Het zonnelicht zette al vroeg de omgeving in gloed terwijl ondertussen vanuit het westen wat jaloerse wolken op doken die aan het eind van de dag dit schone licht hebben getracht te verduisteren.
Vandaag ook kwamen we over de Hahntennjoch, een uitermate venijnige en stijle berg met hellingen van soms rond de 18 procent, maar zowel JaÏr als Rob pendelden naar boven zoals een torenvalk naar zijn prooi wiekt, maar helaas, de jaloerse wolken goten in het tweede deel van de dag aardig wat natroet over ons heen en op weg naar Lech, waarbij je het dorpje Bach passeert, moest de rit wegens het vele hemelwater vroegtijdig worden gestaakt en bleef het vandaag bij dit ene jochie dat echter eerder een reusachtige knul was
.
Maar de grootste hindernis werd genomen en derhalve kan de training toch wel als geslaagd worden beschouwd.
Dat we daarbij door Bach kwamen had voor mij wel enige meerwaarde, want alhoewel ik zeer veel stadjes en dorpjes ken die op Bach eindigen, of midden in de naam Bach dragen, is dit de eerste keer dat Bach een keertje solo op trad en nog wel in een land waar hij nimmer geweest is. Trouwens, Bach heeft nooit veel gereisd en heeft het gebied rond Leipzig, voor zover bekend, nooit verlaten.
Morgen wellicht meer over jochies. En misschien ook iets over Mozart, want die kwam wel uit Oostenrijk.
Die was, toen hij in deze omgeving reisde, ook nog maar een jochie, een stadium dat hij nauwelijks te boven is gekomen, want hij werd niet ouder dan 33.
Inmiddels is het weer gaan regenen en af en toe schikt de bliksem er lustig op los. Als ik naar buiten kijk zie ik afgunstige wolken mij het maanlicht onthouden terwijl ik tussen de vallende lading door uitzicht heb op de beek die door Landeck stroomt, zie dat deze "bach" al gestegen is tot een kolkende rivier die het water derwaards voert.
Als een vogel die de hete adem van de torenvalk al tussen de veren voelt kleven.
Aldus schreef ome Willem.
---
