Het ene jaar informeert het andere jaar; als de aflossing van de wacht worden de opgedane ervaringen doorgegeven aan de opvolger: nooit een lacune; nergens een onderbreking.
Geruisloos: er wordt niets gezegd, geen woord gehoord. Spraak zonder klank is het; de paradox van het nieuwe en oude jaar. Een tijdlang kijk ik naar de nachtelijke hemel; een hemel die bedekt wordt door regenwolken waaruit voortdurend neerslag valt; toch zie ik weer hemelse stemmen; stemmen door ogen opgevangen; het is on-gehoorde taal. Een pantomime van voorbij verre gewesten; een zwijgende welsprekendheid.
Zoals beleefd op de vele, met name, nachtelijke reizen. Of turend over de vierenzestig velden.
De midwinterzet; maar wat ís een midwinterzet?
Witte koning op veld h7, de zwarte koning op a2. Een zwarte toren op d6 en een witte loper op het witte veld d1 en als laatste een witte pion op e7
Juist; wit staat schaak; maar wat is dan toch de midwinterzet! De klaroen; overwinning! Geruisloos weerklinken de laatste zetten; een nieuw jaar, een nieuwe partij kan beginnen.
Misschien kan allen muziek de onhoorbare gehoorde weergeven, summier, maar toch. Op de achtergrond hoor ik snelle maten van Cosi fan Tutte. De ijzeren deur van het nieuwe jaar opent zich; nog even, en de oude deur valt achter ons in 't slot
Aldus schreef ome Willem
