Toen ik vanmorgen de gordijnen opende, de oogjes uitwreef en de radio aanzette hoorde ik het programma vroege vogels via de wereldomroep en luisterde even naar wat aardige wetenswaardigheden, maar toen plotseling millieumacho Wijnand D zijn religie begon uit te dragen verliet ik meteen het voertuig, sprong op mijn Harley Trapson en vluchtte, vluchtte weg, zo ver mogelijk weg bij de korte golf vandaan. Na een half uur passeerde ik het station van Domodossola en bevond mij plots tussen allemaal luid-kwetterende italianen waarvan een aantal zich vanwege niet vliegende vliegtuigen aan het beklagen was, dus trapte ik voort, het stadje uit, de natuur in met de aan haar gegeven schoonheid en waar ik juist onder de indruk kwam van het prachtige geluid van lofzangzingende vogels, van de door bomen en struiken ruisende wind en van het hier en daar geklater ener waterval. Ja, dat is inderdaad veel aangenamer dan het aanhoren van Wijnand D-geleuter. Nadat ik zo geruime tijd had rondgedoold kwam ik een bord tegen waarop stond dat ik de richting van Siberië (zie de foto op willemdeschaker.web-log.nl) op ging en dat zou dan toch wel erg uit de buurt zijn, zodat ik besloot hier om te draaien en terug te keren naar mijn DAFje want ging ik werkelijk tot aan de aangegeven bestemming zou ik toch nooit meer op tijd zijn. Op de terugweg heb ik nog een tijd lang door het oude deel van Domodossola gefietst en zo ongeveer alle bezienswaardigheden geobserveerd en ook nog langs het oude spoorwegemplacement gescheurd wat ik nog ken uit begin jaren zeventig toen ik hier een keer aankwam op mijn reis naar Firenze om aldaar een in Nederland gestolen en daar teruggevonden auto op te halen, een reis die overigens tevergeefs was omdat ik de auto niet meekreeg, want de toen nog corruptere dan nu politie had het ding in de verhuur. Daarna fietste ik nog even door een voor mij nogal raadselachtig gedeelte van een "wijk" dat tussen villadossola en Domodossola in ligt, een wijk met allemaal typerende en gelijke-ogende huizen en heb mij al vaak afgevraagd wat dit precies was. Een oud militair soldatenonderkomen dat nu voor bewoning geschikt gemaakt was, want daar leek het wel op. Maar nu, omdat ik toch op de fiets was, deed ik bij een oude bewoner navraag naar het ontstaan van deze wijk en kwam er zo achter dat er rond de jaren twintig-dertig zich hier een porseleinfabriek had gevestigd en deze had voor de zesduizend nodige arbeiders dit alleraardigste dorp laten bouwen. Bijna dertig jaar geleden, halverwege de zeventiger jaren, is de fabriek gestopt, maar de woningen zijn gebleven. Na deze speurtocht de terugreis voortgezet. Voor de slowaak, de enige nog andere vakgenoot die met zijn truck naast mij staat te overwiekenden, nam ik wat vers brood, kaas en een stuk pizza mee waarmee ik hem zichtbaar blij maakte. Na een gezellig onderonsje waarbij ik mijn kennis van de slowaakse taal weer wat kon opfrissen ben ik maar weer in mijn voertuig geklommen en heb wat zitten lezen en daarbij weer eens de Pastorale van Beethoven van stal gehaald. Het was me het weekje wel, met een onvoltooide reis. Als ik goed tel, heeft Italië twintig gewesten, regio's zo u wilt, en buiten de eilanden om ben ik deze reis alleen niet in Umbrie, Friula-Veneto en Aosta geweest, de rest ben ik wel doorgekomen. Morgen en overmorgen deze afgebroken partij maar eens uitspelen. En dan maar zien wat voor vluggertje er dan achteraan komt.
Aldus schreef ome Willem.
---
