Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

donderdag 28 juli 2016

De gedachtenmijn

Op het hoogste reed ik tussen de twee hoogste bergtoppen door; Fichtelberg en de Klínovec, even voorbij Unter-Wiesenthal, en daarna daalde ik af in het Joachimsdal waar ooit uit een enorme mijn zilver werd gedolven, maar eerst bekeek ik de merkwaardige langwerpige steen met de oude Duitse namen erop met daarachter een getal, gevolgt door een hoofdletter M. Kilometers konden het niet zijn en ook de steen zelf dateerde ik ver voor het jaar 1918.

En ondertussen zijn we aangekomen bij het veld h2, het laatste vakje dat in de beginstand door een wit stuk wordt bezet en met een beetje inlevingsvermogen zie je de pion soms even buigend over de bordrand loeren, de kleine pion zo vlak voor de toren.

Navraag bij de uitbater van het restaurant nabij de merkwaardige afstandsteen leerde mij dat de getallen duiden op de afstand in uren met postkoets, althans een door paarden getrokken rijtuig. De afdaling naar het merkwaardige stadje Jáchymov was een hachelijke; stijl en smal en al spoedig kwam ik langs de oude zilvermijn. Het stadje zelf werd ooit vermaard toen er muntstukken van zilver werden geslagen, de zogenoemde Joachimsthaler, later afgekort tot Thaler, een naam die nog voortleeft in dollars en daalders.


Een granieten betoog wekt bij velen misverstand, maar van hetgeen men niet kent, kan men niet houden; zo ook op het bord, vooral de onbekende h2-pion die in enkele gevallen onverhoeds zijn pijlen richt op de voren hem liggende velden; en regelmatig met veel succes; steeds meer komt naar voren dat er in 't spel een openbaring van de verborgenheid aanwezig is; in 't aantal velden, in 't aantal pionnen en de twee keer drie soorten van stukken: enerzijds loper toren en paard, anderzijds pion, dame en koning: zes tegenover zes terwijl bij elk een zevende richting geven aan 't verloop en menig speler vond antwoord op diepe zieleroerselen.

Aan het begin van de twintigse eeuw werd er in Jáchymov door Marie Curie Radium ontdekt hetgeen na de Tweede Wereldoorlog gezorgd heeft voor bizar veel ellende; voor het delven van het radium werden -meestal politieke- gevangen gebruikt en door 't gevaarlijke werk vonden meer dan honderdduizend "mijnwerkers" een verhaastte dood: de maximale leeftijd was er hooguit 42 jaar.

Verborgen in 't spel; de velden gaan open: alles is zichtbaar maar niets wordt gezien; wie maar even beseft vanwaar, en tevens wat onwennig naar de verwijderde vergezichten staart, weet er rust in te vinden omdat hij -of zij- anders overvallen wordt door de tiranie van de vrijheid; veld h2 speelt vaak een cruciale rol.


Aan het begin van de middag bezoek ik en-passant nog even Louny; niet meer dan een oud markplein, een paar schitterende oude en gerestaureerde gebouwen en een oude stadpoort terwijl de straten met ouderwetse keien werden bestraat: meer is het niet.

Als het eeuwige, als de Eeuwige als afwezig wordt ervaren, stelt men zich tevreden met eer, genot en rijkdom; mensen, die parels waard zijn, trachten zich gerust en tevreden te stellen met wat kerstboomartikelen.

Maar het sprekende zilver en zwijgende goud moet eerst wel uit de gedachtenmijn gedolven worden wel men de oude horizon terug veroveren; het is de tol van de lange ballingschap waarin wij verkeren; een laatste pion, gelanceerd vanaf h2.

Aldus schreef ome Willem.

.