Na een korte boottocht in het donker over de Bodensee van Meersburg naar Konstanz toch nog tot aan de grens gekomen vandaag en dat had ik eigenlijk niet verwacht toen ik vanmorgen om acht uur in Florsheim bij een grote loods aan de Main de eerste klant er uit gooide en daarna een klant in Stockstadt, één in Gross Umstadt, nog één in Moeckmuehl en nog weer een in Ulm afleverde en dik na zevenen tot mijn verrassing de laatste duitse klant in Ueberlingen ook nog afleverde waardoor ik de laatste boot voor de oversteek kon halen en binnen de tijd mijn groene DAFje op de parkeerplaats aan de grens kon stilzetten. Vandaag wederom vastgesteld dat ook Duitsland mooi en stil kan zijn als je de juiste wegen maar pakt, zoals ik vanaf Buettelborn naar Stockstadt, en vandaar via Reinheim naar Gross Umstad en vandaar via Bad Koenig over een doodstille weg naar Vielbrunn, Weilbach, Wallduern en Adelsheim naar Moeckmuehl reed en daarbij echter ook helaas moest vaststellen geen enkel teken van het voorjaar te hebben gezien. Alle takken kaal, kaal en nog eens kaal en nergens madeliefjes en ook geen, zoals bij mij in de tuin, krokussen . Ja, zelfs daarna, vooral op de weg Ulm, Bad Saulgau, Ostrach, Ueberlingen reed ik nog lange tijd tussen velden die met een aanzienlijke sneeuwlaag waren bedekt, witte sneeuw, die juist in die omgeving uiteindelijk via de Donau in de Zwarte Zee zal weglekken, in tegenstelling tussen tot het regenwater en gesmolten sneeuw hier ter plaatse en weer ten noorden van Ulm die uiteindelijk via de Rijn in tegengestelde richting wegstroomt. Het blijkt ook steeds langer licht en heb nog tot ver na zeven uur in de avondschemering gereden, de wolken braken meer en meer na toch wel wat regen gehad te hebben vandaag, en op het laatst ontwaarde ik in zuidelijke richting een wolkenloze lucht met enkele sterren helder in de schemering en ook nu zijn er sterren te zien. Ik speur hemelkoepel af, maar nergens een stukje maan. Tijdens de overtocht op het meer heb ik hem ook tevergeefs gezocht. Misschien komt hij nog op, misschien issie te nieuw, misschien gaat hij schuil achter een wolk: ik blijf hem in de gaten houden, hier, op de grens.
Aldus schreef ome Willem.
---
