Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

woensdag 27 april 2011

Onzichtbaar.

Een betrekkelijk eenvoudige dag vandaag, waarin ik meer stilstond dan onderweg was. Niettegenstaande dat weer veel moois waargenomen en toch worden nog meer dingen aan het oog onttrokken. Eigenlijk zien we niet eens zoveel.

Het meeste is immers onzichtbaar.

Vanmorgen vertrok ik van Chateau Cambon waar ik tussen de wijngaarden sliep en het is in één van die wijngaarden, niet meer dan tien meter van de plek waar ik sliep, dat ik de Grote Wijnmeester Marcel la Pierre voor het laatst sprak. Hij tussen de wijnstruiken en ik aan de rand en toevalligerwijs maakte ik toen voor de lol een kort filmpje dat ik nog op you-yube plaatste. Marcel vond dat goed, maar wie had ooit gedacht dat hij niet lang daarna niet meer onder ons zou zijn.

In de vroege morgen passeerde ik Lyon en om half acht kwam ik aan bij klant nummer één te Albon die ik in nog geen half uurtje kwijt was.

Muziek, bijvoorbeeld, muziek is ook onzichtbaar, en eigenlijk alles wat je hoort. Alles wat een blinde nog waarneemt is onzichtbaar, zou je kunnen zeggen, en dat is dus nog heel wat!

Vanaf Albon lekker rustig langs de Rhône gekoeteld, langs prachtige voorjaarskleuren, een genot om zo te reizen, tot aan Valence vanwaar ik even over de snelweg ging, niet lang, want vóór Montelimar er maar weer vanaf. En zo door, genietend, via Pierrelatte en Banjols sur Seize richting Nimes.

Woorden. Woorden zijn eigenlijk ook onzichtbaar. Als we met elkaar praten kun je dat, die geluiden die woorden vormen, niet zien. Met je oren neem je het waar, maar ze blijven onzichtbaar. Ondoorgrondelijk soms.

In Nimes aangekomen wachtte de eerste dubieuze verrassing. Hoewel ik er om half twaalf was, werd er tegen vijven eens een keer met lossen begonnen. Alle tijd dus om een mooi boek te lezen. Inmiddels was bekend dat een "afhaler" er morgen niet zou zijn en ik zou daar, vanwege het getreuzel met lossen, pas rond zeven, acht uur aan komen. De wijnboer zou de pallet met de benodigde documenten buiten klaar zetten zodat ik die zelfstandig weg kon halen.

Het lossen zelf duurde tien minuten (...) en dus toog ik, na eerst even lekker door de Niemse spits te rijden, naar de "afhaler" te Cabrerolles, midden in het berglandschap boven Beziers, dus dik twee uur rijden. Onderweg daar naar toe kwam ik de wijnboer tegen, die al knipperend met zijn auto-verlichting mijn aandacht trok. En ja, u zult het niet geloven, maar hij vertelde mij dat de wijn wel klaar was, maar de papieren niet, en kon ze ook niet meer maken omdat na vijven de douane dicht is en hij meende kennelijk dat ik dan wel tot vrijdag zou blijven wachten. Goed, wat we er ook van vinden, ik heb, in overleg met het thuisfront, het spul maar omgedraaid en ben naar afhaler nummer twee gereden, vlak bij het vliegveld van Beziers, waar ik nu voor de deur sta, wederom een heerlijke rustige plek waar ik vast en zeker vannacht weer uitmuntend zal kunnen slapen.

Eigenlijk zijn de meeste dingen onzichtbaar en in sommige gevallen weet de mens met al zijn vernuft onzichtbare zaken voor het oog zichtbaar te maken. Dat is ondermeer het geschreven woord.

Ergo: als u dit heeft gelezen, weet dan dat u datgene las dat eigenlijk onzichtbaar is.

Aldus schreef ome Willem.
---