Een heldere halve maan was vanmorgen nog bij het ochtendgloren aanwezig toen ik de oplegger tegen de losramp aanzette en een forse Fransman begon gelijk de lading er uit te rijden.
In het land waar meer varkens dan mensen wonen woedt de laatste weken wel een hele bizarre discussie omtrent het slachten van dieren, maar het debat neemt wel absurde vormen aan.
Na een half uurtje reed ik weg, op weg naar Chasse, even ten zuiden van Lyon en daar kreeg ik 19 "IBC,s", grote plastic "tanks" gevuld met één of andere vage vloeistof van ongeveer 1100 kilo per stuk en reeds om half tien vertrok ik naar huis.
Bekend zijn de volgende feiten, en ik heb er vaak met eigen ogen naar staan kijken. Van de honderd varkens die geslacht worden en vooraf verdoofd zijn, werkt bij tien de verdoving slecht of in het geheel niet. Alle dieren worden aan één poot opgehangen waarna de slagader bij de keel wordt doorgesneden en dat geschied ook bij de niet verdoofden die spartelend en hulpeloos aan die ene poot bungelen.
Bedenk daarbij dat er miljoenen varkens per jaar worden geslacht, dan is er dus een respectabel aantal dat dan onverdoofd wordt geslacht, en niet alleen onverdoofd, maar ook op deerniswekkende wijze.
Na Lyon zou ik nog een palet ophalen, even ten zuiden van Beaune, op de D 906, voorheen de RN 6 en omdat ik toch al een twintig kilometer op weg was, die maar lekker uitgereden: Arnay le Duc en Saulieu, vandaar naar Semur en Auxios naar Châtillon sur Seine en vandaar via Montigny naar Bar sur Aube en door deze weg te nemen leefde ik even helemaal op met het mooie weer. Koren, mais, zonnebloemen, noem maar op, en hoe meer ik noordelijker kwam nam ook het aantal wandelende biefstukken toe.
Aan de andere kant is het merkwaardig dat zowel religieuze joden als moslims er zo'n stampij van maken. Immers gaan de voorschriften voor het slachten er alleen over dat er in het vlees geen (of nauwelijks) bloed mag zitten en bij de slacht van zowel een verdoofd als een niet verdoofd dier pomt bij het doorsnijden van de halsader het hart het bloed uit het dier. Een voorschrift in, bijvoorbeeld, de Thora, met name het boek met de meeste leefregels Leviticus, met betrekking tot onverdoofd slachten lees je nergens en daarom moet het onverdoofd slachten ook meer gezien worden als een omtuining van de eigenlijke leefregel: je maakt het "strenger" dan het is zodat je meer dan "safe" zit.
Na Bar sur Aube volgde nog Vitry, Chalons en Rethel, maar op de Frans-Belgische grens, tussen Rocroi en Couvin, juist ja, bij Lambik, het gevaarte weer in de ruststand gezet.
Maar goed, het zei zo. Nu dan het hypocriete van de kwestie.
Joden noch moslims eten doorgaans géén varkensvlees, maar het zijn juist wel deze dieren die in grote getale onverdoofd worden geslacht. In Nederland "valt het nog mee", maar mijn ervaring met slachthuizen...!! Hoe men daar respectloos met dieren omgaat, zeker in Frankrijk en Italië, van die ervaring wordt ik echt niet blij. Voordat de dieren "verdoofd" worden, worden ze met stokken geslagen, met stroomstootwapens de stuipen op het lijf gejaagd, en alszo de dood in gejaagd.
Nog even binnen geweest bij Lambik, wat problemen met twee Nederlandse collega's besproken, maar omdat die nogal wat aan de beschonken kant leken, toch maar snel mijn foedraal in gedoken.
De reden van zogenaamd "ritueel" slachten heeft, voor zover ik het bezie, maar één grondige reden, en dat is, dat in het bloed de ziel huist en hoewel uiteindelijk elk slachten, doden, van leven, en zeker ook van een (zoog-)dier in diepste wezen blasphemie is, wordt alleen het eten van louter vlees toegestaan, dus nadat ze ziel er uit verdwenen is.
In dat verband wil ik hier dan nog wijzen op een eeuwenoude wijsheid uit dezelfde Thora, een wijsheid die overigens ook in de Koran voorkomt en die luidt: De rechtvaardige mens kent de ziel van zijn dier en diezelfde religieuzen behoren volgens hun eigen leefregels respectvol met hun dieren om te gaan. Veel van hun doen dat dan ook zo goed mogelijk.
Vandaar dat ik mij stoor aan de verregaande hypocriete politiek. Men loopt te hoop tegen een handjevol religieuzen, die veelal hun dieren met respect behandelen waarbij het bovendien om zeer kleine aantallen gaat, maar gaat voorbij aan de slachtfabrieken waar een veelvoud van dieren, niet alleen als materiaal worden behandeld, maar ook nog eens onverdoofd worden geslacht, afgemaakt.
Daar lusten de honden geen brood van.
Aldus schreef ome Willem.
---
