Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

maandag 21 december 2009

In het holst van de nacht.

Nou, dat was weer ouderwets avontuur vannacht. Natuurlijk ging het op het moment dat ik weg reed sneeuwen en de sneeuwbuien, van tijd tot tijd zeer hevig, bleven mij vergezellen tot aan de Mont Blanc tunnel. Het eerste uur was het zelfs nog aardig druk op de weg met personenvoertuigen. Ikzelf was zo ongeveer de enige die nog met een grote kar doorbuffelde en nadat ik onder Geneve was doorgegaan en Cluses was gepasseerd reed ik nagenoeg alleen op de weg. De weg werd steeds slechter begaanbaar en hier en daar zag ik collega's die de strijd hadden opgegeven maar met de hand van de meester bleef het DAFje doordenderen. Bijna was het gebeurd toen na Chamonix bij de vier haarspeldbochten naar boven de wielen begonnen te slippen, maar met enig doorzetten haalde ik, vermoedelijk voorlopig als laatste die nacht, het begin van de tunnel. De temperatuur lag de hele tijd rond de -3 graden en na de 290 euro voor de doorgang te hebben neergeteld kon mijn DAFje en zijn bestuurder even wat rustiger aan doen. Aan het andere eind, dus aan de italiaanse zijde, was de weg een stuk beter en de sneeuw eigenlijk minimaal. Maar tot mijn verbazing ging, hoe verder ik reed, de temperatuur meer en meer naar beneden. Bij Aosta was zij reeds -8 en even voor Torino stond de meter op -16, een temperatuur die ik hier nimmer heb aangetroffen en ik kan u verzekeren dat ik al heel vaak met dit (sneeuw) balletje gehakt heb. Na een tussenstop, waar ik een vers glas sinaasappelsap tot mij nam, ging ik verder en ronde Torino om een uur of vijf in de morgen en zag een schitterend schouwspel van met rijp overtrokken bomen tegen de achtergrond van de torinese straatverlichting. Jammer dat ik daar geen foto's van kan maken. Maar verder ging het en tegen het ochtendgloren -ik heb tussendoor nog een uurtje gemaft- bereikte ik de afslag Mondovi alwaar ik richting Borgo san Dalmazzo ging. Om mij heen een nimmer verlatend witte sneeuwdeken die ik eigenlijk zonder noemenswaardige onderbreking vanaf mijn vertrek zaterdagmorgen om mij heen zie. Even voor achten was de bestemming bereikt, zeg maar gerust: gehaald. Al snel was de kar weer leeg en reeds voor tienen aanvaarde ik de reis naar het zogenoemde teruglaadadres wat zich ditmaal in Zwitserland bevind maar door de maatregel omtrent de rijtijden en arbeidstijden ben ik niet verder dan het stadje Aosta gekomen. Als je vroeg begint, sta je dus ook vroeg stil, nietwaar? Zoals gezegd: als ik doorga overschrijd ik niet alleen de maximale tien rijuren, maar ook de maximale 15 werkuren. Ik mag nu dus niets meer doen en een fanatieke dienstklopper zou ook deze meel wel eens kunnen aanmerken als een overtreding. Het zij zo, maar ja, u wenst toch ook op de hoogte te blijven, nietwaar? Oh, ja. Inmiddels is het zachtjes gaan sneeuwen. Ik geloof dat ik de gordijntjes maar eens dicht ga doen.

Aldus schreef ome Willem.
---