Zoals in een partij op de tweede zet het witte paard naar veld f3 verhuisd, louter om met een onverwachte manoeuvre toe te slaan, maar zwartspelers met inzicht voelen het gevaar doorgaans met nauwgezetheid aan; menig witte victorie begon bij veld f3.
Het einde van de vorige week; na de Zwitserse reis en de doortocht door Elzas en Ardennen nog wat rondgereden in Nederland en intussentijd is het vijfenvijftig jaar geleden dat men met de bouw van de inmiddels grotendeels afgebroken Berlijnse muur een aanvang nam; en vandaag, 71 jaar na de capitulatie van Japan? Lijkt het er niet op alsof de zich honderd jaar koest gehouden demonen die zo'n afgrijselijke rol speelden in de Eerste Wereldoorlog bezit nemen van diverse gemoederen? Een eeuw na de Slag bij Jutland, het begin van de slag om Dinant; in de maand dat Gorizia werd veroverd terwijl er nog maar weinig mensen begrijpen waar het destijds eigenlijk allemaal om ging, komen ze tevoorschijn terwijl nog maar weinigen het hebben opgemerkt: Grim- en Gram, ongure elementen die brandstof zoeken voor een nieuwe haard.
Starend over 't bord; wederom een zesde veld, nu op de derde lijn: f1-f2-f3, raadselachtig vooral voor a-tonale muziekgedachten, maar niet voor diegenen die bekend zijn met de klanken van ver ervoor; f3, een veld om voorzichtig bij stil te staan; bij stil te zitten, vooral als het witte paard er weer vertrokken is; turend naar 't veld probeer ik haar geheim te onthullen, maar ik besef: het is nog te vroeg! Te vroeg!
En ondertussen ben is afgereisd; Maria ten Hemelopneming, nogal eens foutief Maria Hemelvaart genoemd, een dag dat Oostenrijk voor vrachtverkeer gesloten is en ik deswege een uur voor haar grens, niet ver van het meer dat ik vorige week nog met een veerpont overstak, ben blijven staan.
Boven mij een open, heldere lucht terwijl de omgeving donker is: alleen een ferme maan zorgt ervoor dat de laatste perseïden onzichtbaar door onze dampkring speren; onzichtbaar, zoals de ontketende krachten van weleer.
Aldus schreef ome Willem.
.
