De duisternis overheerst de parkeerplaats en de winter lijkt lang te duren, want het vriest weer onder een rijkgevulde sterrenhemel.
Vandaag had ik overigens enig geluk, want nadat ik vanmorgen vroeg vertrok en eerst een klant in Dortmund afleverde om er daarna nog eentje in Lemgo af te gooien en ik over het prachtige Weserland met zijn glooiende heuvels over mooi aangelegde binnenwegen via Steinhein en Holsminden naar Einbeck reed, daar ook nog een grote klant afleverde, kwam ik om half drie aan in Langelsheim waar men normaliter tot twee uur lost, maar door wat inventief toneelspel mijnerzijds gelukte het mij om er toch nog te lossen hetgeen betekende dat ik verder kon en de voormalige DDR tussen Vienenburg en Lüttgenrode binnenreed.
Van het oude gordijn is nauwelijks iets te zien, maar toch ontwaarde ik nog een oude tankbaan aan de oostzijde van de oude grens.
Al slingeren kwam ik met uitermate zonnig, edoch fris, weer, door allerlei schilderachtige dorpjes met fraaie kerkjes en pittoreske huisjes, een ware idylle voor de reiziger, zoals Osterwieck, Hessen, Pabstorf en Seehausen om de handrem er op te zetten nabij Uhrsleben.
Vol verwondering staar ik naar de wolkenloze hemel met zijn ontelbare sterren en als ik het wel heb ontwaar ik aan weerskanten van de Taurus links de hyaden en rechts de Pleiaden die nog net boven de horizon uitsteken terwijl boven mij de sterren van de draak zich twinkelend en bijna hoorbaar tussen de Orion en de Grote Beer slingeren.
Er zijn mensen, geleerden zelfs, die durven te beweren dat ze onmetelijk, bijna oneindig, ver weg staan, maar als ik ze zo vol ontzag bewonder, geloof in daar nu helemaal niks van! Sterren, echt, ze zijn dichterbij dan u denkt en als je goed luistert kun je ze zelfs zachtjes horen. Horen twinkelen.
Aldus schreef ome Willem.
---
