Na Almere op weg naar Apeldoorn en aldaar geladen voor een klant op de grens van de Vendée en Bretange, dat was zo ongeveer het program deze dag, dus niet al te spectaculair hoewel het volgens mij voor het eerst is dat ik, sinds ik het log schrijf, deze hoek in ga dus wat dat betreft wel weer nieuw.
Vanaf het laadadres eerst een poos autosnelweg, dus afzien, tot aan Atrecht, het tegenwoordige Arras en daar er af en dit is eigenlijk de oude oorspronkelijke hoofdweg naar Rouan en Le Havre en vooral het eerste deel, tot Amiens, wordt nog veel gereden.
Na Amiens werd het rustiger en de avondschemer zette zich langzaam in. Zo reed ik door dorpjes als Poix de Picardie, een dorpje waar je vroeger naar Rouan ook doorkwam, een dorpje met aan weerskanten een tamelijk steile helling en het is eigenlijk onbegrijpelijk dat daar in het verleden nooit eens een ongeluk heeft plaatsgevonden. Vanaf Poix van de oude route afgegaan en via Granvillers, Marseille en Gouray naar Les Andelys gesjokt, allemaal dorpjes waar de brasserie en bar/café/tabak steeds meer vervangen worden door kebab- en Pizza-tenten en zo is dat in heel Frankrijk, terwijl er ondertussen in de laatste twintig jaar een akelig dicht MCD-net over het land werd geweven.
Tussen Gournay en Les Andelys kwam ik niet één voertuig tegen en inmiddels keerde de door het daglicht verbleekte sterrenhemel weer, eerst, zo vermoed ik, in het westen de Sirius, daarna meerdere en even meende ik boven mij iets naar het zuiden toe de leeuw te zien, maar zeker was ik er niet van.
Inmiddels sta ik stil en heb zicht op het noorden, linksboven van mij vermoed ik Jupiter en voor mij denk ik twee van de drie sterren te zien die tezamen de Haar van Berenice vormen, Berenice, de vrouw van, als ik het wel heb, de Egyptische farao Ptolemaeus, de tweede of derde.
Bij het kijken naar donkere hemelkoepel op deze eenzame verlaten plaats kijk ik weer even in de diepte van de grondeloze afgrond. Genoeg er over, ik houd het voor me, want 't heelal is diep, dieper dan de dag zich dacht, zoals de haar van Berenice.
Aldus schreef ome Willem.
---
