Als je van La Chambre naar het oosten gaat kom je eerst in Saint Jean de Maurienne en even later, na een kilometer of twintig in Saint Maurice de Maurienne waar ik Rob uit de bus zette zodat hij aan de Col du Telegraphe kon beginnen terwijl Jair het allemaal alleen en op zijn tweewieler wenste te doen. Zodoende had Rob zeker een half uur voorsprong op ongeveer 13 a 14 klimkilometers en dat zou voldoende moeten kunnen zijn om even eerder dan Jair boven te kunnen zijn. De Col is een zeer lastige puist en voordat je die hebt overwonnen ben je heel wat calorieen verder. Daarnaast herbergt de col enorm veel natuurschoon, duizenden bloemen van allerlei kleur en geur en dan ook nog het uitzicht dat adembenemend is. En daar de col voor het overige niet al te hoog is, klaarde Rob het klusje zonder al te veel problemen en was een minuut of acht eerder dan Jair boven. Jair die in een spannend gevecht was gewikkeld met een, maar later bleek, ene Peter, afkomstig uit België. Op de top was hij Peter vooralsnog enige minuten voor. Daarna volgde de afdaling en tussen allemaal velden met bijna uitgebloeide narcissen volgde ik met de materiaalwagen en onderaan, in het dorpje valloire, werd de inwendige mens versterkt. Na een half uurtje stuurden we Rob de weg op, richting die col waar ooit, in de jaren dertig, voor het eerst een nederlander een " tour de france" etappe won, ene Theo Middelkamp als ik mij niet vergis en vervolgens ging Peter weg en Jair er vlak achteraan. Behalve dat de Galibier lang en zwaar is, is hij ook mooi van lelijkheid: grote alpenweiden met rode koeien, geel en wit gekleurde velden en verder kaal en onherbergzaam, vooral de laatste vijf kilometer en om daar je fiets naar boven te duwen vergt kracht en karakter. En net op het moment toen het heel zwaar werd haalde Jair Rob in. Peter had toen zijn voorsprong uitgebouwd tot meer dan vijf minuten waarvan Jair op het einde nog een of twee goed heeft kunnen maken. De laatste kilometer is recht naar boven en ging deze keer geheel door de sneeuw. Toen Peter boven was begon Jair aan de laatste loodzware kilometer en toen hij boven was en zich wat had opgewarmd reed hij even terug naar Rob die, heel knap, met hangen en wurgen zich ook met de laatste kilometer aan het bezighouden was. Met een achterstand van een kwartier a twintig minuten kwam hij op de top aan. Daarna nog de afdaling, eerst tot op de top van de Col de Lauteret en daarna op weg, zakkend mat mooie bochten, langs schitterende watervallen, langs een stuwmeer, door een zestal donkere tunnels en langs een diepgelegen ravijn, richting Grenoble en na ongeveer 40 kilometer zijn ze gestopt, aan de voet van de Alpe d,Huez. Daar in de buurt vonder we wederom een herberg en er werd verdiens gegeten. En voor de rrst heb ik er eens over nagedacht waarom ik dit alles opteken en ik kwam na lang lang overdenken tot de slotsom dat als je het leven beziet vanuit vertellingen houd je het voorbijgegaande vast en krijgt het heden lichtglans vanuit een toekomstige geschiedenis.
Aldus schreef ome Willem.
---
