De laatste dag.

Onder de tien graden was het, en een kristalheldere blauwe lucht, recht boven mij enigszins naar het zuiden een duidelijke halfvolle maan, toen ik vanmorgen om half acht naar het etablissement liep waar ik gisteravond nog thee dronk en na een was- en plasbeurt, waarvoor je daar een marmeren wenteltrap af moet, wederom een kopje thee besteld, nu echter bij de ochtendploeg dat nu bestond uit een gitzwarte dame die alleen frans en italiaans sprak. Daarna mij vanaf de Simlon, waar thans de Lariksen donkergroen kleuren, laten zakken en daarna door het Rhonedal, de Valais, de gebruikelijke weg verder gegaan. Nog één terugreis en dan breekt mijn vakantie aan en de terugreis is onder hand wel bekend. In luxemburg, weiswampach, weer voor negen uur lang de rem er op gezet en toen maakte ik kennis met het nieuwe restaurantdeel wat net een paar dagen was geopend van mijn vaste adres hier. Op het meer van Genève, eigenlijk het Lac Leman, werd al weer aardig gezeild en onderweg weer genoten van de eerste zommerzonnegeuren- en kleuren, zoals Lelies, rozen en vele andere bloemen. Vannacht zal het slecht slapen zijn, want de avondtemperatuur zakt maar niet, maar morgen om vijf uur peer ik hier weg, naar de thuisbasis en dan is de vakantie begonnen. Wat we daar in gaan meemaken is nog ongewis en ik houd u op de hoogte, weliswaar vermoedelijk minder frequent, maar toch. Aldus schreef ome Willem. ---