Hoe lang nog? Hoe lang nog?
Koe en stier binnenkort stoer, bok en geit zal wel
gok worden. Zo ook hengst en merrie tot
mengst en kip en haan tot hik of kaan.
Als we toch in een in eigen evolutie gelovende samenleving verkeren; dan
ook maar de lijn doortrekken tot de evolutionaire voorouders, toch?
Reu en teef mag ook niet meer; dus reef en oam staat
dan voor ooi en ram; nog even, en ook onze kinderen, nog verdeeld in jongens en
meisjes -straks mongjes-, komen onder vuur van zichzelf serieus nemende sprekende absurdisten te
liggen: het mag straks allemaal niet meer.
Dieren, in ’t Engels animals en in ’t Frans animeaux,
een stadje aan de IJssel en waar ruim twee weken lang met paarden wordt
gespeeld. En niet alleen met zwarte, ook
met witte paarden, maar: hoe lang nog?
De doortastende lezer begrijpt het al: in Dieren
wordt een schaaktoernooi gespeeld en dit keer, ter informatie, mocht ook ik
meedoen; het zogenoemde open Condigne-toernooi en tot vandaag speelde ik vijf
partijen; de komende week nogmaals vier, maar daarna: hoe lang mag er nog
worden geschaakt??
Opa en oma; kan dat nog wel? Of zullen kleinkinderen
straks louter ompa mogen zeggen? Ieder weldenkend mens begrijpt dat juist
woorden zijn ontstaan om de verschillen te duiden: het oproepen tot gelijkheid
zal immers uiteindelijk en onherroepelijk eindigen in het totale niets. Geen witte
en zwarte stukken meer op ’t bord: weg met het vrouwenvoetbal! Weg met de koning en dame; het spel zal wegens
aristocratisme verboden worden! Maar wat
doen we met conducteur en conductrice? Condú?
Moet ook de medische stand eraan geloven? Zoesters?
Brusters?
Weg met vaders en moeders; voeders of maders klinkt
toekomstgericht! Enkele generaties verder zal de druk om verschillen tussen de
diersoorten op te heffen toenemen: geen paard, koe en hond meer; te veel
stigmatiserend; de mens wordt steeds doder in de mond en als alle verschil
tussen mens, dier en ding is opgehouden te bestaan, zal ook het verschil tussen
de letters verdwijnen.
Wat we overhouden
is niets anders meer dan blablabla bla bla bla
blablabla blablabla bla bla bla
blablabla blablabla bla bla
bla blablabla; het absolute niets is
daarmee vrijwel bereikt.
Steeds verdere waanzin vult de samenleving; wie
straks nog als oudere om zorg vraagt wordt als asociaal bestempeld; het
afschaffen van de zorg en verwijderen van verschillen: een nieuwe metabletisch
verschijnsel.
Aldus schreef ome Willem.
