Nog was het donker toen ik, na een zwoele nacht, het strand op en de zee in liep en keek naar de overwinning op de duisternis.
Vermoedelijk zijn "wij" de enige beroepsgroep die verplicht bewijs tegen zichzelf moet verzamelen en vier weken lang als een zware last met zich mee moet torsen.
Net was het licht of ik vertrok naar de eerste afhaalklant in Ouveillan, een klein dorpje even voorbij Capestang. Nee, vlot waren ze daar niet en pas na vijf kwartier vertrok ik met twee paletten, op naar Berlou, een nog kleinere buurtschap waar niemand die ene palet in mijn auto kon zetten en ik dat derhalve zelf maar met de heftruck deed.
Kwart voor twaalf kwam ik aan ik Alignan du Vent, maar ook daar wegens onderbezetting vanwege de oogst langer wachten dan gebruikelijk. Erger nog, laden kon daar pas vanaf twee uur daar Fransen, zoals wellicht bekend, en zeker Fransen in agrarisch gebied, van 12 tot 14 op hun gemak gaan eten.
Soms, héél soms, maak ik nog wel eens een verkeerde keus.
Vanuit Alignan vetrok ik richting Pezenas, een stadje waar ik moest kiezen. De volgende klant is thans even boven Avignon en het was vanmiddag de vraag of ik daar nog op tijd zou zijn, tot hoe laat ze zouden laden.
Even twijfelde ik, achteraf een veeg voorteken, want ik kon de weg via Montagnac, Meze en dan bij Poussan de autoroute op, maar, en dat zou misschien ietsje sneller zijn, vanaf Pezenas acht kilometer doorrijden tot Bessan en dáár de grote weg op.
Opeens begreep ik weer waarom ik gruw van zogenaamde "snel"-wegen en deze meestal als een besmettelijke ziekte mijd!
Helaas, ik koos voor de laatste optie, een vreselijke keus, achteraf...
Vemoedelijk gebeurde het nét op dat moment dat in Bessan de grote weg op draaide, een vreselijk ongeval met, zo vernam ik, meerdere doden.
Na ongeveer tien kilometer op de snelweg kwam ik stil te staan, en niet alleen. Het is nu bijna negen uur, en sta inmiddels zes uur stil, met duizenden vrachtwagens.
Gevangen tussen de vangrail, niemand kan meer een kant op, twee rijen dik trucks van alle nationaliteiten, en we rijden geen meter. Een soort betaald parkeren, want het is ook nog een tolweg!
En menigeen is nu bewijs tegen zichzelf aan het verzamelen, want menigeen overtreed nu de werktijd. En leg dat over drie, vier weken maar in Oostenrijk, Spanje of België maar uit aan een controleur! Het kan zomaar enkele honderden, zoniet duizend euro kosten!!
En ach, ik wist het, op snelwegen, dáár staan de file's. Wat doe ik hier ook!
Aldus schreef ome Willem.
---
