Daarne rolde ik de Ardennen uit, wist de handel in Haaften te lossen en zodoende braak voor mij het weekeinde vroeg aan. Maar ook die dagen passeerden mij; snel, voorbij. Nog sneller, misschien, was de dief.
Dankzij de open grenzen, en als gevolg van de daarop nimmer op voorbereidde politie, tiert de misdaad welig; ook Nederland wordt overspoelt met bendes, iets, dat danig wordt onderschat. Juist ook Nederland. De pakkans is gering, terwijl na het gepakt worden men snel weer vrij is. Ditmaal niet, zoals pas geleden, de zijruit, maar ongeveer 600 liter dieselolie. Snel, razendsnel doen ze dat. Doorgaans Roemeense schurken met een klein busje; een pompje en binnen een paar minuten verdwijnen ze weer; verkopen dat aan de landgenoten met een "eigen" vrachtauto die zo niet alleen op loonkosten, maar ook met goedkope brandstof concurreren; lucratief en lonend omdat in ons land de politie het te druk heeft met het dwarszitten van de eigen burger; zoals het druk hebben met het geven van boeten voor geringe snelheidsovertredingen terwijl het, voornamelijk Roemeense gajus, lekker zijn gang kan gaan.
Snel, opzij, ik wil er niet meer aan denken. Mijn leven niet door dat tuig laten vergallen. Dinsdag vertrok ik, vroeg, naar de Moerdijk voor nog een extra palletje die ik in de middag nog afzette in Fretin, in de buurt van Lille om vervolgens door te rijden richting Parijs. Een half uur voor 't losadres, en net na Ermenonville, zocht en vond ik een aardig plekje voor de auto en omdat het rond deze tijd lang licht blijft fietste ik tot een uur of acht in de omgeving rond. Gewoon, kalm aan, niet als een razende.
En toch; die dieseldieven; je raakt aardig van slag af, voelt je machteloos, terwijl oom agent er geen mallemoer aan doet. "Doe maar digitaal aangifte" is het enige wat je hoort. En zo wordt het geweten stukje bij beetje afgebroken. Afbraak, afbraak van het geweten; dat krijgt gevolg. Ernstige gevolgen, zoals we weten.
Aldus schreef ome Willem.
---
