Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

dinsdag 13 april 2010

Geflitst!

Vanmorgen vertrokken, nadat ik gisteravond nog een bezoek aan het centrum van Kufstein bracht, en de Brenner overgestoken, bij Trento de Valsugana ingereden en zo via Bassano del Grappa naar Padova gereden en daar op weg gegaan richting de SS 309 (voor niet-ingewijden: SS staat hier in Italië voor super strada) en daarbij kom je dan over Codevigo waar Gino, Minerello Gino heeft gewoond en er een tuincentrum had. Gino leerde ik kennen in 1971, toen hij mijn buurman was. Wij woonden toen in Cagnes sur Mer, vlakbij Nice en Gino sprak goed duits en van hem leerde ik Italiaans en frans. Gino was altijd samen met zijn studiegenoot Daniel die daar met vrouw en kroost nog steeds in de buurt van Nice woont, maar zoals ik terug ging naar Nederland, ging Gino terug naar Codevigo en daar begon hij een tuincentrum. In de loop der jaren ging ik daar vaak langs, bij elkaar wel een keer of tien, denk ik, en het was altijd gezellig en altijd een glaasje. Tot een paar jaar geleden. Weer kwam ik langs en zag dat alles was veranderd, het was ongeveer dezelfde tijd als nu, april. Een mevrouw kwam naar mij toe en ik vroeg naar Gino en toen deelde zij me mee dat Gino net voor de kerst dood op de tuinderij was gevonden. Sindsdien rij ik langs Codevigo met droefenis, maar ook met mijmeringen aan leuke herinneringen. Gino was een kleine, op en top italiaan, maar vandaag reed ik dus weer langs, de lucht was bewolkt en dan heb je het wel eens, alsof de herinnering dan in de lucht hangt, je de tijd even terugdenkt en het wolkenrelief een boekdeel spreekt. Vandaag zag ik dat de tuinderij er zelfs niet meer is. Alleen zijn huis staat er nog, en een paar bomen, maar ja, bomen blijven doorgaans staan terwijl mensen voorbij gaan. Zo ging ik, terwijl de kleuren door de lente hier staads groener worden en de ogen streelt, gevuld met melancholiek, weer verder, voorbij Chioggia, over de Via Tibertina naar Ravenna, daarna naar Ravenna en toen maar eens de grote weg op. Het regende soms of het jad geregend wat de bloemen, gewassen en de in bloei staande fruitbomen een bijzonder fris uiterlijk gaf. Bij Ancona ging ik de snelweg af, want daar kun je nog steeds lekker eten, en o ja: op de SS 309 werd ik in de buurt van Porto Viro aangehouden door één van de drie soorten "politie" die dit land rijk is want naast de policia zijn er nog de Carabinierie en de Guaria della Financa en door deze laatste werd ik staande gehouden. Deze vroeg om mijn ladingpieren en toen ik die overhandigde viel zijn oog op mijn klompen. Hij keek de ladingpapieren nauwelijks in, maar vroeg of ze van plastic waren terwijl zijn collega, een besnorde bromsnor, mij vroeg welke maat het was en nadat ik de vragen naar waarheid had beantwoord moest ik voor mijn voertuig gaan staan terwijl er één van de heren een foto van mij ging maken. Met flits uiteraard en wellicht dat de foto binnen afzienbare tijd ergens aan de muur van een politiebureau hangt.

Aldus schreef ome Willem.

---