Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

vrijdag 30 juli 2010

De Dolomiten.

Ondanks dat het gisteravond laat geworden was, snorde ik reeds om half zeven weg terwijl de twee anderen van gisteren nog hun roes lagen uit te slapen en zo kwam ik voor achten aan bij het laatste laadadres in La Motta di Livenza, even voorbij Oderzo, waar het er weer typisch italiaans aan toe ging want ondanks dat de gegevens, zoals laaddag en autonummer, nodig voor de documenten, op hunner verzoek reeds maandag werden doorgeven, was er van de papieren weer niets klaar, dus was het vijf minuten laden en daarna ruim vijf kwartier dom wachten op documenten die natuurlijk al lang klaar hadden moeten liggen. Dat zoiets in bepaalde gevallen een dag (en soms meer!!) vertraging kan opleveren dringt eigenlijk niet eens tot ze door. Maar goed; vanaf deze plek kun je op diverse wijze naar huis rijden. Over Tarvisio naar Salzburg, wat iets korter is dan over de autostrada Verona-Brenner. Vanaf de laadplek is het een kleine 400 kilometer naar de Brenner, maar zelf ga ik het liefst over Belluno en dan naar Trento, of over Montebelluno naar Trento, maar nadat ik in Conegliano een stukje autostrada naar Belluno nam wijzigde ik het plan in een nog kortere, maar niet de gemakkelijkste, hoewel weer wel de mooiste weg en reed over Cortina d Ampezzo, bekend van de olympische winderspelen, naar Toblach in Zuid-Tirol, een weg waarmee je al dolende door de Dolomiten komt en tegen bergen van ruim een kilometer hoog aankijkt hoewel ik de kopjes niet kon zien vanwege een dik wolkendek waaruit het, toen ik het Pusterdal in reed, hevig begon te regenen en daarbij begon het enorm te weerlichten en de daarbij behorende klappen waren, mede door de echo tussen de bergen, zo hard dat ze boven het gebrom van de motor uitkwamen. Na ongeveer vier uur rijden sloeg ik bij Brixen rechts af, de naast de autostrada gelegen weg op om alszo op de Brenner te komen, een gelukkige keus, want voor de tolpoorten in Vipiteno stond zeker een file van vijf kilometer waar ik dus nu geen last van had. Nadat ik de Brenner, waar de temperatuur gezakt was tot acht graden, was gepasseerd sloeg ik bij Innsbruck links af en kachelde via Bregenz naar Friedrichshaven alwaar ik het voertuig op de handrem zette. De regen is inmiddels opgehouden en doordat ik op een stikdonkere plek sta waar ik geen last van lichtvervuiling heb, zie ik boven mij dunne wolkenflarden prachtig wit voorbijschuiven, helder vanwege het van daarachter komend maanlicht. Plotseling zag ik dat het al laat was en dat kwam doordat ik verdiept zat in een heel interessant boek van ene Rüdiger Safranski waardoor ik de tijd vergat, ik schreef een verhaaltje voor het blog, maar door onbezonnenheid mijnerzijds drukte ik een knopje in waardoor alles werd gewist en begon opnieuw en vandaar dat het bericht nog later is dan het al was. Snapt u het nog? Hoeft niet, hoor.

Aldus schreef ome Willem.
---