Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

donderdag 28 juli 2011

Anderfrans.

De hele dag was de lucht bedekt met somberwolken waar met zekere regelmaat natte lading uit viel en alleen tussen Chablis en Troyes was het even zonnig.

Zelfs de zonnebloemen lieten verdrietig de koppen hangen omdat de zon, hún zon, het totaal liet afweten en op de weg, vooral tussen La Machine en Clamency, maakte de regen de boomtakken dermate zwaar dat de bovenkant van de oplegger ze regelmatig schampten.

Nadat ik uit Lyon vertrok, reed ik eerst nog even naar Macon en omdat ik ruim in tijd zat, even een bakje koffie gedronken met een passerende collega die nog even "op" ging, hetgeen wil zeggen dat hij nog met de heenrit bezig was.

Even buiten Macon haalde ik de eerste client op, waarna ik doorstoomde door stromende regen naar de klant in Decize. Daarna volgde nog Saint Bris, vlak bij Chablis en vanaf daar werd de terugreis aanvaard.

Al rap raasde ik door de Noord-Franse heuvels waar her en der stokbroodplukkers de oogst binnen haalden terwijl er vele tractoren over de weg schoven, met hun lading graan, op weg naar het dichtsbijzijnde "episcenter".

Om even over achten hield ik halt in een klein dorpje, La Chesne, even voor Sedan, om de nacht door te brengen.

Nog één keer denk ik na over fransen, over dit land, het franse land. Is het hier nu goed toeven of doe ik maar alsof?

In het dorp waar ik overnacht klets ik nog even wat met de uitbater van de enige plaatselijke smikkeltent, een stevig heerschap met een grafietzwarte kiel en een te grote bril op z'n giegel. Hij klaagt over de regen en dat daardoor de toeristen maar weg blijven. Hoewel: aan vier tafeltjes zitten uitsluitend hollanders waarvan er enkelen met een klein bootje vanuit Nederland zijn komen varen, dus misschien zeurt die man alleen maar, maar verder is het een jofele Fransman.

Aan het einde van de middag kwam ik ook nog een paar echte Fransen tegen, vlak bij Chablis, toen ik even een rustpauze nam en belangstellend ging kijken naar de verrichtingen van wat van die lui op het plaatselijke boullodrome.

Trouwens, ook een echte ouderwetse fransman kwam ik tegen in Saint Bris, Jean Bersan, een enigszins kalende kerel met een krullentonsu en grijze krullenbaard, die, diep weggedoken in zijn kelder, intensief met echte wijn bezig was en mij er met schik diverse liet proeven. Grand cru, Primair cru, Chablis, Petit Chablis en nog wat Bourgondisch en daarbij driftig poogde mij nog meer wijnkennis bij te brengen.

En daarvoor, in Decize, waar ik net over twaalven aankwam en er toevallig vandaag het personeel vanwege de goede resultaten door de eigenaar op een bedrijfslunch werd getrakteerd.

Hoewel men daar pas om twee uur weer begint, stapte de voorman, onder toeziend oog van de grote baas, direct op de heftruck en gaf mij de zeven paletten die ik moest hebben, waardoor ik kon vertrekken.

Maar toen ik daarna voor "hun" lunch een goede fles wijn aan de voorman overhandigde, moest ik meteen van de big boss, eh, sorry, Le Grand chef, een bordje pakken en mee eten en dat liet ik mij natuurlijk niet ontnemen.

Tevreden kijk ik terug op deze door regenwater gewassen schone dag. Misschien waren de zonnebloemen vandaag dan wel niet zo mooi als Van Gogh ze schilderde, de reis was weer afwisselend en mooi. Door de nattigheid lagen de geschoren korenvelden vanuit de verte er zilverachtig bij. Frankrijk, ondanks de arrogantie, ondanks dat er destuctieve elementen rondwaren, het blijft hier vooralsnog de moeite waard.

Een sjofel individu met een onbeduidend petje op zwaait met zijn rechterarm, één, twee, wel vier keer en laat vervolgens het kleine balletje los dat langzaam, tergend langzaam naar een grotere bal toe rolt en er even voor blijft liggen.
Twee anderen, een oudere heer met een heuse alpino en een andere, pijprokende seigneur, halen even diep adem. De pijproker verslikt zich in de rook en het tabaksnat waarna een bruine roggel wordt weggespuuwt.

T' zijn eigenlijk alleen maar mannen, die het spelen.

Jeu de boulle, ik heb er al menigmaal naar gekeken, maar heb het nog nimmer gesnopen. Niets van, zelfs. Na een kwartier lang observeren naar de concentrerende heren trok ik maar de conclusie dat jeu de boulle een soort schaken is voor fransen.

Maar dan anders.

Zoals alles hier, bij nadere beschouwing, anders is.

Aldus schreef ome Willem.
---