goed in een hete zomer. 2005 meter hoog.
---

woensdag 29 juli 2009

Na vandaag slechts twee dagen


Jawel, slechts twee dagen ben ik verwijderd van mijn jaarlijkse vakantie en dat terwijl het vandaag wel vakantie leek. Nadat ik hedenmorgen mijn lading in Jettingen, in Frankrijk even buiten Mullhouse, kwijt was, reed ik al gauw het land van hobelkaese en emmenthaler binnen om koers te zetten naar Dommodossola wat weer in het land van Michelangelo Buenarotti en Guiseppe Rossini ligt en scheurde om daar te komen over twee passen van dik 2000 meter, de Grimselpass als eerste waar thans op de web-log enige foto's zijn geplaatst, een schitterende berg waar bijna geen vrachtwagen durft te komen eenvoudigweg omdat niemand weet dat je er gewoon overheen kunt en mag, dat wil zeggen, een paar maanden per jaar, want ze is snel dicht, reeds vaak met de eerste sneeuw tot ongeveer de maand mei. Daarna het dal richting Brig uitgereden en vervolgens de Simplonpas over en daarna, na de douane gepasseerd te hebben, links af weer de bergen in om een en tachtig keer negen en twintig palletten (en in elk pak zitten 48 flesjes) met een alcoholvrij bittertje geladen en toen het me ook nog lukte buiten alle regels om een transitdocument voor Zwitserland te bemachtigen ben ik maar weer de bult op gereden.

Immers, hier slaap je lekker koel en het uitzicht is adembenemend, vooral als ik straks bij het krieken weer wakker wordt. Begrijpt u het nu, waarom deze dag al een beetje (betaalde!) vakantie was?

Ome Willem.
---

IMG00464-20090729-1342.jpg

IMG00464-20090729-1342.jpg
In de afdaling van de Grimsel met uitzicht op de weg naar de Furkapass

---

IMG00454-20090729-1325.jpg

IMG00454-20090729-1325.jpg
Boven op de Grimsel

---

IMG00445-20090729-1240.jpg

IMG00445-20090729-1240.jpg
Nog enkele kilometers verwijderd van de top

---

IMG00427-20090729-1156.jpg

IMG00427-20090729-1156.jpg
De weg aan het begin van de Grimselpass bij Innerkirchen ---

dinsdag 28 juli 2009

Nog vier dagen

Ja, en misschien nog maar drie en dan breekt voor mij de vakantie aan, wat wel vreemd is voor iemand met zo'n beroep als ik daar ik de laatste weken steeds weer het jaarlijkse lemmingenritueel van de Europese Burgerbevolking aanschouw die met een sleurhut aan de welstandsknobbel, camper, speedboottrailer (die lui hebben vast veel last van de franse drugsopspoorders), cabrio of met een stel jengelend nageslacht op de achterbank er op uit gaat met dat verschil dat lemmingen na met zijn allen er op uigegaan zijnd niet meer terugkeren en de europese burger bijna altijd wel, bijna, want sommigen blijven soms vanwege de opgedane vakantieliefde achter of vinden jammerlijk de dood bij een tragisch verkeersongeval. Met en tussen deze zich als lemmingen gedragende lui doen wij ons werk, maar ook als zij er niet zijn en daarom is het voor ons, mij, nauwelijks meer voor te stellen wat het is om slechts een hooguit twee keer per jaar in "verre" oorden te vertoeven en dat blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat ik de laatste maanden al een keer of tien hier rond Baden Baden heb rondgereden en het hier voor mij net zo gewoon is als rondtoeren in de provincie Utrecht. Zo ging ik hedenmorgen van Kirchberg naar Forbach dat, hoewel duitsklinkend, frans is en daarna ging ik over Hagenau en daarna over de rein naar, jawel, Baden Baden. Daarna nog wat adressen aangedaan waarna ik weer de rijn passeerde en op weg ging richting Basel, richting, want even daarvoor ging ik er af om in een klein frans dorpje de nacht door te brengen om morgen aldaar wat artikelen te lossen. Daarna vertrek ik naar het land van Heidi en hoge bergen, het centrale Europa dat niet "Europees" is.
Tot dan.

Ome willem.
---

maandag 27 juli 2009

Wederom maandag.

Nadat het weekeinde ten einde was en bij het krieken van deze dag ben ik vanaf mijn huisadres alwaar mijn Dafje zijn wiekeindrust heeft gemaakt, afgereisd naar Hardenberg, net even voorbij Ommen, Ommen, waar ik nogal wat jeugdsentiment heb achtergelaten omdat ik daar in mijn prille jeugd een vakantie doorbracht. Het was ook in die tijd dat Ajax, een voetbalclubje uit Amsterdam, reeds na twee wedstrijden aan de top van de eredivisie stond en dat is dat hele jaar toen zo gebleven. Nadat ik de lading in Hardenberg had opgehaald spoedde ik mij eerst nog naar Zwolle, wederom de plaats voorbij waar ik zulke dierbare jeugdherinneringen aan over heb gehouden, en laadde daar melkpoeder en toen richting het hoofdkwartier dewelke zich in Amsterdam bevindt en daar nog wat overige adressen bijgeladen. Nu ben ik op weg naar een pittoresk dorpje in de Eifel wat op haar beurt weer in het land van Kohl en Ulbricht ligt. Intussen vernemen mijn oren het voorjaar van de vier jaargetijden van Vivaldi, een muziekstuk wat op honderden zoniet duizenden manieren en bezettingen is uitgevoerd. Het is bijzonder interessant op soms eens vier diverse uitvoeringen achter elkaar te beluisteren. Ik tuf onderhand nog een uurtje verder en laat morgen weer van mij lezen.

Ome Willem.
---

zaterdag 25 juli 2009

vrijdag 24 juli 2009

Vrijdag de 25e juli 2009 (N.C.).

Zo. Bijna thuis en deze week vierendertighonderd en achtennegentig kilometer gegeten. Een opwindende dag vandaag, vanmorgen afgetaaid naar Rouen en nog net voor de middag gelost. Het mooie was voor de terugweg waar ik van Rouen naar Abbeville naast de autoroute ben gaan rijden, een autoroute die vrij van tol is overigens, hetgeen inhoud dat de oude N-weg er vrijwel verlaten bij ligt en je jezelf in de jaren begin zeventig waant en je alleen aan de automodellen kunt zien dat het anders is. Om drukte te vermeiden reed ik na Hesdin naar Hazebrouck om in Steenvoorde de grens naar Patatland over te gaan, maar daar de route na Steenvoorde barree was besloot ik over Vlaams Henengouwen te gaan. Een zeer bijzonder stukje in Belgie waar de plaats Komen op zijn vlaams of Cominus op zijn waals ligt terwijl aan gene zijde van de grens nog een franse Comines ligt. Tussen Ploegsteert en Warneton liggen diverse tweenamige plaatsen, de bevolking spreekt frans en het is een Henengouwse enclave in Vlaanderen. Daarna via Roeselaere, Tielt, Aalter en Eeklo wederom teruggekeerd op vaderlandse bodem.
We gaan het weekeinde in en u leest maandag weer van mij

Vooralsnog groet ik u thans. En drinkt u vooral niet te veel.

Ome Willem.
---

donderdag 23 juli 2009

Jeudi, le 23 juliet (A.C.).

Afgelopen nacht werd ik opgeschrikt door een waar tempeest zoals er volgens mij nog nooit een op de luxemburgse hooglanden is geweest. Een voortdurend bliksemen en grote donderslagen begeleid door ferme windvlagen brachten mijn nachtrust enig ongerief toe alhoewel ik het tafereel niet had willen missen. Daarna, na een lekker kopje koffie, door grote watermassa's en Ardennen naar de maasvlakte heengespoed alwaar ik mijn handel voor Glasgow in een zee-container zag verdwijnen. Vanzelfsprekend heb ik, bij het zien van zulke watermassa,s van zowel die uit de lucht alsmede die van de havens, langdurig naar de wathermusic van de heer Haendel geluisterd hetgeen ik erg toepasselijk vond. Na het losritueel spoedde ik mij naar een andere haven, de luchthaven, waar ik 33 paletten zout water in flesjes in de achterbak kreeg met de bestemming Rouen gelegen in het land van brie en pernod die we morgen even ter bestemde plaats zullen gaan afleveren. U leest het, ome Willem krijgt het nog druk aan het einde van de week. Reeds ben ik al gekomen tot ver in het koningrijk Belgie om morgen heen en weer naar Rouen te racen. Ik moet namelijk wel het land uit zijn omdat zaterdag aldaar het niet toegestaan is met mijn dafje te koersen vanwege een vrachtautoloze sabbat.

Welaan. Leila Tov, goeden nacht alvast. Morgen is er immers weer een dag.

Ome Willem.

Voor diegene die geinteressert zijn waarom er een lading met duizenden kleine flesjes zout water van Amsterdam naar Rouen moet worden versleept kan ik meedelen dat het hier om spul gaat waar je contactlensen mee reinigt.
---

woensdag 22 juli 2009

22 juli 2009 (N.C.), woensdag.

Ook deze dag verliep in eerste instantie tamelijk naargeestig want nadat ik mij bij het bedrijf, een giga-opslagbedrijf dat hallen, grote hallen, vol met plastic wikkelfolie heeft staan, had aangemeld, bleek er enorm veel gedoe omtrent ordernummer en auftragnummer, met welke problematiek ik u maar niet mee ga vermoeien, immers, of u gelooft het niet of u snapt er toch niets van dan alleen dit: Het is niet abnormaal dat firma's vrachtvoertuigen bestellen terwijl daar, waar geladen wordt, men van niets weet. Gevolg is geweest dat ik meer dan vier uur in het Aufenthaltraum, het duits voor kantine, heb vertoeft. Overigens een voortreffelijke ruimte met alles er op en er aan, dat wel, en heb daar uiteraard ook een aardig ontbijtje tot mij genomen. Hieronder ziet u de foto van het millieu-verontreinigende materiaal waarvan ik een deel, voor Glasgow, laadde en nadat ik om 13 punt nul nul uur vertrok werd het toch nog een aardige reis omdat ik te horen kreeg dat er tussen Ulm en Stuttgart een zeer lange file stond en ik besloot over Bibberach Gammertingen en Rothweil naar Offenburg te knorren, door de Zuid Duitse Alpen en Zwarte Woud waarna ik na Offenburg over Straatsburg en Hagenau weer Duitsland bij Zweibruecken inreed en na Trier achter mij gelaten te hebben afboog om nu lekker te gaan slapen in Weiswampach in de noordpunt van het Groothertogdom Luxemburg. Maar eerst even, nu nog, een eenvoudige maaltijd voor laten zetten. Voor spanverkel ben ik een dag te vroeg, maar van de baas kreeg ik net een kruidenbittertje, mijn eerste alcoholische versnapering deze week.

Morgen eerst naar Rotjeknor en dan is het een verrassing of en verassing. Je weet maar nooit met dit werk.

Ome Willem.
---

PLASTIC

op nderstaande foto ziet u een gangpad waarvan het einde bijna niet is te zien. Zo stonden daar 12 lange stellingen alleen al in deze loods. Er waren in totaal zes van deze loodsen, allen vol met wikkelfolie. Al dit spul komt vroeg of laat in de afvalketen terecht.
---

IMG00407-20090722-1140.jpg

IMG00407-20090722-1140.jpg

---

dinsdag 21 juli 2009

Dinsdag 21 07 2009 (N.C.).

Sommige dagen gaan totaal anders dan je verwacht. Waande ik gisteren nog dat ik vandaag in Italie zou staan om daar wat voor de dorst op te halen, sta ik echter vandaag ongeveer op dezelfde hoogte als gisteren waardoor ook vandaag echt spannende verhalen uitblijven. Het komt allemaal doordat de op te halen lading in Italie nog niet gereed bleek te zijn en er na alternatieven gezocht moest worden en daardoor, nadat ik vanmorgen twee adressen aan beide zijden van de rijn en tussen de Siegfried- en Maginotlinie afleverde en ook nog na enkele douanehandelingen een rupsvoertuig in een zonovergeten Regensdorf (CH) had gelost om ca 12 uur te horen kreeg dat de teruglading uit Memingen gehaald zou worden en ik daar via Sankt Gallen en Dornbirn Bregenz naar toe reed en daardoor wel even een prachtig uitzicht kreeg op de Bodensee. Als bijpassende muziek luisterde ik, om de teleurstelling van de afzegging van de Italiereis te verwerken, even naar het eerste deel van der vijfde symfonie van Beethoven waarvan de eerste noten zijn afgeleid van de destijds net als bij ons nu de deurbel, toen de deurklopper welk op elke buitendeur destijds wel te vinden was. Nee, deze partij wordt niets, hooguit een slappe remise

Nou. Tot morgen maar weer en slaap lekker

Ome Willem ---

maandag 20 juli 2009

Maandag, 20 juli 2009 (.N.C.).

Vandaag was een herhaling van zetten, om even in schaaktermen te schrijven, van de afgelopen maandag en dinsdag, hetgeen zeggen wil dat ik zo ongeveer dezelfde weg richting het land van Sauerkraut und Kartoffelsalat binnenreed, wederom, erg saai allemaal, dat wel, richting koblenz reed, maar gelukkig door een file bij het Ahrtal er even af kon, een half uurtje binnendoor gereden heb en vervolgens via Remagen naar Koblenz reed. Waar een file al niet goed voor is. Achteraf maar goed ook dat ik er af ging, want op de radio werd ik later geinformeerd dat het een hele tijd had geduurd voordat je door de file heen was. Nadat ik via een zijsprong op de zogenoemde "3" terecht kwam en ik dus de vlaaienbaan (Dat is de "61", zo genoemd omdat daar nu eenmaal verschrikkelijk veel limburgers heen en weer rijden) had verlaten, loste ik mijn eerste adres, en wel een artikel dat nog kon nog rijden ook omdat het een zogenoemde yamagutsi was, een soort gemotoriseerde bakfiets op rupsbanden om u even een idee te geven. Daarna stevende ik op nog wat adressen af en ben nu geeindigd in een dorpje dat luistert naar de naam Ringsheim, even boven Freiburg im Breisgau. Ach, u moet het maar zo zien: Het is vergelijkbaar met een schaakspel het beroep wat ik uitoefen, de openingen lijken vaak nogal op elkaar, maar vaak is het middenspel het boeiends. Zo verwacht ik dat ook aangaande deze week, morgen reeds, wanneer ik wellicht een wat spannender belevenis kan schrijven.
Dan zeten we de reis voort meer naar het zuiden zuidwaards. En dan nu, een beetje vroeger dan normaal gaan slapen, ik was per slot van rekening ook al om vier uur op.

Ome Willem

zaterdag 18 juli 2009

ZATERDAG, Hxc9xc9xc9xc9xc9L erg laat.





Jawel, even eerder dan u en ik hadden gedacht. Afgelopen vrijdag kwam ik in Moerdijk een aardig transportje tegen. Daar heb ik toch even een filmpje van gemaakt, zodat u mee kan genieten. drie pijpen van 45 meter, samen dus eventjes 135 meter, op een oplegger vervoerd. Let ook even op de haastige Duitser die er nog even langs wil, maar uiteindelijk maar even teruggaat.
Tot maandag dan maar weer.
Ome Willem.

donderdag 16 juli 2009

Tussen Leipzig en Berlijn

Duitse_reis_016

Veerpont over de Elbe

Duitse_reis_025

Spoorovergang Annaburg

Duitse_reis_024

Oud DDR-uitziende weg, of jaren 50 bij ons

   

over de Elbe


Over de Glxfccksburger Heide

Donnerstag 16e (NC).

Ach. Wat moet ik over vandaag toch kwijt. In een rechte lijn via Kassel, Dortmunt en Duisburg naar het Kruidvat gereden en daar vijf (!) uur gewacht om er te lossen. Een dag om snel te vergeten dus. Nee, dan gisteren, toen ik nog wegdroomde bij het doorkruisen van de Gluecksburger Heide, genoot van de drukke gezelligheid van Neu-Koeln en Tempelhof, de Mariendamm en terug tot rust kwam op de Annaburgerheide. Vandaag heb ik het dus met de herinneringen van gisteren moeten doen. Welaan. Een saai dagje tussendoor is ook wel eens aardig maar een oplettend lezer zal nu wellicht begrijpen waarom ik niet graag bij een bepaalde kruidenwinkel naar binnen ga.
Morgen blijf ik in t land. Dan wordt het voor u ook een saaie dag want u zult het dan zonder mijn grandioze bijdrage moeten doen Tot maandag dan.

Ome Willem ---

woensdag 15 juli 2009

Mitwoch, den 15e 2009 (N.C.).

Welaan, het was me het dagje wel want toen ik heden morgen niet zo vroeg uit mijn mandje kwam vertrok ik eerst naar een verschrikkelijk grote chemische fabriek nog stammend uit de DDR tijd dewelke zich bevond in Leuna bij Halle en toen ik daar mijn pakjes kwijt was koeterde ik naar het nabijgelegen Landsberg waar ik ging wachten om een pallet met thee te lossen bij een districentrun van een drogisterijketen genaamd Rosman. Gelukkig kreeg ik het voor elkaar om de pallet binnen twee uur te lossen waarna ik koers zette naar, zoals hier twintig jaar geleden nog overal stond "Berlin, Hauptstad der DDR" maar wel via mijn eigen alternatieve route die ging over Bitterfeld, bij Pretsch de Elbe overvaren en dan naar Jessen, jueterbog, waar ik voorheen menig Russische Sovjetlegertruck ben tegengekomen, en via Gross Beerden Berlijn binnen rijden, daar drie clienten van thee voorzien en wederom retour naar Leuna waar terugvracht op mij lag te wachten en weer via Jueterbog, maar nu over Annaburg, de slingerpont over bij Dommalitz en Eilenburg naar Leipzig en dan naar Leuna, waar ik zowaar om 20.00 uur nog kon laden. Daarna richting Goettingen waar ik nu niet ver meer vanaf ben. Ik kan jullie verzekeren dat de binnenlanden tussen Leipzig en Berlijn de indruk geven dat er niemand meer woont, zo stil is het daar. Eind van de week plaats ik op de weblog wel enige fotos en een filmpje zodat u een aardige indruk kan krijgen.
Nou, dat was het weer vandaag Bis Morgen.
Ome Willem.
---

dinsdag 14 juli 2009

Dinsdag de 14e (N.C.).

>> Vandaag is mij weer gelukt datgene wat voor negentien jaren absoluut tot DE grote onmogelijkheden behoorde, het drie keer passeren binnen 15 minuten van het, voor het eerst door Winston Churchill zo genoemd, IJzeren Gordijn en wel eerst bij Gerstungen het oosten in, daarna over de geheel in oude Alfred Speer-staat herstelde brug bij Salmanshaussen weer het westen in om daarna even voor Eisenach weer het oosten in te gaan, dit alles nadat ik rondom Frankfurt an der Mainz eerst bij een zevental cliënten goederen had afgeleverd.> De hiervoren genoemde brug herinner ik mij nog goed uit mijn jeugd, toen we in de zomer van 1963 vanuit het westen over hetr gordijn naar die arme oostduitsers, immers allen, volgens westerse opvattingen, gevangen, gingen kijken en dat ik daar toen die brug zag, door bombardementen geheel verwoest en schots en scheef liggend. Daarna ben ik doorgegaan en over de lege wegen van Thueringen en Saksen-Anhalt, via Bad Langensalsza, soemerda en Naumburg naar Weissenfels gereden. Ja, het is, buiten de autobahn, stil in de voormalige DDR. De avond valt. Ik denk dat ik mee ga vallen en mij neerleg tot sanfte ruhe.> Tot morgen maar weer en slaapt u allen zacht.>> Ome willem. ---

maandag 13 juli 2009

Maandag de dertiende. (N.C.).

Vanmorgen dacht ik even dat ik in een politiestaat wakker werd toen wij, mijn ega en ik, op weg naar de trein om half vijf aan een politiecontrole werden onderworpen en ik daarna twee keer in de trein kaartcontrole kreeg en daarna te voet op weg naar mijn Dafje wederom aan politiecontrole werd onderworpen, maar daar ik, nadat ik mijn Dafje had begroet en gestart en daarna richting Zunderd knorde, de verdere dag niet meer door controlerende instanties werd belaagd drong het tegen de middag tot mij door dat van een dictatuur hier ten lande vooralsnog geen sprake was. Nadat ik Gall en Gall (de wijn die men daar verkoopt verdient geen betere naam) en Dirk de derde van een aanzienlijke hoeveelheid alcoholika had voorzien koerste ik naar de Moerdijk om goederen voor onze Duitse buren op te halen waarna ik richting oosten vertrok en om vijf uur het land van Autobahn en BAG binnen reed. Jawel, naast Bach heeft men hier ook een lange traditie met BAG, een controlerende instantie in het leven geroepen om het leven van de vrachtrijder zuur te maken. Kortom, BAG is een stuk minder populair als Bach ook al heb ik het donkerbruine vermoeden dat collega,s die, net als ik, van tijd tot tijd in de truck naar de muziek van Bach luisteren zo zeldzaam zijn dat je die lui eigenlijk apart moet zetten en in een reservaat samen zou moeten brengen.
Onderhand ben ik Koblenz voorbij en sta op een mooi ingericht Autohof Kom, ik ga hier eens naar binnen om te zien of daar nog een ijskoud kruidenbittertje te krijgen is. Tot morgen dan maar weer.

Ome Willem ---

zondag 12 juli 2009

Zondag, 12 juni tweeduizendnegen.

Vandaag bereid ik mij voor op de dag van morgen.
Dan komen de verhalen als vanzelf weer.

Ome Willem. ---

Donderdag 2 juli 2009 (.N.C.)!

Hier raak je aardig uitgepuft van als je niet uitkijkt terwijl ik op dit moment een heerlijk glas uitgeperste sinaasappel drink met een citroentje er door en ik de dag even met u en uw welnemen doorneem, de dag die nog tamelijk koel begon terwijl ik al voor achten Sezanne en Maux passeerde en even na achten mijn lading even boven Parijs achter liet en direct daarop in Lomme bij Lille even na de middag een paar ton tegeltjes laadde en vervolgens in Herentals nog wat anderd opgehaald. Welaan, dat Lille Herentals is geen sinicure omdat Belgie onderhand een grote bouwput aan het worden is, maar ome Willem zou ome Willem niet zijn als hij daar geen oplossing voor had hetgeen bestond uit het doorkruisen van diverse landwegen tussen Henegauen en Braband om toch op tijd te komen. Daarna via Geel en Ravels koers gezet naar Neferrlad waar ik mij nu bevind, terwijl de sinaasappelsap thans door mij gedronken werd.
Morgen beleef ik niets en volgende week heb ik vrijaf

Dus u en ik genieten dan van een verdiende rust

Wellicht tot over negen dagen

Ome Willem

Merceredi, 1 juli 2009 (A.C.)!

Daar sta ik dan bij het vallen van de avond op de N 4 tussen Vitry le Francois en Sezanne en ik ben daar gekomen door vandaag bij het grootste grootwinkelbedrijf uit het land van Wilhelm Tell, Migros genaamd, een aanzienlijke hoeveelheid thee uit India afgeleverd te hebben om mij daarna via Duitsland naar het land van oeuf maionaise en Camembert te spoeden waarna ik midden tussen de bergen van de Elzas een partij golfkarton in de laadruimte liet zetten waarna ik over de col de urbais naar Nancy reed en bij Toul de moezel, bij Pagny de Maas en bij Vitry de Marne over reed om alhier te eindigen. Onderweg eindeloze mais- en korenvelden met daartussen soms zonnebloemen of aardappelen hetgeen mij inspireerde nu eens naar de muziek van Vivaldi te luisteren wat zeer wel passend is in dit Van Gogh-achtige landschap, zeker met deze hitte hier.
Welaan. Ik ga maar weer eens slapen, maar niet voordat ik een nachtrustbevorderende Ricard met eis achterover sla.

Ome Willem

Dinstag, 30 juni 2009 (N.C.).

Jawel, na een uitstekende nachtrust in stille omgeving mijn fraaie reis vervolgd door het land van Sauerkraut en Kant, hoewel Kant, indien hij nu zou leven, niet in dit land maar in Rusland zou leven, vooropgesteld dat hij niet van woonplaats zou zijn veranderd omdat het vroegere Koeningsbergen het huidige Kalliningrad is en dat is nu net de stad waar hij gewoond heeft en waar ik deze reis niet kom vanwege het feit dat ik richting Heidelberg reed na eerst een aantal klanten van verse thee te hebben voorzien en na Heidelberg en Karlsruhe het gebied tussen de Siegfried- en Magonotlinie inreed en Ik kan u zeggen dat van de strubbelingen destijds niets meer te merken was terwijl de lucht links van mij betrok en ik, nadat ik bij Freiburg recht het Zwarte Woud inreed nog een spatje meekreeg om uiteindelijk mijn reis in Koblenz bij Waldshut aan de rijn voor vandaag te beeindigen. Tussen de linies door vond ik het toepasselijk om het gevangenenkoor uit die opera te beluisteren waarvan de hoofdpersoon niet eens bestaat: Fidelio van Beethoven, waar de net bevrijde gevangenen zingen; Heil sei dem Tag, heil sei der Stunde
Die lang ersehnt doch unvermeint
Gerechtigheid mit Huld im Bunde
Von unseres Grabes Tor erscheind

Ik vraag me af of die soldaten van weleer hier op de Siegfriedlinie dit toen honderd jaar oude lied wel eens hebben gezongen of dat ze dit nu weer aan de fransen hebben overgelaten.
We tasten daar vooralsnog over in het duister, maar het is zondermeer zeer passend in het vandaag doorkruisde landschap delen van deze opera met de nooit bestaande hoofdpersoon te beluisteren, al paste het niet echt tussen de bomen van het zwarte woud.
Tot morgen maar weer, de klok heit thans en dat nodigt mij uit tot zachte rust.

Ome Willem.

Montag, 29 juni (N.C.)!

Nadat ik hedenmorgen door mijn vroegere verkering, die de slaap nog niet geheel uit had, naar mijn werk en voertuig werd vervoerd, vertrok ik in alle vroegte met mijn pakjes naar Apeldoorn om daar nog voor zes uur een zonnescherm van meer dan vijf meter lengte bij een riant woonhuis, een villa gelijk, af te leveren. Daarna zette ik via Zwolle, Nijkerk, Almere en Weesp de vandaag nederlandse route voort om daarna zonder lading in Amsterdam aan te komen, alwaar ik het laadgedeelte volzette met thee, ongeveer zevenduizend dozen met elk een inhoud van acht stuks, waarna ik de hoofdstad van ons land verliet om rond zeven uur deze avond het land van Bach en Bratwurst binnen te rijden, het roergebied te doorkruisen en alsdan deze dag te beeindigen in Siegen, een plaats in het Sauerland. De nachtrust gaat, nadat ik eerst wat kennis tot mij genomen heb, dra beginnen terwijl ik op de achtergrond de klanken van Der Titan van Gustav Mahler (symf nr 1) aan heb staan dewelker klanken zich geheel lijken te hebben aangepast aan de omgeving waarin ik mij thans bevind.

Gute nacht freunden.

Es ist Zeit....

Ome Willem.

Donderdag 25 juni 2009 (N.C.).

Vanmorgen vroeg uit de veren gegaan en mij begeven op de chemin de chevre hetgeen overgezet zijnde het geitenpad heet dewelke loopt van Izenore over Thorette naar Arinthod en kwam zo aan Lons le Saunier alwaar ik via Besancon koers zette naar Luxemburg en omdat het een voor mij bekend stuk is heb ik muziek opgezet dat pastte in dit prachtige glooiende franse landschap waardoor ik dan vaak uitkom bij die componist die dezelfde voorletters droeg die ik bijna tweehonderd jaar later kreeg: W. A. Juist ja, Mozart dus en vooral het andante van pianoconcert 15 KV 450, gespeelt EN gedirigeerd door P. L. Aimard en de uitvoering met als pianist Wanda Landowski uit 1928 enkele keren naast elkaar beluisterd aangezien deze andante wat mij betreft de meest schone en indrukwekkende is bij Mozarts piano-werken, maar nadat ik Luxemburg binnenreed en later na het nuttigen van helaas geen spanferkel -op donderdag serveert men in noord luxemburg op deze donderdag na altijd vers speenvarken- door de Ardennen landwaarts keerde, luisterde ik geheel in stad en landschap passend naar de zogenoemde harmoniemesse van Frans Joseph Haydn welker messe zijn naam te danken heeft aan de in verhouding tot andere messen het veelvuldig gebruik van koperblazers, terwijl ik thans, even bezijden Maastricht, wederom passend, naar Fidelio gedirigeerd door de fameuse Otto Klemperer aan het beluisteren ben. Eigenlijk wel een heel mysterieuze opera omdat de figuur Fidelio helemaal niet bestaat!
Welnu. U weet weer wat. Dat het mogelijk is muziek te beluisteren naar de aard van het landschap waar u doorheen rijdt. Morgen sla ik een dagje over en gun ik u rust want dan ben ik alhier binnen hetnederlandse deel van de Europesche Unie en ik ga er van uit dat ik u hier niets nieuws over schrijven kan

Tot de volgende week maar weer! Wat zal het dan worden? Spanje? Tsjechie?? 7witserland?? Je weet het met plenners maar nooit

Tot schrijvens

Ome Willem

Mercolodie, Woensdag 24 juni 2009 (N.C.)

Vanmorgen vroeg hadden de moleculen bij het wakker worden al een enorme trilsnelheid -vooropgesteld dat de atoomtheorie juist is, en dat is allerminst zeker- zodat reeds bij het opstaan het zweet op mijn aanschijn stond, maar nadat ik mijn knar onder de kraan had gehouden ging het bijzonder goed die dag omdat ik nu eenmaal op erg goede voet sta met laadmeester Angelo van mijn eerste laadadres waardoor ik reeds om half elf bij mijn tweede laadadres in Bra arriveerde, terwijl ik tussendoor nog even de nodige boodschappen deed. Daarna richting Savona gescheurd en in Ceva wat voertuigonderdelen opgehaald en toen ik daar de plaatselijke horeca bezocht om onder meer mijn handen te wassen waren de aldaar aanwezige lui dermate onder de indruk van mijn oerhollandse schoeisel dat ik ter plaatse, in Ceva dus, 12 paar klompen verkocht en het vermoeden rijst dat binnenkort heel Ceva de klompendans kent. Daarna de weg terug aanvaard en nadat ik de oude weg naar Bardonechia afgerond had en vandaar foto,s van de nevenliggende autostrade heb genomen, de frejustunnel doorgereden en snel weer de autoroute verlaten en daarna nog even via Albertville, Annecy en Fragny naar Bellegarde, Nantua getourt en sta nu aan een pittoresk plaatsje aan een meertje te cluses, net even neven Onoyax

Het is echt geen straf om hier te staan. Zo, nu nog even hier de nabijgelegen horecainstelling op zijn waarde beoordelen, en dan morgen vroeg om zes uur weer verder. Dan is het giovedi, jeudi, donderdag dus.

Ome Willem

Dinsdag 23 juni 2009, (N.C.)

Vanmorgen vroeg dus de boot op om aan gene rijnzijde te komen en toen ik in Zwitserland aankwam heb ik in de stromende regen in Romanshorn mijn last achtergelaten waarna ik koers zette naar het zuiden zuidwaards en daar langs de Rijn, die dan zo ongeveer op zijn smalst is, links latende langs een van de twee drielandenpunten die de Rijn nu eenmaal heeft, naar Chur alwaar ik bij een uitgever even snel een paar kuifjes in het Reto Romaans heb opgehaald.
Het was er slechts 8 graden, een dieptepunt in temperatuur tussen die hoge Alpen, maar ik snorde voort richting Bellinzona om de Europesche Unie bij Ponte Tresa, een uiterst stille grensovergang weer binnen te rijden terwijl de temperatuur, bij het vervolgen van mijn weg, zienderogen opliep tot meer dan dertig graden en aan de voeten van de Ligurische Alpen, mijn eerste laadadres voor morgen, mocht ik tenslotte genieten van een heerlijke maaltijd waarvan de italiekenners onder u vast wel weten waar dat uit bestaat.
Ja, die lui hier weten wat lekker is.

Ik ga nu nog even wat kennis tot mij nemen, en dan gaaty het licht uit
Tot morgen, domani zeggen ze hier, dan maar weer.

Ome Willem

Maandag, 22 juni 2009 (N.C.)

Maandag ja. Veel regen vandaag, terwijl ik met een veertigduizend kilo zwaar voertuig door de Duitse bergen tussen Ulm en Kempten over smalle landweggetjes reed om bij een tot yoga-centrum en bio-handel verbouwde boerderij honderd kilo thee aan te leveren, thee, die reeds enkele weken geleden in de buurt was toen zij langs Bregenz vervoerd werd naar Imola om verpakt te worden, diezelfde thee die daarna weer via Bregenz en Landau naar Nederland terugging, die thee dus leverde ik vandaag vanuit Nederland af, 20 km bezijden Bregenz.


En nu sta ik op die plek waar de Rijn het breedst is om daar morgen met een veerpont over te varen, met die 40 ton hetgeen zal resulteren in een grotere diepgang van het onderliggend vaartuig, waarna ik aan gene zijde de lading in een van de twee landen los die nog steeds geen lid zijn van de Verenigde Naties. Morgen dus neem ik alweer afscheid van het land waar ik nu sta, het land met de meeste braadworstverorbering per hoofd van de bevolking ter wereld.
En dan laat ik weer van mij lezen.
Een voortreffelijke nachtrust toegewenst.
Ome Willem, met u-umlaut.
Ps. Vandaag reed ik na lange tijd weer de weg met de drie u-umlauten
De weg van Frankfurt oostwaarts met boven de weg al jaren het bord:
Mu"nchen
Nu"rnberg
Wu"rzburg, met dat verschil dat de streepjes recht op de u staan.
Ik groet u allen zeer.