Maar áls er wat wordt meegemaakt, wordt dat doorgaans aan kleuren en geuren prijsgegeven. Zo is de doorsnee mens nu eenmaal; liefst met nog een schepje er boven op.
Donderdagmorgen. Alsof ik het als een magneet naar mij toetrek; nooit gaat er iets normaal. Kennelijk behoor ik niet tot de groep doorsnee mensen die wel eens wat meemaakt. Integendeel: zelden gaat er een dag voorbij zonder iets abnormaals, absurds of maak ik iets mee dat nog nooit voorgekomen is.
Kennelijk behoor ik niet, of ben ik niet doorsnee. Kan ik er wat aan doen of moet ik er soms trots op zijn?
Tegen een radioreclame inzake DAB-plus legde ik onlangs een bezwaar neer bij De Stichting Reclame Code omdat het spotje de doorsnee mens, althans mij én naar mijn inzicht, op het verkeerde been zet; reclame met een wat misleidende inhoud ') en daartoe ontving ik een oproep om afgelopen donderdag, samen met diegene die verantwoordelijk is voor die reclame, voor de commissie te verschijnen
Samen met een radiotechnicus en een journalist toog ik naar dat deel van Amsterdam waar ooit, lang gelden, Frans Halsema een karakteristiek liedje, geschreven door Bernard Brinkel die als Michel van der Plas door 't leven ging, over gezongen; Buitenveldert, de Buitenverdertse Laan, ook dat nog!
Een half uur voor de zitting zaten we reeds aan de koffie en toen begon het wachten; de klok tikte minuten weg. Een half uur en inmiddels was de vertegenwoordiger van de opponent, een uiterst vriendelijke meneer, gearriveerd; terwijl de zitting om half twaalf zou aanvangen werden we om twaalf uur nog niet naar binnen geroepen; een stel mensen voor een zitting ná ons arriveerden reeds en langzaam maar zeker tikten de minuten steeds verder weg, de middag in en werden nieuwe kannen met koffie gebracht; wij gingen door met wachten.
Pas na énen kwam er iemand van de commissie naar buiten met een mededeling dat er zich tijdens de voor ons zittende zitting een incident had voorgedaan en de dame die ons het nieuws bracht zei er nog bij dat ze dat in haar 38-jarige loopbaan nooit eerder had meegemaakt.
Na nog een half uur werden we, wij en de lui van de zitting van 12 uur, op de gang bijeengeroepen en werd een verklaring voor 't lange wachten gegeven door de voorzitter vaan de commissie: tijdens een klacht omtrent de actie met betrekking tot de ebola-epidemie vertelde één van de aanwezigen aan het einde van de zitting dat hij de dag ervoor uit Liberia, waar de besmettelijke ziekte heerst, was gekomen waardoor, na deze mededeling, onder enkele andere aanwezigen, waaronder twee commissieleden, paniek uitbrak. Wellicht had de epidemie opeens in Buitenveldert toegeslagen en bij twee vrouwelijke commissieleden was de angst voor man en kinderen dermate toegeslagen dat verder werken onmogelijk werd; kortom, het kwam er op neer dat voor de verdere dag elke zitting zou worden verdaagd en zo keerde journalist, de radiotechnicus en ik onverrichter zaken naar huis en constateerden dat we na vijf uur, ondanks de reis, niets waren opgeschoten.
Gelukkig waren er dit keer twee getuigen mee, want anders zou de doorsnee lezer met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, zo vermoed ik, het bovenstaande relaas onder komende uit sprookjesland hebben geschaard en mij vol ongeloof en wat smalend als doorsneemens hebben aangegaapt.
Toch?
Aluds schreef ome Willem.
')DAB-plus is wellicht hierin misleidend omdat er digitaal en "gewoon gratis in de lucht" voorkomt en de vraag is of het zo niet suggereert dat het op deze wijze in heel Europa te horen is, wat niet het geval blijkt te zijn. DAB-plus is slechts beperkt tot Nederland als het om Nederlandstalige uitzending gaat. En voor sommige zenders zelfs dat niet eens.
---
