De nacht werd helder verlicht door een mooie, nagenoeg volle maan. Het leek er op of hij snelde voort als een soort schotel, maar dat was gezichtsbedrog, want het kwam doordat de onderliggende flinterdunne sluierbewolking zich in eiltempo voortbewoog.
Zo vertrok ik afgelopen nacht, een uur of vier, nog ver voor de eerste file.
Deze keer weer eens eerst richting Zwitserland en vanwege het ontbreken van losadressen in Duitsland, België en Frankrijk kon ik er dit keer eens rechtstreeks heen.
Het losadres was nabij Bern en het liefst ga ik niet over drukke grensovergangen, maar nu had ik eigenlijk niet veel keus, of je moet er wel erg ver voor omrijden, dus dit keer maar eens Rheinfelden of Weil am Rein proberen.
Vanaf de Ardennen begon het te regenen en dat hield bijna de hele dag aan. Overal grauw en somber landschap, Saarland, de bossen tussen Bitche en Hageneau, en pas na Strassbourg hield de regen op. Vanaf Erstein kwam ik weer over de doodstille weg langs de Rijn en bij Breisach stak ik weer Duitsland in. Nog voor twee uur en na iets meer dan acht uur rijden, kwam ik aan in Weil am Rhein, de autobaangrens bij Basel. Normaal wordt je dan geconfronteerd met een wachtrij, maar die bleef mij bespaard. Omdat ik zo de Verzollungsparkeerplaats op kon rijden kon de declarant meteen aan mijn papieren werken en na iets meer dan een half uurtje snorde ik weer weg.
Precies vier uur kwam ik aan in Thorishaus en de klant had ook maar een kwartiertje nodig om de handel uit de kar te halen zodat ik, na precies tien rij-uren en om net even over vijven de goederenverplaatsmachine in fribourg kon stilzetten, vlak bij een middelgroot winkelcentrum.
Na een uurtje in het genoemde centrum te hebben doorgebracht en uiteraard wat heerlijke zwitserse producten te hebben aangeschaft weer terug naar de stuurhut waar ik de kachel al had aangezet.
Het is donker en koud en vooral dat laatste kan deze week met een bewolkte hemel nog voor aardig wat verrassing zorgen.
Aldus schreef ome Willem.
---
