Een veel te laat bericht, door allerlei oorzaken pas nu geschreven, met name omdat er veel tijd ging zitten in het niet beantwoorden van diverse meelberichten.
Toch wil ik u de laatste eigenaardigheden niet onthouden, want afgelopen vrijdag, toen ik vanaf de laatste klant onderweg naar huis ging, ben ik met een jankend stuur maar even langs de DAF in Dijon geweest.
Voor die tijd had ik via ITS, de instantie die de garage informeert dat er iemand aan komt en een
betalingsgarantie afgeeft, de garage in Dijon van mijn komst op de hoogte gesteld, maar aldaar aangekomen presteerde de balie medewerkers het om mij een half uur te negeren. Derhalve belde ik maar weer eens met ITS om te vragen of ze betrokken receptionist even wilden bellen en die er op te wijzen dat ik aan de balie stond te wachten, hetgeen geschiedde.
Aan het franse telefoongesprek dat ik volgde kon ik opmaken dat de garage inderdaad de opdracht had ontvangen en dat het wel een paar uur kon duren voordat ik zou kunnen worden geholpen, maar na het telefoongesprek ging men in ieder geval door met net te doen alsof ik er niet stond.
Kijk: dat is nu het ultieme service-verlenen. Gewoon iemand aan de bali negeren, niet vertellen hoelang het wel eens zou kunnen gaan duren en ook niet de moeite nemen iets tegen een chauffeur te zeggen.
De arrogantie van betrokken receptionist werkte toen zo funest op mijn adrenalinespiegel dat ik naar mijn voertuig terug liep en maar spoorslags ben weggesneld, snel, met een jankend stuur, naar huis.
Laat in de avond, via Vitry en Bouillon, thuis gekomen, nog steeds verbijsterd over de hondse behandeling.
Zaterdag bracht ik hem weg, het DAfje, met zijn zieke stuur, en ze zullen wel de hele dag bezig zijn geweest het diertje te herstellen.
Aldus schreef ome Willem.
---
