Meer wilde ik er van zien, en er nog wat foto,s van maken, maar de wijnboer stak een spaak in het wiel.
De papieren lagen reeds klaar bij de declarant, dus vanmorgen zonder oponthoud Zwitserland in, naar Romanshorn, waar ik ook al weer snel leeg was. En daarna op weg, langs de Rijn, naar Frankrijk.
Bij Bad Sackingen de Rijn over, de mislukte Eurozone weer in en niet lang daarna alweer de Rijn over, nu reed ik Frankrijk binnen.
Het bewijs is trouwens geleverd: het democratische gehalte van Europa met zijn parlement is ver te zoeken.
Eindelijk een president, die van Griekenland, het land dat niet alleen de bakermat is van het drama, maar ook van de democratie, wilde een referendum houden met betrekking tot de Europese staatssteun en bezuinigingen, maar toen, toen, stonden alle europarlementariërs op hun achterste benen!
Je gaat toch niet vragen wat de mensen er van vinden! Hoe durft die Papandreus!
In Thann ontving ik mijn eerste (deel)-lading en vervolgens reed ik naar Emfig, een klein dorpje bij Selestadt waar door het thuisfront mijn komst voor het ophalen van één pallet reeds een week geleden was aangekondigd, maar toen ik ter plaatse kwam, bleken de "documenten" er niet te zijn. Op zich heb je die overigens niet eens meer nodig voor het vervoer, want het volstaat tegenwoordig al indien met het cijns-nummer van de ontvanger op de vrachtbrief schrijft, maar die Fransen willen per-sé dat je de echte douane-documenten mee neemt.
Dus u weet het wel weer: bellen, bellen, terugbellen en zo voorts, wat resulteerde dat de palet toch werd geladen en er binnen vijf minuten documenten zouden zijn.
Nu weet je maar nooit, hoe lang vijf minuten in Frankrijk duren, maar toen het al bijna donker was en meer dan anderhalf uur was verstreken ben ik maar fort gereden, en omdat het dus al donker was, kon ik helaas geen mooie foto's meer maken van een gulden druivendeken.
Onderhand voel je dat de Europese dictatuur om zich heen aan het grijpen is, soms ook lijfelijk en letterlijk.
Onderweg kom ik, vlak voor een rotonde, verkeersdrempels van grote hoogte tegen waardoor ik nauwelijks 5 kilometer per uur kan rijden
De eurodictatuur van de verkeersdrempel.
Traag verdwijn ik, omringt door de avondmist, in het donker, op weg. Op weg weer naar elders, langs goudgele velden.
Aldus schreef ome Willem.
---
