Vanmorgen dacht ik even dat ik in een politiestaat wakker werd toen wij, mijn ega en ik, op weg naar de trein om half vijf aan een politiecontrole werden onderworpen en ik daarna twee keer in de trein kaartcontrole kreeg en daarna te voet op weg naar mijn Dafje wederom aan politiecontrole werd onderworpen, maar daar ik, nadat ik mijn Dafje had begroet en gestart en daarna richting Zunderd knorde, de verdere dag niet meer door controlerende instanties werd belaagd drong het tegen de middag tot mij door dat van een dictatuur hier ten lande vooralsnog geen sprake was. Nadat ik Gall en Gall (de wijn die men daar verkoopt verdient geen betere naam) en Dirk de derde van een aanzienlijke hoeveelheid alcoholika had voorzien koerste ik naar de Moerdijk om goederen voor onze Duitse buren op te halen waarna ik richting oosten vertrok en om vijf uur het land van Autobahn en BAG binnen reed. Jawel, naast Bach heeft men hier ook een lange traditie met BAG, een controlerende instantie in het leven geroepen om het leven van de vrachtrijder zuur te maken. Kortom, BAG is een stuk minder populair als Bach ook al heb ik het donkerbruine vermoeden dat collega,s die, net als ik, van tijd tot tijd in de truck naar de muziek van Bach luisteren zo zeldzaam zijn dat je die lui eigenlijk apart moet zetten en in een reservaat samen zou moeten brengen.
Onderhand ben ik Koblenz voorbij en sta op een mooi ingericht Autohof Kom, ik ga hier eens naar binnen om te zien of daar nog een ijskoud kruidenbittertje te krijgen is. Tot morgen dan maar weer.
Ome Willem ---
