Lyon, of even daarvoor. Tot zover kan ik in tien uur komen en daar ben ik nu dan ook, een nagenoeg gelijke opening als enkele weken geleden maar waar ik deze keer een aardige variant op aanbracht door na vanmorgen vroeg te zijn vertrokken en via onder meer Breda, Brussel, Charleroi, Rethel, Chalon, Vitry nu niet zoals enkele weken geleden de partij vervolgde met Brienne le Chateau, reed, maar verder ging over Saint-Dizier, Joinville en dan bij Chaumont over Langres naar Dijon reed en vanaf daar was het tot hier, Villefrance, dezelfde stelling. Tot de franse grens was het donker, maar droog gelukkig en dat veranderde bij het inrijden van het land van Bizet en Debussy. Vanaf Rocroi reeds was het somber en nevelig, eigenlijk gewoon een stevige mist en bij deze sombere weersomstandigheid ben ik maar naar een instrumentale versie van de evenzo dramatische en soms ook sombere opera Don Giovanni gaan luisteren door een plastic geluidsdragertje, ook wel CD geheten, in de in de cabine aanwezige afspeelapparatuur in te brengen door bovengemeld schijfje in de daarvoor bestemde opening te duwen en vervolgens een knop met het opschrift on in te toetsen.
En jawel, het weer en de muziek stemden aardig overeen en het gekke is dan dat een dergelijk harmonieus geheel de menselijke geest op bijzondere wijze voedt tot welzijn, vaak in tegenstelling tot het aanhoren bij sombere weersomstandigheden van a-tonale herrie van na Wagner waardoor je wellicht even verdoofd wordt, maar je je nadien nog somberder dan het sombere weer voelt.
Maar goed, daarna, even na Dijon, brak de zon steeds meer door en de temperatuur is nu gewoon zacht te noemen. Ik ga nog een rondje lopen en dan maar weer eens slapen. Morgen gaat de partij verder.
Aldus schreef ome Willem.
---
