Het liep allemaal niet erg slecht vandaag, hoewel ik bij het eerste laadadres, te Lunel, ruim twee uur in de wacht heb gestaan bij een distributie centrum waar bovendien nog de Franse "IVW" controle ging houden op de rij-tijden en ik was zelfs het eerste voor controle aan de beurt.
Nadat ik alle benodigde papieren en schijven afgaf ben ik het voertuig gaan laden en toen ik daarmee klaar was, was hij ook klaar met alles nakijken. Zonder moeilijkheden kreeg ik de bubs terug want ik had volgens hem de laatste 29 dagen geen overtreding begaan. Wat kunnen mensen zich toch vergissen.
De chauffeur sluit de luchtslangen aan en vertrekt de duistere nacht in en is al snel uit beeld.
Als ik de ogen dicht knijp, hier, in mijn cabine, zie ik die Fransman met zijn truck en oplegger opnieuw voor me. Zijn kale hoofd, de witte oplegger en ook het geluid van de motor.
Ik kan, wat ik zo net zag en hoorde, morgen, of zelfs volgende week, opnieuw zien en horen, soms of het zojuist gebeurt is.
Na de controle naar een volgende ophaler heengesneld, een dertig kilometer ten oosten van Aix en Provence, in Pourieres, net gelegen in departement Var. Toen ook die er net na de middag in zat, restte mij nog één adres, in de Ardeche, in Ruoms en het zou kantje boord zijn die nog te kunnen halen. Haalde ik die wel, dan kan ik morgenavond thuis zijn, haalde ik die niet, dan zou het morgen laden worden en zaterdag thuis komen.
Om vijf uur kwam ik aan in Ruoms, net op tijd, en nadat ik ook daar klaar was, kon ik nog een paar uur kachelen, naar het noorden noordwaarts en kon nog komen bij een oude vertrouwde routier vlak voor het dorpje Pont d' Ain.
Toch is de Fransman en de truck hier niet meer aanwezig. Een moment geleden, buiten, was de chauffeur, zijn schreeuwende stem en de truck met oplegger, aanwezig. Toen nam ik dit alles waar.
Nu, hier in mijn cabine, is dat anders. Hoeveel ik ook zie en hoor, ik zie en hoor helemaal niet, ik stel me dat kale hoofd, die witte oplegger en die ronkende motor voor, en dat is niet hetzelfde.
Wat is toch dat verschil, enerzijds het waarnemen als zodanig, en anderzijds, het herhalen van het horen en zien, op eigen gezag, later?
Wie ziet en hoort, weet dat hij ziet en hoort
Wie zich iets voorstelt, weet dat hij niet ziet en niet hoort.
Merkwaardiger is het, als je bedenkt dat voorstellingen buiten alle dimensies vallen terwijl, ten opzichte van de vaste en "onvrije" waarneming, de voorstelling vrij is. Stel de oplegger, die ik net zag, opnieuw voor. Groen? Geel? Geen bezwaar. De man met een bos haar of een pet op, geen probleem.
Zo vergezeld ons het verleden. De eerste fiets, de buurt waar we woonden, de eerste autopech, het rumoer in de klas. Alles is daar, precies zoals het toen was, precies zoals ik denk dat het toen was.
Wie waarneemt ziet en hoort één vast gegeven, maar wie zich iets voorstelt, heeft vele varianten tot zijn beschikking.
De voorstelling is vrij en glijdt, beweegt over de omgeving. De waarneming echter heeft de omgeving.
Door alle voorstelling heen zie ik buiten een vrachtwagen aankomen.
Aldus schreef ome Willem.
---
