De Baskische dichter en wijsgeer Miquiel de Unamuno antwoordde op de vraag, of hij nog vertrouwen had in de jeugd, resoluut met "Neen! Ik geloof niet meer in de jeugd. Voetbal en bioscoop zijn de enige dingen waarvoor zij belangstelling heeft. De jeugd en Europa zijn van de duivel bezeten en beide zullen in waanzin sterven"
De eerste kilometers werden nog in het donker afgelegd vandaag, maar bij het naderen van Clermont-Ferrand kreeg ik vanaf een hoogte zicht op de stad en het prachtige berglandschap rondom de stad terwijl ik tot haar afdaalde en niet lang daarna bij de Michelin bandenfabriek aankwam, mijn eerste Franse klant dit jaar.
Afgelopen nacht, en ook deze avond weer, kijken er diverse collega's weer televisie in de cabine, getuige de diverse aangebrachte schotelantenes die aan de buitenspiegels werden aangebracht. Een ander aanzienlijk deel kijkt met een laptop één of andere film, en zo gaat dat, dag in, dag uit, week, maand jaar in, jaar uit.
Banden worden er trouwens bijna niet meer gemaakt, hier, in de oude fabriek, destijds gebouwd tegen het centrum van de stad, maar voornamelijk halffabrikaten die dan weer doorgetransporteerd worden naar, voornamelijk, voormalige oostbloklanden waar de echte autobanden worden gefabriceerd.
Kostbare tijd wordt verknoeid, alleen maar kijken, je suf kijken en passief opnemen totdat het menselijke opnameapparaat onherstelbare defecten gaat vertonen en men niet meer leeft, maar beleeft, of het nu in de truckcabine of de huiskamer is.
Na Clermont-Ferrand over de oude nationaal oostwaarts en het eerste stadje wat men tegenkomt is Thiers, befaamd om zijn messen en het hele stadje is dan ook vergeven van winkeltjes met messen, messen en nog eens messen. Daarna volgde een fraai berggebied met evenzo fraaie dorpjes als Noirétable en Boën waarbij je dan langs diverse kleine fabrieken komt waar harde Franse worsten worden gemaakt en waar je dan zo'n mes uit Thiers voor nodig hebt.
En wát er al niet gekeken wordt, ik wil het niet eens weten, maar wel, dat door al dat passief gekijk het menselijke wezen zo een prooi wordt van allerlei ontbindende machten, het gesprek is verstomd.
De zon scheen heerlijk en ook was het bijzonder aangenaam terwijl de beekjes en rivieren overtollig water afvoerden: veel beekjes waren oeverloos en zochten hun weg over weiden en boomgaarden, teken dat het ook hier enorm geregend had. Als je maar goed kijkt, zie je antwoorden op het waarom.
Al dat gekijk, en met name naar sport en nieuws, beide volstrekt nutteloze zaken, heeft reeds het merendeel der mensheid zichzelf zijn menselijkheid ontnomen en zo is men verworden tot kliermassa met nog slechts hier en daar een pietsje spinaal bewustzijn, maar verder afgestompt tot op het bot.
Rond de middag kwam ik aan in Saint Etienne, waar mij een verrassing stond te wachten, want nadat ik de laatste klant hier achter liet en mij aanmeldde op het teruglaadadres, kreeg ik te horen dat er pas morgen kan worden geladen, tijd genoeg dus om wat rond te kuieren, maar wel spijtig dat ik nu net op deze reis geen fiets heb meegenomen.
Door radio, film, televisie en krant klopt de hele wereld bij voortduring aan ons aller mensendeuren, niets imponeert nog en alles wordt scheef getrokken in een mengelmoes van klanken, beelden en gedachten waardoor zuiver denken wordt gehinderd terwijl door veelweterij zonder weten woorden tot op de draad versleten zijn en de cultuur hebben ontzield
De namiddag bracht ik door op een enorm groot "centre commercial", waar ik in staat werd gesteld een tijd lang het winkelend publiek gade te slaan, deed zelf ook mee en bij het invallen van de duisternis dook ik de cabine en een boek in terwijl ik nog net zag hoe bijna recht boven mij een halve maan en vlak daarnaast saturnus mij vanuit de hoogte in de gaten hield.
Met sport, kei-harde muziek, nietszeggende prulkunst, film op film kijken en andere pepmiddelen tracht de hopeloze mensheid zich nog een jong en ambitieus uiterlijk aan te meten, maar de diepe rimpels van het oud zijn zijn helaas niet meer te verbergen.
De hedendaagse tijd is wellicht een miniem briesje van wat ruisende herfstbladeren in de winterzon die een naderende orkaan aankondigen.
Unamuno kondigde deze reeds aan.
Aldus schreef ome Willem.
---
