Er zijn maar weinig velden met een vergelijkbare agressieve uitstraling; kenners weten dan meteen over welk veld het gaat. Of juist niet, natuurlijk, maar duidelijk is dat juist op het veld d5, vooral aan het begin van de strijd, het heftigste gevecht wordt geleverd; het is immers her enige veld dat in twee zetten tijd drie keer van kleur veranderd: het veld op zich is al wit en kan op de eerste zet reeds bezet worden door een zwarte pion.
<P>
De herfst deed reeds zijn intrede; afgelopen week een eerste rit met een andere truck; een Zweedse Volvo nog wel: zo eind oktober, wanneer het nieuwe jaar reeds begon, de Grote Verzoendag voorbij ging en de eerste november reeds in beeld komt; ondertussen gisten de druiven en zal begin volgende maand vanuit de net-geoogste druiven de eerste wijn uit de vaten de flessen vullen; 2016, rond de tijd dat 499 jaar terug een zekere Maarten voor de tweede keer als een soort protest wat stellingen tegen de toenmalige Roomse clerus, althans zo gaat het verhaal, op de kerkdeur van Witteberg spijkerde.
<P>
Mocht de witte speler reeds met de zet e4 geopend hebben, dan kan hij direct het stuk op de tweede zet met zijn witte pion veroveren en wordt het veld in bezit genomen door een wit stuk. Maar de eerste zet is nog niet voorbij, of de zwarte dame komt in beweging: voor de tweede keer wordt het veld in bezit genomen door een zwart stuk, een stuk nog wel!
Snorde ik afgelopen week nog door de linies van de Grote Oorlog heen, door de golvende vlakten van weleer waar voornamelijk Duitsers en Fransen elkaar naar het leven stonden, waar de grond doorlopen bloedrood kleurde en bezocht ik zowel het geheimzinnige Bretagne alsmede het dal van de Loire en Cher en reisde ik via de Champagnestreek, waar ik zelfs de binnenstad van Reims aandeed, weer naar huis; komende week zal het juist de omgeving zijn waar de man die naar Martinus van Tours werd vernoemd zijn voetsporen en stellingen achterliet; waar, enige tijd later, een zekere Bach van zich liet horen; kortom: Leipzig en Eisenach komen wellicht deze week in beeld; V.V., uiteraard.
Nauwelijks staat de dame bij de tweede zet op d5 of een paard verjaagt haar naar een onbekende stelling: de derde zet werd door dit uitgevoerd en weg is ze, de dame, het veld d 5 leeg achterlatend, maar doorgaans niet voor lang. Veld d5, misschien wel het meest strijdlustige veld onder de velden en opmerkelijk om juist nu te noemen, zo honderd jaar na ’t midden van de Grote Oorlog, na twee zetten weer leeg achtergelaten; er omheen de stukken, figuurlijk ingegraven en de lopen, loerend op het moment het veld wederom te bezetten om vanaf daar de vijandelijke koning te matten.
<P>
Aldus schreef ome Willem
