Dat de huidige smoespijp, telefoon geheten, tot enorme economische schade leidt heeft de dag van vandaag wel weer bewezen, de dag dat ik hedenmorgen uit mijn slaap ontwaakte, een tiental kilometers verder reed en in Piedimulera een gelegenheid wist waar ik mij kon verfrissen en een matig "primo collezione", ontbijt, tot mij nam. Daarna de Simplon weer eens gepasseerd en nu wordt wellicht helder waarom ik in vredesnaam net onder de Brenner (Trento, zie het bericht van gisteren op willemdeschaker.blogspot.com) teruggeladen heb om vervolgens over de Simplonpas huiswaards te keren, een niet erg logische route.
Dit had te maken omdat er nog vier paletten wijn in Sion moesten worden opgehaald en even voor tienen kwam ik bij de firma Provins Valais, een enorme wijnfabriek, aan, en van een sympathieke meneer van begin twintig kon ik direct aandokken aan het enige laadperron dat er was. Maar welk een onbehagen: toen ik achter mijn voertuig kwam en wilde vragen of alle paletten van gelijke hoogte waren, was hij aan het bellen, en al die tijd met één hand aan het werk, met de andere de telefoon vasthoudend en doorkletsend en dit duurde en duurde maar terwijl ik niets kon vragen.
Toen het gesprek meer dan een kwartier aan het duren was, was ik het zat, zette de auto iets na voren en ging aan de wandel en al spoedig vond ik een gelegenheid voor een lekker kopje koffie. Na ruim een half uur keerde ik terug naar mijn auto en vroeg of meneer klaar was met bellen hetgeen bevestigend moet worden beantwoord, anders had ik hem dat niet kunnen vragen. Daarna zette ik mijn voertuig weer tegen het dok en vervolgens deelde ik hem mede in mijn beste frans dat het uitermate onbeleefd en irritant is dat hij zo als een telefoonverslaafde aan het bellen was terwijl we wel even wat anders te doen zouden moeten hebben. Nadat hij zich er zichtbaar voor schaamde hebben we het er niet meer over gehad en na tien minuten zat de handel er in en verliet ik Sion, op weg naar Martigny, veertig kilometer verder, om een transit-document te maken.
Daarvoor moet je je wenden tot een douane-exploitant, in de wandelgangen een declarant genoemd en normaliter ga ik dan altijd naar Cappi Marcos die even voor enen terug kwam van de lunch. Maar deze deelde mij mee geen documenten meer te willen maken voor Provins, maar wist mij wel te vertellen dat tegenwoordig de aan de overzijde zittende Port Franc dit voor Provins doet zodat ik de straat overstak en mij vervoegde bij dit kantoor.
Die meneer kon inderdaad Provins, maar niet de geadresseerde (dus de klant in Nederland) en maakte daarom niet zomaar een document. En toen begon het.
1: de declarant belt de afzender.(Provins).
2: chauffeur belt zijn planner.
3: de planner belt de ontvanger.
4: de ontvanger belt de afzender.
5: de ontvanger belt de declarant.
6: de afzender belt de declarant.
7: de ontvanger belt de planner.
8: de ontvanger belt met de chauffeur.
9: de plenner belt de chauffeur.
Er zijn vast nog wel meer telefoontjes geweest en inmiddels schreed de tijd maar voort. Er bleek bij de afzender een exportpersoon nog met vakantie te zijn, een secretaresse afwezig en we hadden met een weinig sevicegevoelige declarant te maken zodat na ruim twee en een half uur heen en weer bellen uiteindelijk door de afzender en de planner werd besloten de hele handel maar weer terug naar Sion te brengen wat ik ook maar, ten einde raad, heb gedaan. Dat had trouwens nog wat voeten in de aarde, want toen ik de papieren terug vroeg, weigerde hij mij aanvankelijk die te geven en dat zette bij mij wel wat kwaad bloed. Pas toen ik hem zeer dringend en met stemverheffing had gemaand de papieren aan mij terug te geven omdat er anders passende maatregelen door mij getroffen zouden worden, zonder overigens mee te delen waaruit die dan wel zouden bestaan, kreeg ik ze terug.
Vervolgens dus weer veertig kilometer terug, lossen bij de jongen die natuurlijk weer aan het bellen was, en daarna de weg weer terug richting Nederland. Al met al een flinke schadepost die uiteraard op de ontvanger zal moeten worden verhaald. Maar ook niet verhaalbare schade door dit onnozele gedoe. Één van die zaken zijn onder meer dat ik een groot deel van de lading met de bestemming Rotterdam morgen niet kan lossen en deswege deze handel eerst in Amsterdam terecht komt waarna een aparte auto dit weer naar Rotterdam kan gaan brengen.
En daarnaast ben ik weer veel later thuis dan mogelijk was en dat allemaal omdat een stelletje hufterige burologen de zaken niet voor elkaar hebben.
Terwijl ik om een uur of zes al in Luxemburg had kunnen staan, zit ik nu om half tien ongeveer net zoveel kilometers voor Nancy als dat er vandaag door die pigums aan euro's voor nutteloze telefoontjes werd uitgegeven. En dat zijn er meer dan honderd.
Aldus schreef ome Willem.
---
