Deze week is wederom begonnen met een franse opening als je de tocht vanmorgen om vijf uur naar Amsterdam niet meetelt, maar welke variant mij deze week te wachten staat is vooralsnog koffiedikkijken. En in Amsterdam, pakjes er uit, nieuwe pakjes er in, alles bij ver ondernulse temperaturen en daarbij zijn de loodsmedewerkers niet te benijden aangezien ze de hele dag in die kille loods moeten doorbrengen op heftrucks zonder kachel. Daarna op weg en de eerste uren exact zoals ik vrijdag was teruggekomen, Breda, Brussel, Charleroi en Bruly waarna ik een eerste variant aanbracht door nu over Charleville Mezieres en Attigny naar Chalon sur Marne te reizen. Daarna vervolgde ik mijn weg over Virty le Francois en Saint Dizier waar ik rechtsaf richting Chaumont koerste en even na Joinville, bekend om zijn mooie zandstenen kasteel en gietstaalfabriek, ben ik gestopt bij een sobere, ongezellige en desolate knaagschuur waar op de achtergrond wat trekzakmuziek met jouwerig gezang te horen is en met een norse als pastoor uitziende "ober" compleet met tondsu en met ziekenfondsbrilletje en die zijn broekriem van zijn lelijke crèmekleurige broek welhaast tot net onder de oksels heeft opgetrokken en daarop een ganzenpoepgroen shirt met een wit engelstalig opschrift waarvan hij vermoedelijk niet eens de betekenis weet, die stilzwijgend en bijna arrogant zijn werk doet alsof hij het vervelend vindt dat ik nu net hier en nog een paar anderen met mij wat voedsel tot zich nemen. Maar ja, het eten is verder eenvoudig en smakelijk dus neem ik de kalende chagerijn maar op de koop toe. Trouwens, ik neem het, gezien de voortdurende winterkoude en elke afwezigheid van een lenteteken, die man niet eens kwalijk want ook ik en velen met mij zijn die siberische temperaturen wel welletjes.
Welaan, de kaas is nu ook op, mog een glaasje water en ik kruip weer in mijn groene hokje waar het kacheltje reeds snort.
Aldus schreef ome Willem.
---
