Allereerst alle lezers, maar ook niet-lezers, een voorspoedig 2010, en dit met de tijdrekening die pas in Rusland vanaf 1917 van kracht werd, en ach, eigenlijk is het helemaal geen 2010, maar reeds enige tijd 5770. Waar mensen toch een emotionele waarde aan weten te hechten om op een willekeurige datum elkaar allemaal de beste wensen te wensen terwijl je er geeneens brood voor kunt kopen. Jaja, ik heb er ook aan meegedaan en zelfs een vuurpijltje afgestoken.
Soms ben ik expres inconsequent.
Het was overigens twee lezers opgevallen dat ik niet helemaal als rekenmeester te boek sta, alhoewel, ik reken altijd alles uit het hoofd uit, en soms zet ik het op papier en reken het uit op de wijze zoals juf Engel mij in 1963, jawel, het jaar van de tot nog toe barste elfstedentocht, in de vierde klas op de Prinses Julianaschool, heeft geleerd, kortom, ik gebruik nimmer een rekenmachine. Niettegenstaande dat blijk ik één, nee, zelfs twee rekenfouten te hebben gemaakt: indien u mijn laatste logje nog even door leest en naar de begin- en eindstand van de kilometerstand kijkt kunt u zien dat ik 9.000 kilometers meer heb gereden en uitkom op 139.342 kilometer. Nadat ik ook het voorgaande jaar bekeek en na rekende, bleek ik in 2008 zelfs 140.633 kilometer te hebben verorberd en dan is de simpele conclusie dat ik dit jaar 1391 KM minder heb afgelegd dan in 2008.
Welaan, laten we overgaan tot de orde van deze dag en dan kan ik u vertellen dat deze partij vooralsnog begon met een bekende opening, namelijk 1: e2-e4, e7-e5. 2: Pg1-f3, Pb8-c6. 3: Lf1-c4, wat betekend dat er ook dit keer de Italiaanse opening op het bord staat. En zoals er, naast de hoofdvariant, bij het schaken diverse vervolgvarianten mogelijk zijn, zoals het Evans-gambiet, hebben we thans ook diverse mogelijkheden om in Italië te komen, de franse variant, de Zwitserse en de Oostenrijkse manier en deze laatste gaan we deze week eens toepassen, dus via Oostenrijk naar Italië deze week. Vandaar dat ik vanmorgen maar weer eens lekker vroeg uit de veertjes ging en met het DAFje er weer op uit trok: ik had hem al een paar dagen niet gezien, maar toen ik even met de sleutels rammelde begon hij gelijk te knipogen dus ook het DAFje was uitermate blij dat ik er weer was. Meteen gingen we er op uit, richting Maastricht, Verviers, Bitburg, Saarbruecken, Bitche, Hagenau en Offenburg waarna we het Zwarte Woud indoken. Daarna doorgebuffeld naar Rothweil en vervolgens via Lindau en Bregenz Oostenrijk ingereden en ben nu maar eens gestopt in Feldkirch. Dus me dunkt, ik heb hem weer een aardige schop gegeven. Ondanks, of misschien wel dankzij, de sombere en mistige omstandigheden, alsmede de ongelofelijke hoeveelheid sneeuw waar ik doorheen reed, want een groot deel van Europa is thans afgedekt met een flinke sneeuwlaag, belooft het best een spannende partij te worden omdat het straks bij het middenspel over zal gaan in de San Marino-variant. Zelf prefereer ik groene bomen en groene velden en plustemperaturen in plaats van de momenteel witte vlakken, met rijp afgezette bomen en min-temperaturen, maar nochtans is ook de natuur zeer inspirerend geweest vandaag. Zowat de hele dag sterk bewolkt en toen ik vanaf Rothweil in de mist richting Bodensee afzakte zag ik plotseling een zeer helder licht voor mij opdoemen en ineens reed ik onder een strakblauwe lucht en vanaf dat moment heb ik geen wolk meer gezien en daarbij luisterde ik en passant naar een concert voor viool en piano van Johann Nepomuk Hummel. Hopelijk blijft de blauwe lucht tot morgenochtend zo, want uit een onbewolkte hemel kan immers geen sneeuw vallen want dat is we het laatste waar ik thans behoefte aan heb, want dat kan naast grote vertraging ook sneeuwkettingen leggen en koude handen en natte handschoenen betekenen.
Aldus schreef ome Willem.
---
