In de weken tussen de nagalm van Poerim, het feest van de verlossing uit de klauwen van Haman, en aan de vooravond van Pesach, de herdenking van de totale bevrijding, zal het voor niemand vandaag de dag als een verrassing komen als de hedendaagse waanzin opeens uitbreekt in tomeloze razernij; de feiten overstelpen ons; staatsvormen die nauwelijks functioneren en een economie die op zwijken staat terwijl alle idiologiën sprookjes, dromen blijken te zijn waaruit we ruw werden gewekt.
Inmiddels breekt overal de lente door; bomen botten, steeds meer groen streelt onderweg de beide ogen en vooral tussen Reims en Auxerre duizenden geelgekleurde en geel uitgestrekte landerijen; vol bloeiend koolzaad dat met haar droplucht duidelijk aanwezig is.
Het overviel me, toch nog, het voorjaar, en het overviel me, de gedachte die ik vond bij een rebbe: de weeffout in ons terugschrijdend inzicht, dat wij goed en kwaad als twee onafhankelijke eenheden beschouwen, maar in het eeuwenoude boek lees ik wat anders. Goed is het leven en kwaad neigt naar en is uiteindelijk dood en in strijd met onze veronderstelling is de dagelijkse realiteit goed het hetgeen geen realiteit is slecht.
En dat is de reden dat wij zo onderhand het kwaad als de enige echte realiteit belijden; in deze wereld van overheersende leugen lijkt het slechte een hoofdrol te spelen.
Maar hoe vreemd: het slechte heeft zonder het goede geen enkel bestaansrecht.
Reeds vroeg stond ik stil, gevorderd tot aan de oever van de de Allier, zonovergoten met prachtige wolkformaties, edoch nog koel voor de tijd van 't jaar. Achter mij de gedachten die ik na 't invallen van de duisternis vorm tracht te geven.
In Bemidbar 13:27 leest men: "Het is een land dat overvloeit van melk en honing"; het eerste bericht was positief, goed, tov, want zonder enige positieve bijdrage had men hun leugens helemaal niet geloofd.
Het slechte in deze wereld heeft altijd iets goeds nodig om te worden geaccepteerd; de dood heeft altijd leven nodig om te sterven, een Jenseits von Gut und Böse.
Onze verdorven, verrotte en corrupte Europese Unie moet wel iets ethisch, zoals vrijheid, democratie en zogenaamde rechtvaardigheid etaleren om enig bestaansrecht te creëren.
Louter slechtheid kan niet gedijen; dat is al te veel eer; geen schaduw zonder lichtglans.
Aldus schreef ome Willem.
.
