Rond zes uur werd de barrière verwijderd en meteen stoomden een groot aantal wegreuzen door de laatste tunnel voor de splitsing Cortina-Auronzo en omdat ik er een zware vracht in had zitten, liet ik eerst alle anderen voor gaan en toen de rust enigszins was weergekeerd, vertrok ook ik.
Wie er maar even over nadenkt, weet, dat meneer Poetin, u weet wel, de baas van Rusland, toch niet valt aan te pakken; maar toch, voor het oog van de wereld, voor het oog van Europa moet er natuurlijk wel wát gedaan worden, nog los van de vraag of meneer P. te M. wel alle touwtjes binnen de eigen kliek in handen heeft. De Russen hebben miljarden geleend van "westerse" banken en het zou zomaar in hun kunnen opkomen om de leningen maar niet af te lossen. Of het gas: het staken van de gasleveranties zou de Europese Unie wel eens in een aardig benarde positie kunnen brengen. En dan de wapenindustrie: voor sommige Europese lidstaten is Rusland een geweldige afnemer en een land als Zweden weet maar al te goed, dat, zo dicht aan de "grens" met Rusland, dat ze vooralsnog militair niet veel te vertellen hebben tegen de grote oosterbroer. Ergo: redenen te over om een trucje te verzinnen: en jawel, de Europese leiders vonden er eentje.
Half bewolkt, zo nu en dan regen en na een uur liet ik de laatste bergkam achter me, daalde af naar
Toblach en trok westwaarts het Pusterdal door, sloeg bij Brixen rechts af en kwam zo in Vipiteno, aan de voet van de Brenner, daar, waar even alternatieven ophouden en ik volgde in het spoor van het internationale vrachtverkeer; de Brenner-Autobahn, Inssbruck en dan Tirol en Vorarlberg door, langs de Bodensee, steeds dichter op "huis" aan.
De inlichtingendiensten deden geen half werk: Poetin houdt van goede wijn, kaviaar, Nederlandse kaas en zelfs de Hollandse Nieuwe vindt hij niet te versmaden. En hij is gek op sport, vooral boksen en andere vechtsporten, maar men ontdekte dat hij aan één sport maar weinig waarde hecht, en dat is voetballen; eigenlijk heeft hij daar een grondige hekel aan; een bal, en daar nodeloos zo hard tegenaan trappen: das niks voor hem.
Nog even door 't Zwarte Woud, Offenburg, nog iets verder, en dat was het weer voor vandaag; morgen nog het restant van de kilometers; wellicht los ik nog en krijg ik de kar nog vol voor volgende week; vroeg op dus straks. Altijd maar weer vroeg.
Dus dat is dan mooi meegenomen; bekokstooft! De Europese leiders overwegen nu het speeltje van Poetin af te pakken, het WK van over vier jaar, het speeltje waar meneer P. toch niks om geeft, maar voor het oog van de gemiddelde Europeaan is er nu mooi "wraak" genomen en werden de Russen eens vreselijk op hun nummer gezet! Jawel!
"Meneer Poetin, we nemen het WK van u af", en de Russenleider, achter zijn bureau, lacht, heft met zijn ministers het glas met een te dure, nog onbetaalde Bourgogne en mompelt tegen hen: "Mooi zo, dan hebben we al die West-Europese homo's hier ook niet over de vloer" en zo wordt er handjeklap gedaan om toch vooral die Russen maar niet teveel tegen zich in het harnas te jagen.
Maar eigenlijk is dat wel erg kortzichtig en daarbij ook wat selectief, selectief in de zin van selectieve verontwaardiging, want we weten, althans kunnen allen weten, dat het bouwen van sommige stadions in Brazilië, en vier jaar eerder in Zuid-Afrika, voor het nodige sociale onrecht heeft gezorgd waar nagenoeg iedereen de ogen voor toekneep om maar te kunnen kijken naar het spelletje waar menneer Poetin zo'n hekel aan heeft.
Het blijft maar een raar spelletje.
Aldus schreef ome Willem.
---
