Het viel niet mee vandaag want er is nogal wat gebeurd. Gisteren, dinsdag dus, had ik een tamelijk saaie dag waar weinig over te vertellen valt. Gewoon een stuk of drie adressen in het land, maar vandaag, woensdag, was veel spannender en zal de geschiedenis in moeten gaan als een vreselijk dramatische pechdag. Vanmorgen vroeg in Amsterdam 24 broodjes metaal geladen van een ton per stuk en in het verleden laadden wij dat los op de vloer maar omdat de wetgeving inzake ladingzekering steeds strenger wordt besloot ik ditmaal de zaak zo goed mogelijk vast te zetten met zogenoemde spanbanden. Daarna, samen met een colega, dus met twee voertuigen, koers gezet richting Reims, maar bij het binnenrijden van het land onzer zuiderburen maakte een inhalende personenvoertuig een dermate ongebruikelijke manoevre dat ik er nogal van schrok en als reactie een trap op de rem gaf. De gevolgen waren desastreus, in die zin, dat op een voor mij volstrekt onduidelijke wijze de lading ging schuiven, naar voren en naar rechts. Weliswaar viel het niet de oplegger uit maar 24 ton op het rechterwiel van de trekker maakt, dat het voertuig ernstig rechts ging overhellen en het scheelde niet veel of ik had en kapotte rechterspiegel gehad omdat het zaakje bijna op de rechterzijkant lag. Nadat ik behoedzaam de autoweg bij Sint Job in het Goor had verlaten heb ik samen met mijn colega gekeken of we er zelf wat aan zouden kunnen doen: de spanbanden waren allen geknapt als ware het strotouwtjes. Er was met de verschoven lading niets te beginnen zodat de hulp van een heftruck werd ingeroepen die het zaakje weer heeft herladen. Daarna vastgezet en de reis vervolgt en een vertraging van een kleine drie uur opgelopen. Met de smoor in het lijf de verdere dag rondgereden: zoiets wil je niet meemaken. Maar ja, dingen gebeuren en gedane pech neemt, helaas, geen keer.
Ome Willem.
---
