Vierenveertig biljoen ton, KCl 1,5%, NaCl 8 1/2 %, CaCl 3,5%, MgCl 12,3%, MgBr2 1% en CaSo4 0,07%; 20% van de totale werelds zoutvoorraad.
Het water daalde voorheen met minder dan 10 meter per honderd jaar; voorheen stond het water veel hoger dan nu. De burcht Massada lag nog aan het water toen de Romeinen rond het jaar 70 de plaats na een lange belegering wisten in te nemen. Eerloos trouwens; volgens de geschiedschrijver Flavius Josephus troffen ze allen de dode lichamen van hun tegenstanders, voornamelijk Zeloten, aan.
Tegenwoordig is het vanaf de zeekant een waar slangenpad waarneembaar die naar de hoogte leidt. De laagste streek op aarde, benevens ook de heetste en de zee waar ik een slordige veertig jaren terug enkele weken lang en elk jaar opnieuw op voer, wellicht hierbij het voorrecht heb genoten van slechts weinige stervelingen.
Noordelijk is ze nog vierhonderd meter diep, maar in het zuiden zijn op plekken waar ik veertig jaar geleden nog twee tot vijf meter water aantrof, volkomen drooggevallen en inmiddels werd er het kanaal gegraven wat ik destijds met twee andere Nederlanders en een paar Druzen heb uit-"gedokterd"
Toen daalde het water, sterker dan ooit tevoren. Mijn terugkeer twee weken geleden deed mij huiveren; 10 meter in veertig jaar en waar voorheen water was is thans niets dan een nagenoeg onbegroeide vlakte. Slechts in de verte ontwaarde ik nog een strook blauw; een gedeelte van de thans stervende zee.
Niet alleen de zee; ook was er niemand meer van toen. Navraag; zelfs op de plek waar veel gegeten, gedronken, gelachen en geslapen werd is niet meer en, bijzonder, nu juist aan het water van de zoutpan prijsgegeven.
Wellicht nog wat overgebleven herinneringen; vanuit het kanaal kan water worden overgepompt over de in begin jaren '60 van de vorige eeuw aangebrachte dijk die op 50 meter van de grens met Jordanië midden door de toen ondiepe zee werd aangelegd en nog net voor Massada aan wal ging waardoor er nabij ein Bokek nog steedsw watetr is op het toenmalige zeeniveau. En ook het tankstation wat nabij de driesprong Eilat-Ein Gedi-Arad was er nog, benevens de huizen in Neveh-Zohar. Oh, ja. En ook nog de rots voorstellende "Lot's Wife"
Drie dagen en drie nachten; daarna nam ik afscheid. Misschien wel voor altijd; vanuit de verte staarde ik over de zee, naar Moab.
Aldus scheef ome Willem
