Jawel, het is weer avond geworden na deze schitterende dag die voor mij vroeg begon, zo vroeg, dat ik het traject Lyon-Orange in het donker somstijds in de regen en somstijds bij het licht van een halve maan heb afgelegd. Orange, waar ene Willem in de zestiende eeuw zijn prinsentitel erfde en vanaf dat moment in Nederland bekend werd als Prins van Oranje.
Na de stad Orange begon het te krieken en na een klein uurtje was ik waar ik wezen moest, Cavaillon, het fruitcentrum van de wijde omtrek, zeg maar grofweg de fruitdriehoek Marseille-Aix-Avignon, en daar liet ik een volle lading achter en was ruim een uur vroeger leeg dan geplend. Het weer was vandaag heerlijk, in de middag 19 graden, maar bovenal zeer helder en toen ik na een eerste klant even bezuiden Arles te hebben geladen en ik naar het zuiden reed en daar rechts van mij de eerste rotsformaties van het centraal massief duidelijker dan ooit kon waarnemen. Daarna nog een klantje opgehaald in Narbonne, vlak aan de kust, en daarna teruggekoeteld naar Montpellier en daar de binnenlanden in, waar ik nu ben gestrand, in Cannes, maar een andere Cannes dan die aan de Cote de Azur. Deze hier ligt ten westen van Nimes en daar beginnen ze morgen om een uur of acht. Daarna weer terug naar Bellegarde naar een klant waar ik vanmorgen even voor twaalven was maar niettegenstaande het feit dat reeds vrijdag werd gebeld dat ik vandaag zou komen, moest men nog beginnen de artikelen te pakken en in te pakken. Jazeker, dit is ook Frankrijk, dit maak ik nog regelmatig mee, maar die mafkezen zullen het wel nooit leren.
Het is stil hier, stil! En aardedinker. Alleen de sterrenhemel verlicht de contouren van de bergen en de halve maan laat zich nog niet zien. Soms, maar heel soms, tuft er nog een eenzame automobilist langs. Maar dan is het weer stil, heel stil.
Aldus schreef ome Willem.
---
