Rillend en kuchend dook ik mijn foedraal in en liet door de kachel de stuurhuttemperatuur tot tropische waarde oplopen. Even daarvoor had ik met knoflook, pepertjes en verse uien mijn eigen medicijnen vervaardigd en in gedachten zag ik collega's vertwijfeld voorbij mijn cabine lopen, sommigen met vingers toegeknepen neus, anderen licht kokhalzend, maar niettegenstaande dat bleek het wel zijn vruchten te hebben afgeworpen; ik voelde me vanmorgen een stuk beter.
Kunstenaars, de meeste kunstenaars, of het nu schilders, dichters of schrijvers zijn, herkennen, voelen het, onderkennen het, het gevoel, het weten, het besef, het besef dat de glans waarmee hun kunstwerk bekleed wordt, niet van henzelf, maar van elders zijn herkomst heeft, van een eeuwig ander elders.
Spoedig bescheen een hele bundel stevige zonnestralen de met rijp bevroren velden, Bêlême, Mamers, Nogent, Châteaudun, Orleans en Gien, een langzaam stijgende temperatuur, in Briarre, nee, in Bonny sur Loire hield ik de tussen-de-middag pauze waarna ik weer verder snorde.
Onderweg passeerde ik de vele kastelen, buitenverblijven en heerlijkheden, ooit, meestal, door edelen gebouwd, door edelen laten bouwen, overtrokken met een bijzondere, vaak oogstrelende, gloed, een glans die zij zelf, al bezaten ze veel, niet bezaten. Inmiddels borduur ik verder en stuit op steeds diepere achtergedachten.
Het zal de zonnegloed zijn die ook de cabine lekker verwarmt, ik reed voort, langs Cosne, Nevers, over de -te- nieuwe weg langs Nevers en denk aan het uitzicht wat voormaals de oude weg op de stad bood vanaf een heuvel langs de Loire. Via Decize kwam ik bij Digoin op de drukke, doorgaande weg Moulins-Macon en niet erg lang daarna werden de laatste kilometers van vandaag, die naar Belleville, afgelegd.
Eerst pas toen de adeldom verdween, komt de behoefte aan sociaal-democratie aan het licht, verliest de samenleving haar glans, haar glorie.
De gelijkheid, de égalité gaat overheersen en de vraag komt boven: "wordt het bestaan nog gerechtvaardigd?"
In de democratie vind ik, ondanks intensieve naspeuring, geen enkele glans, en nauwelijks enige verhevenheid.
Met respect denk ik, voor ik ga slapen, nog even aan de gevallen wielrenner. Vandaag was de eerste dag die hij niet vanuit hier heeft gezien.
Aldus schreef ome Willem.
---
