Het eerste deel van deze reis is niet echt opwindend te noemen, gewoon eerst naar Amsterdam, pakjes er uit, pakjes er in en vertrekken, via Venlo het land ik van A. en M. Merkel, de eerste bekend en nog altijd in functie als Bundesminister, de tweede Merkel, Max, ooit voetballer en trainer van onder meer FC Nuernberg waar in een grijs verleden Ajax nog eens van won en volgens mij is hij niet meer. Bij Koblenz niet die hoge brug van vorige week vrijdag over, maar links afgeslagen richting de Autobahn Keulen-Frankfurt en daar over Limburg, waar we ruim dertig jaar niet harder dan 40 naar beneden mochten welker snelheid nog geen jaar geleden tot 60 werd verhoogd. Dat daar ooit 40 werd ingesteld kwam omdat daar eind jaren zestig een nederlandse groenterijder in het donker zonder licht over de linker baan met ruim honderd kilometer naar beneden denderde en daar een hoge politiefunctionaris, die hem wilde staande houden en tot dat doel opeens vlak voor hem ging rijden en hem een stopteken wilde geven maar geen rekening hield dat deze zware massa niet in een korte tijd stil gezet kon worden, met zijn collega afschuwelijk werd overreden en dat alles na een herhaaldelijke klacht van de patrouillerende hermandad want destijds stond de Polizei met een verrekijker vanaf de berg op Limburg te speuren naar overtreders van het aldaar geldende inhaalverbod en die, de overtreders, werden dan daarna bovenaan staande gehouden en dat was de reden dat er idioten waren met te veel haast die dan, om niet gezien te worden, zulks zonder licht deden en daar kwam dus toen dat desastreuze ongeluk van wat de toenmalige autoriteiten deed besluiten tot de 40 KM maatregel compleet met flitsapparatuur. Nadat ik de afdaling rustig had genomen nog een uurtje verder gereden en sta nu bij mijn eerste adres in Darmstad, de stad waar ik wat aparte herinneringen aan heb hetgeen u elders hiervoor op dit log kunt teruglezen.
Tot nu wens u allen een goede nachtrust. Voordat ik ga slapen neem ik nog even de kranten van vrijdag, zaterdag en maandag door.
Aldus schreef ome Willem.
---
