We borduren voort; een totaal niets kan er toch nooit zijn geweest, want uit een totaal niets kan nimmer ook maar iets tevoorschijn komen, zelfs geen enkele atoom, dus is er altijd en eeuwig wel iets geweest, altijd en eeuwig: hier bereikt het menselijk denkraam zijn grens, gaat er ver overheen zelfs.
Châteaudun, Vendôme en Chateau-Renault, de bekende reeks op weg naar Tours, maar voor vrachtverkeer is het laatste stuk afgesloten en wordt je naar de snelweg geleid, maar daar ging ik naar het westen omdat ik aan de zuid-westkant van Tours moest zijn.
In een oud boek, het oudste, staan woorden die men vertaald weergeeft dat in het begin de aarde woest en ledig was, maar die vertaling, de vertaling van "t'hoe w'bohoe" kan niet juist zijn omdat woest immers ledig uitsluit.
Rond achten kwam ik aan bij de klant in Joue les Tours en loste daar de kar terwijl ik een paar afgekeurde paletten van de vorige keer meer retour kreeg; die moesten echter nog wel opgezocht worden, maar na een half uurtje goed zoeken, kwam het allemaal toch in orde.
T'hoe w'bohoe, woorden vol mystiek, de oude hebreeuwse letters uit de Thora, zegt en beschrijft hoe de aarde vóór alle begin was: t'hoe w'bohoe, chaosvol en ordeloos, als ik ook eens, een poging mag wagen, maar ook dat is slechts een stamelen.
Vlak in de buurt haalde ik vast een eerste adresje met bestemming Lelystad af, een tweede was een stuk elders, ik reed de noordelijke rondweg van Tours richting Amboise en kruiste zo weer de oude N-10 juist op de plek waar ik ooit -in 1971- met een groep vrienden stopte voor een koffiepauze, een plek waar ik later nog vele keren langs kwam en waar ik wel eens op herhaling ging, en ik zag dat de knusse tent in handen is gevallen van de restaurantketen "La Boucherie", een keten waar je niet eens onaardig kan eten.
Niet alleen de dingen, de natuur, al het zichtbare kwam, hoe dan ook, vanuit een begin tot stand, ook uit het uit niets bestaande, zoals goed, vrijheid, liefde, vriendschap en vreugde, ontloken en het fascinerende is dat juist datgene, dat uit niets bestaat, de glans geeft aan het tastbare iets.
Even buiten Amboise, een klein stadje aan de Loire, schitterend gelegen, haalde ik nog wat spullen voor Eindhoven op, hoewel, ik moest er nog wel even op wachten, maar daarna taaide ik af, weer terug, via, uiteraard, de oude N-10 en daarna, nadat ik het drukke Parijs trotseerde -bij Bois de Boulogne kreeg ik even zicht op de beroemde toren- verder naar het noorden, en even na Laon, in het dorpje Urcel, hield ik het voor gezien vandaag.
De klanken van Lucio Silla, het libretto van Giovanni de Gamerra, ik luister tijdens het schrijven aandachtig, muziek, Mozart natuurlijk, muziek is ook een mystiek onzichtbaar niets dat alle iets inspireert, de toonkunst voert naar onbereikbare hoogten, t'hoe w'bohoe, een handschrift waaruit alle handschriften voortkwamen, iedereen, alles, de grond, de bomen, mensen, dieren, planten, gevoelens, alles, samen, het iets en niets, als handschrift, als tekst waarvan wij de betekenis proberen de achterhalen, we onderscheiden lijnen, punten, komma's, ze komen ons onbegrijpelijk voor, stuiten op onlogische grammatica, moeilijke sommen, maar wie goed kijkt, ziet, dat ze van één hand afkomstig is, achtergelaten door Iemand die zelf afwezig is.
Aldus schreef ome Willem.
---
