Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

zaterdag 18 december 2010

Tussen Maarn en Zeist.

Het zal wat mij betreft, aanleiding worden voor een boze brief. Een hele boze brief, en ik ben er ook aardig ontstemt over.

Tussen Maarn en Zeist, vanuit Utrecht gezien links, staat te hoogte van Driebergen de meldkamer van de politie, de landelijk politie.

Het verkeer, ach, dat was een waarlijk drama gisteren, gistermorgen vroeg zware sneeuwval tussen Gent en Antwerpen, sneeuw in grote delen van Nederland, verkeer ernstig ontwricht en voor mij is het onbegrijpelijk dat er nog zo ongelofelijk veel mensen op dit soort nimmerweerdagen in het voertuig stappen. Het lijkt wel of de gemiddelde nederlander er op kikt, er een behagen in schept om op verjaardagsfeestjes te kunnen vertellen in welke enorme file men heeft gestaan! Ja, inderdaad, zoiets als het oeverloos nutteloos kletsen over voetbal of zo.
Daarbij komt nog dat er nogal wat avontuur op mij afkwam en dat begon al, toen ik vanuit Breda via Utrecht en Zeist in Ede aankwam om die tweedehands golfkarretjes te lossen.

Nadat ik het afleveradres in Ede had gevonden bleek er niemand aanwezig te zijn om de goederen in ontvangst te nemen en tot overmaat van ramp zond mijn voertuig allerlei noodsignalen uit: motor storing, olie te kort, dynamostoring, kortom, een stuk of tien foutcodes verschenen in het display.
Dus had ik opeens twee problemen tegelijk, of drie eigenlijk. Ten eerste een fout losadres, ten tweede een auto met pech en ten derde, datgene waar we bijna allemaal last van hadden, de sneeuw.

Na enkele telefoontjes bleek de handel in Zeist te moeten worden gelost, een plek waar ik zojuist voorbij gekomen was. Jawel, anno 2010, een wereld vol computers, registraties, formulieren en dan toch nog, voor de tweede keer deze week, een fout adres! Dat begint toch werkelijk een ware epidemie te worden!

Na een klein kwartiertje was de daf-dealer van Ede ter plaatse, sloot de handel aan op de computer en is de storing gaan opsporen. Na een kleine twee uur scheen de zaak te zijn verholpen.

Scheen verholpen, want de alarmsignalen bleven uit zodat ik weer terug ging, richting Zeist. Al die tijd was het steeds flink aan het sneeuwen en de wegtoestand was erbarmelijk en toen, een vier kilometer vóór de afslag Zeist, bijna onder het oog van het gebouw van de landelijke politiedienst, opeens weer dezelfde signalen en foutcoden op het display, net op het moment dat ik op de rechter rijbaan vanwege een file stilstond. Ik probeerde enkele keren om het beestje aan de praat te krijgen, maar: quod non.

Vóór mij reed de file voor mij weg en zo ontstond er een gevaarlijke situatie van achteropkomende voertuigen die mogelijk zich te pletter zouden rijden tegen mijn achterkant, dus onmiddellijk belde ik 112. Een dame vertelde mij, overbodig, dat ik met 112 sprak en wie ik wilde hebben. Desgevraagd vroeg ik om doorverbonden te worden met de politie, de telefoon ging nogmaals een keer of wat over en na een tijd wachten kreeg ik de mededeling dat de meldkamer van de politie op "dit" moment niet bereikbaar was en dat men mij automatisch zou doorverbinden met.... 112......

Hier is echt over nagedacht! Maarnietheus.
Dit ging enkele keren zo, maar na ongeveer 10 minuten kreeg ik daar eindelijk iemand te pakken. Ik deelde de gevaarlijke situatie mee, de hectometerpaal waar ik stond en dat dit tussen Maarn en Zeist was. Vervolgens vroeg hij welke weg ik stond, naar nogmaals meegedeeld te hebben dat ik met pech stond tussen Maarn en Zeist, werd de vraag herhaald: welke weg ik stond, twee keer, drie keer. En dan te bedenken dat ik welhaast voor de deur van de meldkamer in Driebergen dreigde te worden platgereden!!

Nadat ik, na veel moeite, deze simpele ziel er kennelijk van overtuigd had waar ik dus stond, dus tussen Maarn en Zeist, vroeg hij of ik op de linker of rechter rij-strook stond. Na eer en geweten hier antwoord op te hebben gegeven, vroeg hij, en daar heb ik mij met name het meest aan geërgerd, WAAROM ik daar stond, of ik soms pech had of zo.

Toen werd ik echt pissig en zei, "Wat denk je, ik sta hier gewoon voor de lol, pauze te maken, op de bus te wachten, omdat ik het leuk vind, wat dacht je zelf, ik sta hier met gevaar voor eigen leven, vindt je het eigenlijk niet een oerstomme vraag die je hier stelt!", waarop aan de andere kant van de verbinding werd gezegd, dat, als ik zo boos werd, ik het maar moest bekijken. Daarop antwoordde ik dat ik dat dan wel zou doen en toen ben ik tot de conclusie gekomen dat meldkamer van de landelijke politiedienst bezet wordt door volstrekt geestelijk en verstandelijk ontheemde lui die kennelijk niet begrijpen wat een noodsituatie inhoud en wellicht is de eerste grote bezuiniging die we in Nederland kunnen doen, deze lijn onmiddellijk opheffen, want zo is een noodlijn volstrekt nutteloos, ja, zelfs gevaarlijk!

Na ruim een uur (!!) verscheen er een officier van dienst van Rijkswaterstaat die meteen de boel begon af te zetten. Een melding of iets van dien aard werd door die hufter van de meldkamer niet doorgegeven. Inmiddels vond ook een aardige discommunicatie plaats tussen dafdealers onderling waarover ook een opwinding op zijn plaats was, maar ik zal u daar maar niet verder mee vermoeien, maar gezien ook het weer vond er dus in dit weer een sneeuwbaleffect met netelige problemen plaats.

Rijkswaterstaat handelde zeer direct, zodanig, dat je de indruk krijgt dat niet alles rijks-wat-er-staat is, startte adequaat een bergingsprocedure op en na een klein uurtje was het grote zware bergingsvoertuig ter plaatse die mij in eerste instantie van de snelweg sleepte.

Daarna werd het gevaarte in de takels gehangen en zijn we door de bossen en over spekgladde wegen mat het ongeveer 25 meter lange gevaarte naar de dealer te Amersfoort gereden waar twee enthousiaste jongelingen zo ongeveer alle draden naliepen met als resultaat dat ze na enkele uren het voertuig zonder storing aan het lopen hadden.

Wel moet er nog een kabelboom worden vervangen, maar die was niet op voorraad, zodat dit vermoedelijk dinsdag in Amsterdam zal gaan gebeuren.

Uiteindelijk was ik na tienen weer thuis, met golfkarretjes en al, dus ik had het wel even gehad.
Straks maar even achter het toetsenbord, want die boze brief over de mafkees op die meldkamer tussen Maarn en Zeist gaat toch echt de deur uit vandaag.

Aldus schreef ome Willem.

---