Een kleine twintig rij-uren verder nadat ik het meer van Nantua omfietste en ik noem enkele namen om aan te geven hoe ik in dat aantal, twintig, zo ongeveer om Zwitserland -en even door- heen reisde. Bellegarde, Douvrin, Evian, Saint-Ginolph, Visp, Domodossola, Milaan, Verona, Trento, Bressanone, Insbruck, Imst, Landeck, Bregenz, Friedrichshafen, Rothweil en Schramberg waarna ik nog tot Haslach, een twintig kilometer voor Offenburg, kwam en tussendoor pikte ik goederen op in Macherio, Rivoli en Tramin, Tramin in Alto-Adige oftewel Süd-Tirol.
Enorm wisselvallig weer; "orage" in de Franse Alpen al was 't woensdagmorgen nog wel goed te doen. Oh, ja, en ik had, voordat ik aan de rondtour begon, nog lading achtergelaten te Annemasse en zag, toen ik langs de zuidkant van het Lac-Léman richting Zwitserse grens snorde, een enorme regenwolk zich over het oostelijke deel van 't meer storten, een vergezicht dat zich zou herhalen toen ik nabij Überlingen aan de Bodensee reed en iets dergelijks waarnam, nu vanuit het westen en waarbij een deel van 't meer vergrijsde en waarbij ikzelf ook een ferm regendeel ontving.
Sommige spelers spelen soms de pion vanaf c2 met de eerste zet: c2-c4 waarna nog al eens het paard, dat op b1 huist, naar c3 wordt gespeeld; een voordeel is, dat de pion op c2 zich reeds in de strijd heeft begeven en het paard op c3, indien eerst gespeeld, geen sta-in-de-weg is voor de thans strijdbare pion. Soms wordt het veld c2 een tijdje bezet door de dame, maar ook veld c2 behoort niet tot de populairste velden voor wit: ze is niet direct bereikbaar voor loper en paard; soms wordt ze gebruikt voor "verdubbeling" van de toren indien de c-lijn, na enige strijd, behoort tot één van de open lijnen op 't bord.
Echter; op weg naar de Simplon zonneschijn; boven op de berg slechts 12 graden terwijl beneden, op de weg naar Milaan, de 30 werd gehaald. Echter: ook tijdens het wachten te Macherio doemde een inktzwarte lucht op en weldra daalde een hevige stortregen met bliksem en donder over de fabriek en wijde omgeving neer.
Macherio, bij een fabriek midden in een Noord-Milanes volkswijk en waar we soms wekelijks twintig tot vijfentwintig vaten afhalen; vaten die we er ook, meestal per gelijk aantal, brengen. Tussen brengen en halen wordt de inhoud bewerkt; het doet allemaal wat geheimzinnig aan....
In de avonduren hield ik me op nabij Affi, niet ver van het Lago di Garda, het meer waar Goethe, toen sinds enkele jaren reeds Von Goethe en dichter van Erwin und Elmire, thans 230 jaar geleden, langsreisde
Von Goethe, bewonderaar van Baruch d' Espinoza en die als één van de weinigen begrepen heeft wat de schrijver van de Ethica bedoelt heeft: er is doorgaans een groot verschil tussen filosofen en hun latere lezers en interpretaties; het is steeds hetzelfde misverstand dat zowel aanhangers en tegenstanders overkomt; als een echo dat het geluid vervormd.
Koud was het in Oostenrijk; hondenweer ook, elf, twaalf graden, juli 2016 en veld c2 had even de aandacht; de tijd schrijdt voort en de dageraad is reeds een tijd geleden aangebroken; vrijdag, nog een laatste stuk naar huis. Over c2, het veld dicht bij de dame, niets meer, als een wegsterven tegengeluid, maar wellicht wel meer over Baruch; de gedachten spinnen verder, net als in een moeilijke partij, terwijl de echo vanuit 't verleden: Goethe, von Goethe, tijdens zijn reis naar Italië achterbleef.
Aldus schreef ome Willem.
.
