Ouderwetse toestand hoor, want enkele decennia terug was dit meer regel dan uitzondering, dus ik ben wel wat gewend en met de Philosoof van Josef Haydn als achtergrondmuziek houd ik het wel vol vandaag.
Als het eventjes te gek wordt, stilzetten en het hoofd op het stuur, en dan is de zaak meestal binnen een kwartiertje wel weer geri-set (laat mij ook eens een vreemd woord gebruiken, al weet ik niet hoe het geschreven moet worden) en knal je weer lekker verder.
Maar omdat ik toch nooit meer dan een uur of vijf slaap, had ik er vandaag eigenlijk niet eens zo'n last van, van slaap.
De Philosoof, samen met de laatste herfstbladeren, inspireren mijn gedachten en ondertussen geniet ik van de schilderachtige dorpjes, natuur en alle loslopende mensen.
Hoewel alle leveranciers die we ophalen tevoren worden gebeld, gefaxt en gemeeld was één ophaler in Chateauneuf du Pape niet klaar en een ander, in Tavel, moest de documenten nog maken, maar het allerbondst maakte de afhaler het in Saint Marcelin d' Ardes, een adres waar ik een kilometer of vijf de negerij voor in was gereden en toen tot de ontdekking kwam dat hij een dagje elders vertoefde. "Kom een andere keer maar weer" zei hij in het frans over de kletspijp.
Welke filosofie daar achter zit is zowel de plenner als mij een raadsel.
Maar ach, het was mooi, heerlijk weer en onder het rijden naar de Rhone kijken is dan een schitterend gezicht, vooral met goede muziek op de achtergrond. En natuurlijk even langs het noga-winkeltje in Montelimar geweest.
Tussen Valence en Vienne is de Rhone op zijn mooist, en helemaal nu omdat het water hoog staat, erg hoog en de kolkende en draaiende watermassa....
Indrukwekkend.
Het één na laatste adresje ergens achter in een smal achterafstraatje in Condrieu, kwam naar mij toe met 17 doosjes die ik los in de kar stapelde.
De philosoof had ik onderwijl ingewisseld voor een CD met hoornconcerten. Nee, ik luister nooit naar nummers!
De hedendaagse muziek, althans, wat daar voor doorgaat, spreekt men aan met nummers. "Ken je dit of dat nummer al van die of die" en "dat is wel zo'n gaaf nummer" en alleen al dit benummeren van muziek geeft mij te kennen dat het niet meer over muziek gaat, maar, als je het goed luistert, over oorkwellingen gaat. Hier geld niet de regel dat smaken verschillen. Neen Het! Ze worden domweg aan de massa opgedrongen die zo hardnekkig wordt gemanipuleerd.
Lyon was niet al te druk, nou ja, Lyon, het grootste gedeelte wat bekend staat als Lyon is Lyon niet eens, maar Villeurbanne. De barrière Lyon neem ik ook zo op mijn eigen manier zodat ik nauwelijks last heb van het vaak te vele vrachtverkeer die de reguliere route neemt en waar een onzinnige snelheidsbeperking geldt.
Tegen zessen krijg ik in Grevey-Chambertin de laatste pallet er in van een afzender die het wel begrijpt, papieren en alles is klaar en in nog geen vijf minuten ben ik er weer weg.
Het weer is omgeslagen en de regen valt in grote druppels naar beneden. Ik houd wel van al die druilerigheid en zet er voor de rest van de rijtijd een vrolijk piano-muziekje van Mozart bij op, de KV 573, maar noem dit geen nummer!
Even buiten Dijon stop ik bij een voormalige truckstop die wegens gebrek aan trucks zich maar op ander publiek heeft gericht. Na de koffie verdwijn ik in het avondduister en rij nog twee uur verder.
Tot Bar, Bar sur Aube, kom ik nog. Over negen uur gaan we er weer tegenaan en als ik mijn best doe, gooi ik de rommel er nog uit in Amsterdam. Ik mijmer nog even over de dag na. Waarom heet die symfonie eigenlijk "De Philosoof?"
Aldus schreef ome Willem.
---
