Eindelijk een eerste krieken vanmorgen, toen ik vertrok vanuit Limburg an der Lahn, naar de stad waar de onder de pseudoniem ludwig Pfeuffer dichtende Yehudi Amachai het levenslicht zag, Würzburg, waar ik bij de multinational BASF mijn eerste klant had vandaag.
Op de fabriek moeten "sicherheidsshuhe" worden gedragen en ik loop doorgaans op klompen, ook TNO-goedgekeurd veiligheidsschoeisel, maar de portier dacht hier wat anders over.
Toen ik echter het TNO-certificaat tevoorschijn toverde en ik op mijn klompen bleef staan, trok een heel "Sigerheidscommando" van de firma uit om de bezien of ze dit wel konden toestaan, maar toen ik een test doorstond door op een ijzeren plaat te staan waarna men mij oplaadde met induktiestroom en constateerden dat de electrodelen gewoon door de klompzolen via de grond werden afgevoerd en ik dus vonkvrij werd verklaard, kon ik het terrein betreden en achteraf herinnerde ik mij dat ook Alfred Jodl hier in Würzburg geboren werd.
Duisternis kan niet zonder licht en licht niet zonder duisternis, want het licht van elke dag lost dagelijks op in de duisternis van de avond, terwijl het nachtelijke duister op haar beurt weer oplost in het dagelijkse licht, een louter natuurlijk verschijnsel.
Na Würzburg volgde een lange weg naar Windach, vlak bij Landsberg am Lech en dit laatste stadje is van niet onbesproken historisch verleden, want op het industrieterrein bevindt zich nog steeds een werkplaats voor landbouwvoertuigen onder de naam Mengele, lange tijd eigendom van de "zoon van" en inmiddels gedreven door "de kleinzoon van". Jozef Mengele, die na de nederlaag van Duitsland aan het recht wist te ontkomen, zelfs rond 1972 één keer met een valse identiteit even in Landsberg terugkeerde, maar uiteindelijk, door Het Recht, vermoedelijk rond 1985, alsnog werd ingehaald.
Het licht impliceert dat het donker mogelijk wordt, duisternis als lichtgebrek en het wordt steeds donkerder.
Het was wel even afzien, een lang stuk snelweg, maar nog een eind voor Ulm hield ik het even voor gezien en snorde onder een behaaglijke winterzon van Ellwangen en Nördlingen naar Donauwörth alwaar ik de rivier over stak, mij intussen afvragend, welke verklaring de eerste mensen, die hier ronddoolden, zouden kunnen hebben gehad voor het feit dat bijna alle rivieren in hun omgeving van oost naar west, maar alleen deze hier, van west naar oost stroomde.
Het is met name Vincent van Gogh die, intensief kijkend naar de schilderingen van zijn voorgangers, constateerde dat het met de eeuwen steeds donkerder wordt en dat is geen aantrekkelijk vooruitzicht, want albsoluut donker is uiteindelijk het niets.
Nadat ik ook onder het kasteel van Donauwörth reisde, volgde nog Augsburg, stad, vernoemd naar Keize Augsustus en waar de vader van Mozart alsook de schilder Holbein werden geboren, waarna ik via Landsber am Lech in voornoemde Windach een tweede adresje aan goederen hielp, en hop, weer verder, via Memmingen naar het even verderop gelegen Kißlegg, waar de laatste klant voor vandaag, terwijl het al weer donker was, nog zijn spullen kreeg.
Al denkend over het duister denk ik dat het denken ook in 't donker plaats vindt; in ieder geval kent een ieder wel de donkere krochten van zijn gedachten, de duistere uithoeken van zijn overpeinzingen en wat dat betreft vermoed ik dat een ieders duistere gedachten misdadig is, zei het dat het bij de duistere gedachte bleef en vinden het geen bezwaar dat ze niet in de greep komen van het licht, opgelucht dat het licht er niet bij kan.
In de laatste anderhalf uur kwam ik over Ravensburg, de stad bekend om zijn legpuzzlefabriek, dezelfde fabriek dat rond 1955 als eerste kwam met het zogenoemde memoriespel en ver daarvoor, net na het verschijnen van Jules Verne,s boek "Een reis om de wereld in 80 dagen, ca. 1880)" als één van de eersten met een bordspel kwam wat op genoemd boek was gebaseerd en "Die Reise um die Welt" heet, waarna ik bij Meersburg de boot op ging naar Konstanz en niet lang daarna stond ik stil, op de grens, de grens Konstanz-Kreuzlingen.
Als het donker is, wordt het licht, en daarna wordt het wederom duister.
Wat wordt, is niet, was is, is er, al is het een worden.
Donkere woorden waar je licht bij nodig hebt, het zout zit opgelost in zee.
Aldus schreef ome Willem.
---
