Jawel, laat, maar dat komt doordat ik anders de maaltijd gemist had hier in Wemperhard bij Weiswampach waar men, zoals u eerder heeft kunnen lezen, op donderdag ongelimiteerd spanverkel, het luxemburgs voor speenvarken, serveert en aangezien het knorrebeest, toen ik aankwam, al voor meer dan de helft door andere spanverkelliefhebbers reeds werd verslonden was uiteraard haast geboden en ben eerst maar aangeschoven om het restant van knorretje op te peuzelen en daarbij zo intensief genoot dat ik bijna deze web-logbijlage vergeten was. Welnu, vanmorgen werd ik wakker na een uitzonderlijke nachtrust op 2000 meter hoogte, heb nog een mooie foto van het Dafje genomen en deze kunt u reeds hieronder glimlachend bewonderen. Daarna afgedaald naar de Valais, u weet wel, de vallei dewelker naam de aldaar deels duitssprekenden inhoudelijk kennelijk niet begrepen hebben en verbasterden tot Wallis en vervolgens de voor mij bekende route over Lausanne, Pontalier en Epinal vervolgd en toen ik bij Nancy aankwam moest ik concluderen dat een nederlander weer zo aardig moest zijn om een wiel van zijn sleurhok te verliezen hetgeen nogal wat oponthoud gaf. Tot slot dus, na hier goedkoop brandstof voor Dafje ingeslagen te hebben, lekker eten en nu, na de maaltijd, even tandjes poetsen en lekker knorren. Alsof het biggetje dat ik at weer even tot leven komt. Gelukkig voor mijn medeweggebruikers sta ik hier alleen zodat niemand er last van heeft.
Tot morgen dan maar weer.
Ome Willem ---
