Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

maandag 2 oktober 2017

Het toverschaak.

We schrijven dertig september; het nieuwe jaar, Rosj Hasjana, 5778, is zonet een week oud en het is Yom Kippoer en juist die dag verschenen ze: Pamina en Papagena, buiten de blikken van de Koningin van de nacht.

Het gebeurde in Wenen, 1791, 30 september, twee maanden voor zijn overlijden; om precies te zijn: 67 dagen ervoor dat de grote meester het libretto van Emanuel Schikaneder in grote klasse ten gehore gaf: de uit een duizendjarige eik gesneden Toverfluit.

Twee dames, waarvan één nog net geen meisje meer, tegen een overmacht van voornamelijk oude en wat minder oude heren: schaken, dat zou voor die overmacht toch een eitje moeten zijn.

Toch?

Vaardigheid, zoals de violist, de cellist en de sopraan in de toverfluit; alzo het verplaatsen en het op de juiste velden gaan staan met de eveneens juiste stukken; toch altijd een bijzonder schouwspel.  Twee Schaakkoninginnen die als vorstinnen het gezag over meer dan dertig borden behielden al werd er hier en daar een kleine annexatie toegestaan.

De roep van Tamino, een stil fluisteren van Papageno. Monostatus, de geheimzinnige dienaar van Sarastro, liet zich niet zien; elke partij was immers anders.

Terwijl buiten de herfst het plein steeds meer in haar greep kreeg, versierden Pamina en Papagena de borden vol toverschaak: bijna allen sneuvelden; slechts een enkeling bleef over.

Aldus schreef ome Willem

Tea Lanchava...

...tegen, onder meer,  drie heren met baard....

Anne Haast tegen twintig anderen

Eén van de spelers raadpleegt zijn smartphone, maar zou toch verliezen....


Zwart-wit gezien staat er er niet eens zo slecht voor....

Mirjam en Anne....



Dameshand met dame

Pionnenroof......

Woudenberger kijkt bij een woudenberger


Bezwerende woorden behoren immers bij Toverschaak


(p.s., de laatste zes plaatjes zijn van Gerwout Lambering)